Psalms 74
1 An Instruction of Asaph. Why, O God, hast Thou cast off for ever? Thine anger smoketh against the flock of Thy pasture.
Guð, hvers vegna hefur þú hafnað okkur fyrir fullt og allt? Af hverju ertu reiður? Við erum þó þín eigin hjörð?
2 Remember Thy company. Thou didst purchase of old, Thou didst redeem the rod of Thy inheritance, This mount Zion — Thou didst dwell in it.
Mundu, að við erum þjóðin þín – fólkið sem þú forðum leystir úr útlegð og valdir þér til eignar og gleði. Þú útvaldir Jerúsalem sem bústað þinn á jörðu.
3 Lift up Thy steps to the perpetual desolations, Everything the enemy did wickedly in the sanctuary.
Fáðu þér göngu og skoðaðu rústirnar! Sjáðu, óvinirnir hafa eyðilagt borgina og musteri þitt.
4 Roared have thine adversaries, In the midst of Thy meeting-places, They have set their ensigns as ensigns.
Þar, já, inni í helgidómnum, æptu þeir heróp, reistu stríðsfána sína og guðamyndir og fögnuðu sigri!
5 He is known as one bringing in on high Against a thicket of wood — axes.
Allt er eins og rjúkandi rúst, eins og brunninn skógur.
6 And now, its carvings together With axe and hatchet they break down,
Með öxum sínum og sleggjum hjuggu þeir og brutu allan útskurðinn.
7 They have sent into fire Thy sanctuary, to the earth they polluted the tabernacle of Thy name,
Þeir kveiktu í musterinu og gjöreyddu helgidóm þinn, Drottinn.
8 They said in their hearts, 'Let us oppress them together,' They did burn all the meeting-places of God in the land.
„Þurrkum út allt sem minnir á Drottin!“öskruðu þeir og brenndu síðan öll samkomuhús Guðs í landinu.
9 Our ensigns we have not seen, There is no more a prophet, Nor with us is one knowing how long.
Ekkert er nú eftir sem sýnir að við séum þín útvalda þjóð. Spámennirnir eru horfnir og hver getur þá sagt okkur hvenær þessi ósköp munu enda?
10 Till when, O God, doth an adversary reproach? Doth an enemy despise thy name for ever?
Hve lengi ætlar þú Guð að leyfa óvinum þínum að óvirða nafn þitt? Ætlar þú að láta þá komast upp með þetta að eilífu?
11 Why dost Thou turn back Thy hand, Even Thy right hand? From the midst of Thy bosom remove [it].
Eftir hverju ertu að bíða? Af hverju gerir þú ekkert? Ó, rektu þá burt með þinni sterku hendi!
12 And God [is] my king of old, Working salvation in the midst of the earth.
Guð, þú ert konungur minn frá alda öðli. Hjálpar þinnar hef ég notið á öllum mínum ferðum.
13 Thou hast broken by Thy strength a sea -[monster], Thou hast shivered Heads of dragons by the waters,
Þú klaufst hafið með mætti þínum,
14 Thou hast broken the heads of leviathan, Thou makest him food, For the people of the dry places.
molaðir haus sjávarguðsins!
15 Thou hast cleaved a fountain and a stream, Thou hast dried up perennial flowings.
Eftir skipun þinni opnuðust lindir og þar gat þjóð þín svalað þorstanum. Og þú þurrkaðir fyrir þau farveg Jórdanar, sem annars streymir endalaust.
16 Thine [is] the day, also Thine [is] the night, Thou hast prepared a light giver — the sun.
Þú stjórnar bæði nóttu og degi og sólina og stjörnurnar hefur þú skapað.
17 Thou hast set up all the borders of earth, Summer and winter Thou hast formed them.
Öll náttúran er á valdi þínu og vetur og sumar eru þín verk.
18 Remember this — an enemy reproached Jehovah, And a foolish people have despised Thy name.
Drottinn líttu á, óvinir þínir spotta þig, ofstopalýður óvirðir nafn þitt!
19 Give not up to a company, The soul of Thy turtle-dove, The company of Thy poor ones forget not for ever.
Ó, Drottinn, frelsaðu mig! Verndaðu turtildúfuna þína fyrir ránfuglunum. Bjargaðu eignarlýð þínum úr klóm varganna.
20 Look attentively to the covenant, For the dark places of earth, Have been full of habitations of violence.
Minnstu loforða þinna! Landið er hulið myrkri og ofbeldismenn út um allt.
21 Let not the oppressed turn back ashamed, Let the poor and needy praise Thy name,
Drottinn, þjóð þín er kúguð, en láttu hana ekki þurfa að þola þessa svívirðing endalaust. Leyfðu hinum fátæku og hrjáðu að lofa nafn þitt!
22 Arise, O God, plead Thy plea, Remember Thy reproach from a fool all the day.
Komdu, ó Guð, og ákærðu óvini okkar. Hlustaðu á óþverrann sem þessi illmenni ausa yfir þig alla daga!
23 Forget not the voice of Thine adversaries, The noise of Thy withstanders is going up continually!
Gleymdu ekki formælingum óvina þinna, þær glymja hærra og hærra.
