Psalms 73
1 A Psalm of Asaph. Only — good to Israel [is] God, to the clean of heart. And I — as a little thing, My feet have been turned aside,
Асаф язған күй: — Дәрвәқә Худа Исраилға, Қәлби сап болғанларға меһривандур;
2 As nothing, have my steps slipped, For I have been envious of the boastful,
Лекин өзүм болсам, путлишип жиқилип чүшүшкә тасла қалдим; Аяқлирим тейилип кәткили қил қалди;
3 The peace of the wicked I see, That there are no bands at their death,
Чүнки рәзилләрниң ронақ тапқанлиғини көрүп, Һакавурларға һәсәт қилдим;
4 And their might [is] firm.
Чүнки улар өлүмидә азаплар тартмайду, Әксичә тени мәзмут вә сағлам туриду.
5 In the misery of mortals they are not, And with common men they are not plagued.
Улар инсанға хас җапани көрмәйду, Яки хәқләрдәк балаю-апәткә учримайду.
6 Therefore hath pride encircled them, Violence covereth them as a dress.
Шуңа мәғрурлуқ марҗандәк уларға есилиду, Зорлуқ-зомигәрлик тондәк уларға чаплишиду.
7 Their eye hath come out from fat. The imaginations of the heart transgressed;
Улар сәмрип кәткәнлигидин көзлири томпийип чиқти; Уларниң қәлбидики хияләтләр һәддидин ешип кетиду.
8 They do corruptly, And they speak in the wickedness of oppression, From on high they speak.
Башқиларни мәсқирә қилип зәһәрлик сөзләйду; Һалини үстүн қилип дивинип, доқ қилиду.
9 They have set in the heavens their mouth, And their tongue walketh in the earth.
Улар ағзини пәләккә қойиду, Уларниң тиллири йәр йүзини кезип жүриду.
10 Therefore do His people return hither, And waters of fulness are wrung out to them.
Шуңа [Худаниң] хәлқи мошуларға майил болуп, Уларниң дегәнлирини су ичкәндәк ахириғичә ичип: —
11 And they have said, 'How hath God known? And is there knowledge in the Most High?'
«Тәңри қандақ биләләйтти?», «Һәммидин Алий Болғучида билим барму?» — дәйду.
12 Lo, these [are] the wicked and easy ones of the age, They have increased strength.
Мана булар рәзилләрдур; Улар бу дунияда раһәт-парағәтни көриду, Байлиқларни топлайду.
13 Only — a vain thing! I have purified my heart, And I wash in innocency my hands,
«Аһ, һәқиқәтән бекардин-бекар көңлүмни пакландуруптимән, Гунасиз туруп қолумни артуқчә жуюп кәптимән;
14 And I am plagued all the day, And my reproof [is] every morning.
Бекарға күн бойи җапа чекиптимән; Шундиму һәр сәһәрдә [виҗданниң] әйивигә учрап кәлдим!».
15 If I have said, 'I recount thus,' Lo, a generation of Thy sons I have deceived.
Бирақ мән: — «Бундақ [десәм], Бу дәвирдики пәрзәнтлириңгә асийлиқ қилған болмамдимән?» — дедим.
16 And I think to know this, Perverseness it [is] in mine eyes,
Уларни калламдин өткүзәй десәм, Көзүмгә шундақ еғир көрүнди.
17 Till I come in to the sanctuaries of God, I attend to their latter end.
Тәңриниң муқәддәс җайлириға киргичә шундақ ойлидим; Киргәндила [яманларниң] ақивитини чүшәндим.
18 Only, in slippery places Thou dost set them, Thou hast caused them to fall to desolations.
Дәрвәқә Сән уларни тейилғақ йәрләргә орунлаштурисән, Уларни жиқитип парә-парә қиливетисән.
19 How have they become a desolation as in a moment, They have been ended — consumed from terrors.
Улар көзни жумуп ачқучила шунчә паракәндә болиду, Дәһшәтләр уларни бесип йоқитиду!
20 As a dream from awakening, O Lord, In awaking, their image Thou despisest.
Сән и Рәб, чүштин ойғанғандәк ойғинип, Орнуңдин туруп уларниң сияқини көзгә илмайсән.
21 For my heart doth show itself violent, And my reins prick themselves,
Жүрәклирим қайнап, Ичлирим санҗилғандәк болған чағда,
22 And I am brutish, and do not know. A beast I have been with Thee.
Өзүмни һеч немә билмәйдиған бир һамақәт, Алдиңда бир һайван екәнлигимни билип йәттим.
23 And I [am] continually with Thee, Thou hast laid hold on my right hand.
Һалбуки, мән һемишә Сән билән биллә; Сән мени оң қолумдин тутуп йөлидиң;
24 With Thy counsel Thou dost lead me, And after honour dost receive me.
Өз несиһәтиң билән мени йетәкләйсән, Шан-шәрипңни намайән қилғандин кейин, Ахирида Сән мени өзүңгә қобул қилисән.
25 Whom have I in the heavens? And with Thee none I have desired in earth.
Әрштә Сәндин башқа мениң кимим бар? Йәр йүзидә болса Сәндин башқа һеч кимгә интизар әмәсмән.
26 Consumed hath been my flesh and my heart, The rock of my heart and my portion [is] God to the age.
Әтлирим һәм қәлбим зәиплишиду, Лекин Худа қәлбимдики қорам таш һәм мәңгүлүк несивәмдур!
27 For, lo, those far from Thee do perish, Thou hast cut off every one, Who is going a whoring from Thee.
Чүнки мана, Сәндин жирақ турғанлар һалак болиду; Вапасизлиқ қилған паһишә аялдәк Сәндин ваз кәчкәнләрниң һәр бирини йоқитисән.
28 And I — nearness of God to me [is] good, I have placed in the Lord Jehovah my refuge, To recount all Thy works!
Бирақ мән үчүн, Худаға йеқинлишиш әвзәлдур! Униң барлиқ қилған ишлирини җакалаш үчүн, Рәб Пәрвәрдигарни таянчим қилдим.
