Psalms 94
1 God of vengeance — Jehovah! God of vengeance, shine forth.
Oh Panginoon, ikaw na Dios na kinauukulan ng panghihiganti, ikaw na Dios na kinauukulan ng panghihiganti, sumilang ka.
2 Be lifted up, O Judge of the earth, Send back a recompence on the proud.
Bumangon ka, ikaw na hukom ng lupa: ibigay mo sa palalo ang panghihiganti sa kanila.
3 Till when [do] the wicked, O Jehovah? Till when do the wicked exult?
Panginoon, hanggang kailan ang masama, hanggang kailan magtatagumpay ang masama?
4 They utter — they speak an old saw, All working iniquity do boast themselves.
Sila'y dumadaldal, sila'y nagsasalita na may kapalaluan: lahat na manggagawa ng kasamaan ay nangagmamalaki.
5 Thy people, O Jehovah, they bruise, And Thine inheritance they afflict.
Kanilang pinagwawaraywaray ang iyong bayan, Oh Panginoon, at dinadalamhati ang iyong mana.
6 Widow and sojourner they slay, And fatherless ones they murder.
Kanilang pinapatay ang bao at ang taga ibang lupa, at pinapatay ang ulila.
7 And they say, 'Jehovah doth not see, And the God of Jacob doth not consider.'
At kanilang sinasabi, ang Panginoo'y hindi makakakita, ni pakukundanganan man ng Dios ni Jacob ito.
8 Consider, ye brutish among the people, And ye foolish, when do ye act wisely?
Gunitain ninyo, ninyong mga hangal sa gitna ng bayan: at ninyong mga mangmang, kailan tayo magiging pantas?
9 He who planteth the ear doth He not hear? He who formeth the eye doth He not see?
Siyang lumikha ng pakinig, hindi ba siya makakarinig? Siyang lumikha ng mata, hindi ba siya makakakita?
10 He who is instructing nations, Doth He not reprove? He who is teaching man knowledge [is] Jehovah.
Siyang nagpaparusa sa mga bansa, hindi ba siya sasaway, sa makatuwid baga'y siyang nagtuturo sa tao ng kaalaman?
11 He knoweth the thoughts of man, that they [are] vanity.
Nalalaman ng Panginoon ang mga pagiisip ng tao, na sila'y pawang walang kabuluhan.
12 O the happiness of the man Whom Thou instructest, O Jah, And out of Thy law teachest him,
Mapalad ang tao na iyong pinarurusahan, Oh Panginoon, at tinuturuan mo sa iyong kautusan.
13 To give rest to him from days of evil, While a pit is digged for the wicked.
Upang iyong mabigyan ng kapahingahan sa mga kaarawan ng kasakunaan, hanggang sa mahukay ang hukay na ukol sa masama.
14 For Jehovah leaveth not His people, And His inheritance forsaketh not.
Sapagka't hindi itatakuwil ng Panginoon ang kaniyang bayan, ni pababayaan man niya ang kaniyang mana.
15 For to righteousness judgment turneth back, And after it all the upright of heart,
Sapagka't kahatulan ay babalik sa katuwiran: at susundan ng lahat na matuwid sa puso.
16 Who riseth up for me with evil doers? Who stationeth himself for me with workers of iniquity?
Sino ang babangon dahil sa akin laban sa mga manggagawa ng kasamaan? Sinong tatayo dahil sa akin laban sa mga manggagawa ng kasamaan?
17 Unless Jehovah [were] a help to me, My soul had almost inhabited silence.
Kundi ang Panginoon ay naging aking katulong, ang kaluluwa ko'y tumahang madali sana sa katahimikan.
18 If I have said, 'My foot hath slipped,' Thy kindness, O Jehovah, supporteth me.
Nang aking sabihin, Ang aking paa ay natitisod; inalalayan ako ng iyong kagandahang-loob, Oh Panginoon.
19 In the abundance of my thoughts within me, Thy comforts delight my soul.
Sa karamihan ng aking mga pagiisip sa loob ko ang iyong mga pagaliw ay nagbibigay lugod sa aking kaluluwa.
20 Is a throne of mischief joined [with] Thee? A framer of perverseness by statute?
Makikisama ba sa iyo ang luklukan ng kasamaan, na nagaanyo ng pagapi sa pamamagitan ng palatuntunan?
21 They decree against the soul of the righteous, And innocent blood declare wicked.
Sila'y nagpipisan laban sa kaluluwa ng matuwid, at pinarusahan nila ang walang salang dugo.
22 And Jehovah is for a high place to me, And my God [is] for a rock — my refuge,
Nguni't ang Panginoon ay naging aking matayog na moog; at ang Dios ko'y malaking bato na aking kanlungan.
23 And turneth back on them their iniquity, And in their wickedness cutteth them off; Jehovah our God doth cut them off!
At dinala niya sa kanila ang kanilang sariling kasamaan, at ihihiwalay niya (sila) sa kanilang sariling kasamaan; ihihiwalay (sila) ng Panginoon naming Dios.
