Psalms 88
1 A Song, a Psalm, by sons of Korah, to the Overseer, 'Concerning the Sickness of Afflictions.' — An instruction, by Heman the Ezrahite. O Jehovah, God of my salvation, Daily I have cried, nightly before Thee,
Drottinn, þú Guð minn og hjálpari minn, ég ákalla þig um daga og nætur.
2 My prayer cometh in before Thee, Incline Thine ear to my loud cry,
Svaraðu bænum mínum! Hlustaðu á hróp mitt,
því að ég er altekinn ótta og finn dauðann nálgast. (Sheol h7585)
4 I have been reckoned with those going down [to] the pit, I have been as a man without strength.
„Líf hans er að fjara út, “segja sumir, „það er vonlaust með hann.“
5 Among the dead — free, As pierced ones lying in the grave, Whom Thou hast not remembered any more, Yea, they by Thy hand have been cut off.
Ég er einn og yfirgefinn og bíð þess eins að deyja, rétt eins og þeir sem falla á vígvellinum.
6 Thou hast put me in the lowest pit, In dark places, in depths.
Þú hefur varpað mér niður í myrkradjúp.
7 Upon me hath Thy fury lain, And [with] all Thy breakers Thou hast afflicted. (Selah)
Reiði þín hefur þrýst mér niður, hver holskeflan á fætur annarri kaffærir mig.
8 Thou hast put mine acquaintance far from me, Thou hast made me an abomination to them, Shut up — I go not forth.
Vinir mínir sneru við mér bakinu og eru horfnir – það var af þínum völdum. Ég er innikróaður, sé enga undankomuleið.
9 Mine eye hath grieved because of affliction, I called Thee, O Jehovah, all the day, I have spread out unto Thee my hands.
Augu mín eru blinduð af tárum. Daglega kalla ég eftir hjálp þinni. Ó, Drottinn, ég lyfti höndum í bæn um náð!
10 To the dead dost Thou do wonders? Do Rephaim rise? do they thank Thee? (Selah)
Gerðu kraftaverk svo að ég deyi ekki, því hvað gagnar mér hjálp þín ef ég ligg kaldur í gröfinni? Þá get ég ekki lofað þig!
11 Is Thy kindness recounted in the grave? Thy faithfulness in destruction?
Geta hinir látnu vegsamað gæsku þína? Syngja þeir um trúfesti þína?!
12 Are Thy wonders known in the darkness? And Thy righteousness in the land of forgetfulness?
Getur myrkrið borið vitni um máttarverk þín? Hvernig eiga þeir sem búa í landi gleymskunnar að tala um hjálp þína?
13 And I, unto Thee, O Jehovah, I have cried, And in the morning doth my prayer come before Thee.
Ó, Drottinn, dag eftir dag bið ég fyrir lífi mínu.
14 Why, O Jehovah, castest Thou off my soul? Thou hidest Thy face from me.
Drottinn, hvers vegna hefur þú útskúfað mér? Af hverju hefur þú snúið þér burt frá mér og litið í aðra átt?
15 I [am] afflicted, and expiring from youth, I have borne Thy terrors — I pine away.
Allt frá æsku hef ég átt erfiða ævi og oft staðið andspænis dauðanum. Ég er magnþrota gagnvart örlögum þeim sem þú hefur búið mér.
16 Over me hath Thy wrath passed, Thy terrors have cut me off,
Heift þín og reiði hefur lamað mig. Þessi skelfing þín hefur næstum gert út af við mig.
17 They have surrounded me as waters all the day, They have gone round against me together,
Alla daga hvolfist hún yfir mig.
18 Thou hast put far from me lover and friend, Mine acquaintance [is] the place of darkness!
Ástvinir, félagar og kunningjar – öll eru þau farin. Ég sit hér einn í myrkri.
