Psalms 82

1 — A Psalm of Asaph. God hath stood in the company of God, In the midst God doth judge.

«Ψαλμός του Ασάφ.» Ο Θεός ίσταται εν τη συνάξει των δυνατών· αναμέσον των θεών θέλει κρίνει.

2 Till when do ye judge perversely? And the face of the wicked lift up? (Selah)

Έως πότε θέλετε κρίνει αδίκως, και θέλετε προσωποληπτεί τους ασεβείς; Διάψαλμα.

3 Judge ye the weak and fatherless, The afflicted and the poor declare righteous.

Κρίνατε τον πτωχόν και τον ορφανόν· κάμετε δικαιοσύνην εις τον τεθλιμμένον και πένητα.

4 Let the weak and needy escape, From the hand of the wicked deliver them.

Ελευθερόνετε τον πτωχόν και τον πένητα· λυτρόνετε αυτόν εκ χειρός των ασεβών.

5 They knew not, nor do they understand, In darkness they walk habitually, Moved are all the foundations of earth.

Δεν γνωρίζουσιν, ουδέ νοούσι· περιπατούσιν εν σκότει· πάντα τα θεμέλια της γης σαλεύονται.

6 I — I have said, 'Gods ye [are], And sons of the Most High — all of you,

Εγώ είπα, θεοί είσθε σεις και υιοί Υψίστου πάντες·

7 But as man ye die, and as one of the heads ye fall,

Σεις όμως ως άνθρωποι αποθνήσκετε, και ως εις των αρχόντων πίπτετε.

8 Rise, O God, judge the earth, For Thou hast inheritance among all the nations!

Ανάστα, Θεέ, κρίνον την γήν· διότι συ θέλεις κατακληρονομήσει πάντα τα έθνη.