Psalms 91
1 He who is dwelling In the secret place of the Most High, In the shade of the Mighty lodgeth habitually,
Ο κατοικών υπό την σκέπην του Υψίστου υπό την σκιάν του Παντοκράτορος θέλει διατρίβει.
2 He is saying of Jehovah, 'My refuge, and my bulwark, my God, I trust in Him,'
Θέλω λέγει προς τον Κύριον, Συ είσαι καταφυγή μου και φρούριόν μου· Θεός μου· επ' αυτόν θέλω ελπίζει.
3 For He delivereth thee from the snare of a fowler, From a calamitous pestilence.
Διότι αυτός θέλει σε λυτρόνει εκ της παγίδος των κυνηγών και εκ θανατηφόρου λοιμού.
4 With His pinion He covereth thee over, And under His wings thou dost trust, A shield and buckler [is] His truth.
Με τα πτερά αυτού θέλει σε σκεπάζει, και υπό τας πτέρυγας αυτού θέλεις είσθαι ασφαλής· η αλήθεια αυτού είναι πανοπλία και ασπίς.
5 Thou art not afraid of fear by night, Of arrow that flieth by day,
Δεν θέλεις φοβείσθαι από φόβου νυκτερινού, την ημέραν από βέλους πετωμένου.
6 Of pestilence in thick darkness that walketh, Of destruction that destroyeth at noon,
Από θανατικού, το οποίον περιπατεί εν σκότει· από ολέθρου, όστις ερημόνει εν μεσημβρία·
7 There fall at thy side a thousand, And a myriad at thy right hand, Unto thee it cometh not nigh.
Χιλιάς θέλει πίπτει εξ αριστερών σου και μυριάς εκ δεξιών σου· πλην εις σε δεν θέλει πλησιάζει.
8 But with thine eyes thou lookest, And the reward of the wicked thou seest,
Μόνον με τους οφθαλμούς σου θέλεις θεωρεί και θέλεις βλέπει των ασεβών την ανταπόδοσιν.
9 (For Thou, O Jehovah, [art] my refuge, ) The Most High thou madest thy habitation.
Επειδή συ τον Κύριον, την ελπίδα μου, τον Ύψιστον έκαμες καταφύγιόν σου,
10 Evil happeneth not unto thee, And a plague cometh not near thy tent,
δεν θέλει συμβαίνει εις σε κακόν, και μάστιξ δεν θέλει πλησιάζει εις την σκηνήν σου.
11 For His messengers He chargeth for thee, To keep thee in all thy ways,
Διότι θέλει προστάξει εις τους αγγέλους αυτού περί σου, διά να σε διαφυλάττωσιν εν πάσαις ταις οδοίς σου.
12 On the hands they bear thee up, Lest thou smite against a stone thy foot.
Θέλουσι σε σηκόνει επί των χειρών αυτών, διά να μη προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου.
13 On lion and asp thou treadest, Thou trampest young lion and dragon.
Θέλεις πατήσει επί λέοντα και επί ασπίδα· θέλεις καταπατήσει σκύμνον και δράκοντα.
14 Because in Me he hath delighted, I also deliver him — I set him on high, Because he hath known My name.
Επειδή έθεσεν εις εμέ την αγάπην αυτού, διά τούτο θέλω λυτρώσει αυτόν· θέλω υψώσει αυτόν, διότι εγνώρισε το όνομά μου.
15 He doth call Me, and I answer him, I [am] with him in distress, I deliver him, and honour him.
Θέλει με επικαλείσθαι, και θέλω εισακούει αυτού· μετ' αυτού θέλω είσθαι εν θλίψει· θέλω λυτρόνει αυτόν και θέλω δοξάζει αυτόν.
16 With length of days I satisfy him, And I cause him to look on My salvation!
Θέλω χορτάσει αυτόν μακρότητα ημερών και θέλω δείξει εις αυτόν την σωτηρίαν μου.
