Psalms 80
1 To the Overseer. — 'On the Lilies.' A testimony of Asaph. — A Psalm. Shepherd of Israel, give ear, Leading Joseph as a flock, Inhabiting the cherubs — shine forth,
| برای سالار مغنیان. شهادتی بر سوسنها. مزمور آساف ای شبان اسرائیل بشنو! ای که یوسف را مثل گله رعایت می‌کنی! ای که برکروبیین جلوس نموده‌ای، تجلی فرما! | ۱ |
2 Before Ephraim, and Benjamin, and Manasseh, Wake up Thy might, and come for our salvation.
| به حضور افرایم و بنیامین و منسی، توانایی خود رابرانگیز و برای نجات ما بیا! | ۲ |
3 O God, cause us to turn back, And cause Thy face to shine, and we are saved.
| ای خدا ما را باز آورو روی خود را روشن کن تا نجات یابیم! | ۳ |
4 Jehovah, God of Hosts, till when? Thou hast burned against the prayer of Thy people.
| ای یهوه، خدای صبایوت، تا به کی به دعای قوم خویش غضبناک خواهی بود، | ۴ |
5 Thou hast caused them to eat bread of tears, And causest them to drink With tears a third time.
| نان ماتم رابدیشان می‌خورانی و اشکهای بی‌اندازه بدیشان می‌نوشانی؟ | ۵ |
6 Thou makest us a strife to our neighbours, And our enemies mock at it.
| ما را محل منازعه همسایگان ماساخته‌ای و دشمنان ما در میان خویش استهزامی نمایند. | ۶ |
7 God of Hosts, turn us back, And cause Thy face to shine, and we are saved.
| ای خدای لشکرها ما را بازآور وروی خود را روشن کن تا نجات یابیم! | ۷ |
8 A vine out of Egypt Thou dost bring, Thou dost cast out nations, and plantest it.
| موی را ازمصر بیرون آوردی. امت‌ها را بیرون کرده، آن راغرس نمودی. | ۸ |
9 Thou hast looked before it, and dost root it, And it filleth the land,
| پیش روی آن را وسعت دادی. پس ریشه خود را نیکو زده، زمین را پر ساخت. | ۹ |
10 Covered have been hills [with] its shadow, And its boughs [are] cedars of God.
| کوهها به سایه‌اش پوشانیده شد و سروهای آزاد خدا به شاخه هایش. | ۱۰ |
11 It sendeth forth its branches unto the sea, And unto the river its sucklings.
| شاخه های خود را تابه دریا پهن کرد و فرعهای خویش را تا به نهر. | ۱۱ |
12 Why hast Thou broken down its hedges, And all passing by the way have plucked it?
| پس چرا دیوارهایش را شکسته‌ای که هر راهگذری آن را می‌چیند؟ | ۱۲ |
13 A boar out of the forest doth waste it, And a wild beast of the fields consumeth it.
| گرازهای جنگل آن را ویران می‌کنند و وحوش صحرا آن رامی چرند. | ۱۳ |
14 God of Hosts, turn back, we beseech Thee, Look from heaven, and see, and inspect this vine,
| ای خدای لشکرها رجوع کرده، از آسمان نظر کن و ببین و از این مو تفقد نما | ۱۴ |
15 And the root that Thy right hand planted, And the branch Thou madest strong for Thee,
| و از این نهالی که دست راست تو غرس کرده است و از آن پسری که برای خویشتن قوی ساخته‌ای! | ۱۵ |
16 Burnt with fire — cut down, From the rebuke of Thy face they perish.
| مثل هیزم در آتش سوخته شده و از عتاب روی تو تباه گردیده‌اند! | ۱۶ |
17 Let Thy hand be on the man of Thy right hand, On the son of man Thou hast strengthened for Thyself.
| دست تو بر مرد دست راست توباشد و بر پسر آدم که او را برای خویشتن قوی ساخته‌ای. | ۱۷ |
18 And we do not go back from Thee, Thou dost revive us, and in Thy name we call.
| و ما از تو رو نخواهیم تافت. ما راحیات بده تا نام تو را بخوانیم. | ۱۸ |
19 O Jehovah, God of Hosts, turn us back, Cause Thy face to shine, and we are saved!
| ای یهوه، خدای لشکرها ما را بازآور و روی خود را روشن ساز تانجات یابیم. | ۱۹ |
