Psalms 69

1 To the Overseer. — 'On the Lilies,' by David. Save me, O God, for come have waters unto the soul.

برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنها». مزمور داوود. خدایا، مرا از این طوفان مشکلات نجات ده!

2 I have sunk in deep mire, And there is no standing, I have come into the depths of the waters, And a flood hath overflown me.

در منجلاب فرو رفته‌ام و در زیر پایم جایی برای ایستادن نیست. به جاهای عمیق رسیده‌ام و سیلاب مرا پوشانده است.

3 I have been wearied with my calling, Burnt hath been my throat, Consumed have been mine eyes, waiting for my God.

از بس می‌نالم خسته شده‌ام و گلویم خشک شده است. چشمانم آنقدر منتظر اقدام تو بوده‌اند که تار گشته‌اند.

4 Those hating me without cause Have been more than the hairs of my head, Mighty have been my destroyers, My lying enemies, That which I took not away — I bring back.

آنانی که بی‌سبب از من نفرت دارند از موهای سرم بیشترند. دشمنانم در مورد من دروغ می‌گویند، آنها از من قویترند و قصد کشتن مرا دارند. آنچه از دیگران ندزدیده‌ام، از من می‌خواهند برگردانم.

5 O God, Thou — Thou hast known Concerning my overturn, And my desolations from Thee have not been hid.

ای خدا، تو حماقت مرا می‌دانی و گناهانم از نظر تو پنهان نیست.

6 Let not those waiting on Thee be ashamed because of me, O Lord, Jehovah of Hosts, Let not those seeking Thee Blush because of me, O God of Israel.

ای خداوند لشکرهای آسمان، مگذار آنانی که به تو امیدوار هستند و انتظار تو را می‌کشند، به سبب من شرمنده شوند. ای خدای اسرائیل، مگذار مایهٔ رسوایی دوستدارانت شوم.

7 For because of Thee I have borne reproach, Shame hath covered my face.

من به خاطر توست که اینچنین مورد سرزنش واقع شده و رسوا گشته‌ام.

8 A stranger I have been to my brother, And a foreigner to sons of my mother.

نزد برادران خود غریب هستم و در خانوادهٔ خود بیگانه محسوب می‌شوم.

9 For zeal for Thy house hath consumed me, And the reproaches of Thy reproachers Have fallen upon me.

اشتیاقی که برای خانۀ تو دارم، مثل آتش در من زبانه می‌کشد، و توهینهای اهانت‌کنندگانِ تو بر من افتاده است.

10 And I weep in the fasting of my soul, And it is for a reproach to me.

هنگامی که با روزه و اشک در حضور تو خود را فروتن می‌سازم، آنها مرا سرزنش می‌کنند.

11 And I make my clothing sackcloth, And I am to them for a simile.

وقتی برای توبه و ندامت پلاس در بر می‌کنم، آنها مسخره‌ام می‌کنند.

12 Those sitting at the gate meditate concerning me, And those drinking strong drink, Play on instruments.

مردم کوچه و بازار پشت سرم حرف می‌زنند و میگساران برای من آواز می‌خوانند.

13 And I — my prayer [is] to Thee, O Jehovah, A time of good pleasure, O God, In the abundance of Thy kindness, Answer me in the truth of Thy salvation.

اما من، ای خداوند، نزد تو دعا می‌کنم. ای خدا، تو در وقت مناسب به من جواب ده، به سبب محبت عظیمت دعای مرا مستجاب فرما و مطابق وعدهٔ خود مرا نجات ده.

14 Deliver me from the mire, and let me not sink, Let me be delivered from those hating me, And from deep places of waters.

مرا از میان سیل و طوفان برهان تا غرق نشوم. مرا از دست دشمنانم نجات ده.

15 Let not a flood of waters overflow me, Nor let the deep swallow me up, Nor let the pit shut her mouth upon me.

مگذار سیلاب مرا بپوشاند و در اعماق آبها غرق شوم.

16 Answer me, O Jehovah, for good [is] Thy kindness, According to the abundance Of Thy mercies turn Thou unto me,

ای خداوند، دعای مرا مستجاب فرما، زیرا محبت تو شگفت‌انگیز است. از من مراقبت فرما، زیرا رحمت تو بیکران است.

17 And hide not Thy face from Thy servant, For I am in distress — haste, answer me.

روی خود را از من برمگردان، زیرا در سختی و زحمت هستم. دعای مرا زود جواب ده.

18 Be near unto my soul — redeem it, Because of mine enemies ransom me.

نزد من بیا و بهای آزادیم را بپرداز و مرا از دست دشمن رها کن.

19 Thou — Thou hast known my reproach, And my shame, and my blushing, Before Thee [are] all mine adversaries.

می‌دانی چگونه مورد سرزنش و اهانت قرار گرفته و رسوا شده‌ام؛ تو همهٔ دشمنانم را می‌بینی.

20 Reproach hath broken my heart, and I am sick, And I look for a bemoaner, and there is none, And for comforters, and I have found none.

طعنه و سرزنش مردم دل مرا شکسته است و سخت بیمار شده‌ام. منتظر بودم کسی با من همدردی کند، ولی شخص دلسوزی یافت نشد. به جستجوی افرادی پرداختم که مرا دلداری دهند، اما کسی را نیافتم.

21 And they give for my food gall, And for my thirst cause me to drink vinegar.

به جای خوراک، به من زرداب دادند و به جای آب، سرکه نوشاندند.

22 Their table before them is for a snare, And for a recompence — for a trap.

بگذار سفرۀ رنگینی که جلویشان پهن است، دامی شود و آرامش و صفایشان، تله باشد.

23 Darkened are their eyes from seeing, And their loins continually shake Thou.

چشمانشان کور شود تا نتوانند ببینند، و کمرهایشان همیشه بلرزد!

24 Pour upon them Thine indignation, And the fierceness of Thine anger doth seize them.

خشم خود را بر سرشان بریز و با آتش غضبت آنها را بسوزان!

25 Their tower is desolated, In their tents there is no dweller.

ای کاش خانه‌هایشان خراب گردد و کسی در خیمه‌هایشان ساکن نشود.

26 For they have pursued him Thou hast smitten, And recount of the pain of Thy pierced ones.

زیرا به کسی که تو تنبیه کرده‌ای آزار می‌رسانند و از رنجهای آنانی که تو مجروحشان ساخته‌ای سخن می‌گویند.

27 Give punishment for their iniquity, And they enter not into Thy righteousness.

گناهانشان را یک به یک در نظر بگیر و مگذار نجات تو شامل حالشان شود.

28 They are blotted out of the book of life, And with the righteous are not written.

نامشان را از دفتر حیات خود پاک کن و مگذار جزو قوم تو محسوب شوند.

29 And I [am] afflicted and pained, Thy salvation, O God, doth set me on high.

اما من مصیبت‌زده و دردمند هستم. ای خدا، مرا نجات ده و سرافراز فرما.

30 I praise the name of God with a song, And I magnify Him with thanksgiving,

با سرود نام خدا را ستایش خواهم نمود و با دعای شکرگزاری عظمت او را خواهم ستود.

31 And it is better to Jehovah than an ox, A bullock — horned — hoofed.

خداوند چنین پرستشی را بیش از قربانی حیوانات می‌پسندد.

32 The humble have seen — they rejoice, Ye who seek God — and your heart liveth.

اشخاص فروتن که طالب خدا هستند وقتی ببینند او به فکر ایشان است شاد و امیدوار خواهند شد.

33 For Jehovah hearkeneth unto the needy, And His bound ones He hath not despised.

خداوند دعای نیازمندان را مستجاب می‌نماید و عزیزان خود را در زندان و اسارت فراموش نمی‌کند.

34 The heavens and earth do praise Him, Seas, and every moving thing in them.

ای آسمان و زمین، خدا را ستایش کنید! ای دریاها و ای موجودات دریایی، خدا را بستایید!

35 For God doth save Zion, And doth build the cities of Judah, And they have dwelt there, and possess it.

خدا اورشلیم را نجات خواهد داد و شهرهای یهودا را دوباره بنا خواهد نمود تا قوم برگزیده‌اش در سرزمین موعود سکونت نمایند و آن را به تصرف خود درآورند.

36 And the seed of His servants inherit it, And those loving His name dwell in it!

فرزندان بندگانش وارث سرزمین موعود خواهند شد و آنانی که خدا را دوست می‌دارند، در آن ساکن خواهند شد.