Psalms 74

1 An Instruction of Asaph. Why, O God, hast Thou cast off for ever? Thine anger smoketh against the flock of Thy pasture.

Oh Dios, bakit mo itinakuwil kami magpakailan man? Bakit ang iyong galit ay umuusok laban sa mga tupa ng iyong pastulan?

2 Remember Thy company. Thou didst purchase of old, Thou didst redeem the rod of Thy inheritance, This mount Zion — Thou didst dwell in it.

Alalahanin mo ang iyong kapisanan na iyong binili ng una, na iyong tinubos upang maging lipi ng iyong mana; at ang bundok ng Sion na iyong tinahanan.

3 Lift up Thy steps to the perpetual desolations, Everything the enemy did wickedly in the sanctuary.

Itaas mo ang iyong mga paa sa mga walang hanggang guho, ang lahat na kasamaang ginawa ng kaaway sa santuario.

4 Roared have thine adversaries, In the midst of Thy meeting-places, They have set their ensigns as ensigns.

Ang mga kaaway mo'y nagsisiangal sa gitna ng iyong kapulungan; kanilang itinaas ang kanilang mga watawat na pinakatanda.

5 He is known as one bringing in on high Against a thicket of wood — axes.

Sila'y tila mga tao na nangagtaas ng mga palakol sa mga kakahuyan.

6 And now, its carvings together With axe and hatchet they break down,

At ngayo'y lahat ng gawang inanyuan doon. Kanilang pinagputolputol ng palakol at ng mga pamukpok.

7 They have sent into fire Thy sanctuary, to the earth they polluted the tabernacle of Thy name,

Kanilang sinilaban ng apoy ang iyong santuario; kanilang dinumhan ang tahanang dako ng iyong pangalan hanggang sa lupa.

8 They said in their hearts, 'Let us oppress them together,' They did burn all the meeting-places of God in the land.

Kanilang sinabi sa kanilang puso, ating gibaing paminsan: kanilang sinunog ang lahat na sinagoga ng Dios sa lupain.

9 Our ensigns we have not seen, There is no more a prophet, Nor with us is one knowing how long.

Hindi namin nakikita ang aming mga tanda: Wala nang propeta pa; at wala mang sinoman sa amin na nakakaalam kung hanggang kailan.

10 Till when, O God, doth an adversary reproach? Doth an enemy despise thy name for ever?

Hanggang kailan, Oh Dios, mangduduwahagi ang kaaway? Lalapastanganin ba ng kaaway ang iyong pangalan magpakailan man?

11 Why dost Thou turn back Thy hand, Even Thy right hand? From the midst of Thy bosom remove [it].

Bakit mo iniuurong ang iyong kamay, ang iyong kanan? Ilabas mo sa iyong sinapupunan, at iyong lipulin (sila)

12 And God [is] my king of old, Working salvation in the midst of the earth.

Gayon ma'y ang Dios ay aking Hari ng una, na nagliligtas sa gitna ng lupa.

13 Thou hast broken by Thy strength a sea -[monster], Thou hast shivered Heads of dragons by the waters,

Iyong hinawi ang dagat sa iyong kalakasan: iyong pinagbasag ang mga ulo ng mga buwaya sa mga tubig.

14 Thou hast broken the heads of leviathan, Thou makest him food, For the people of the dry places.

Iyong pinagputolputol ang mga ulo ng leviatan, ibinigay mo siya na pagkain sa bayan na tumatahan sa ilang.

15 Thou hast cleaved a fountain and a stream, Thou hast dried up perennial flowings.

Ikaw ay nagbukas ng bukal at ilog: iyong tinutuyo ang mga malaking ilog.

16 Thine [is] the day, also Thine [is] the night, Thou hast prepared a light giver — the sun.

Ang araw ay iyo, ang gabi ay iyo rin: iyong inihanda ang liwanag at ang araw.

17 Thou hast set up all the borders of earth, Summer and winter Thou hast formed them.

Iyong inilagay ang lahat ng mga hangganan ng lupa: iyong ginawa ang taginit at taginaw.

18 Remember this — an enemy reproached Jehovah, And a foolish people have despised Thy name.

Iyong alalahanin ito, na nangduwahagi ang kaaway, Oh Panginoon, at nilapastangan ng mangmang na bayan ang iyong pangalan.

19 Give not up to a company, The soul of Thy turtle-dove, The company of Thy poor ones forget not for ever.

Oh huwag mong ibigay ang kaluluwa ng inakay ng iyong kalapati sa mabangis na hayop: huwag mong kalimutan ang buhay ng iyong dukha magpakailan man.

20 Look attentively to the covenant, For the dark places of earth, Have been full of habitations of violence.

Magkaroong pitagan ka sa tipan: sapagka't ang mga madilim na dako ng lupa ay puno ng mga tahanan ng karahasan.

21 Let not the oppressed turn back ashamed, Let the poor and needy praise Thy name,

Oh huwag bumalik na may kahihiyan ang naaapi: pupurihin ng dukha at mapagkailangan ang iyong pangalan.

22 Arise, O God, plead Thy plea, Remember Thy reproach from a fool all the day.

Bumangon ka, Oh Dios, ipaglaban mo ang iyong sariling usap: alalahanin mo kung paanong dinuduwahagi ka ng mangmang buong araw.

23 Forget not the voice of Thine adversaries, The noise of Thy withstanders is going up continually!

Huwag mong kalimutan ang tinig ng iyong mga kaaway: ang ingay niyaong nagsisibangon laban sa iyo ay patuloy na lumalala.