Psalms 56

1 To the Overseer. — 'On the Dumb Dove far off.' — A secret treasure of David, in the Philistines' taking hold of him in Gath. Favour me, O God, for man swallowed me up, All the day fighting he oppresseth me,

Przedniejszemu śpiewakowi o niemej gołębicy, na miejscach odległych, złoty psalm Dawidowy, gdy go w Gat Filistynowie pojmali. Zmiłuj się nademną, o Boże!, bo mię chce pochłonąć człowiek; każdego dnia walcząc trapi mię.

2 Mine enemies have swallowed up all the day, For many [are] fighting against me, O most High,

Chcą mię połknąć nieprzyjaciele moi na każdy dzień; zaprawdęć wiele jest walczących przeciwko mnie, o Najwyższy!

3 The day I am afraid I am confident toward Thee.

Któregokolwiek mię dnia strach ogarnia, ja w tobie ufam.

4 In God I praise His word, in God I have trusted, I fear not what flesh doth to me.

Boga wysławiać będę dla słowa jego; w Bogu nadzieję będę miał, ani się będę bał, żeby mi co ciało uczynić mogło.

5 All the day they wrest my words, Concerning me all their thoughts [are] for evil,

Przez cały dzień słowa moje wykręcają, a przeciwko mnie są wszystkie myśli ich, na złe.

6 They assemble, they hide, they watch my heels, When they have expected my soul.

Zbierają się, i ukrywają się, i ślad mój upatrują, czyhając na duszę moję.

7 By iniquity they escape, In anger the peoples put down, O God.

Izali za nieprawość pomsty ujdą? strąć te narody, o Boże! w popędliwości twojej.

8 My wandering Thou hast counted, Thou — place Thou my tear in Thy bottle, Are they not in Thy book?

Tyś tułanie moje policzył; zbierzże też łzy moje w wiadro twe; izaż nie są spisane w księgach twoich?

9 Then turn back do mine enemies in the day I call. This I have known, that God [is] for me.

Tedy się nazad cofną nieprzyjaciele moi, któregokolwiek dnia zawołam; bo to wiem, iż Bóg jest ze mną.

10 In God I praise the word, In Jehovah I praise the word.

Boga wysławiać będę z słowa; Pana chwalić będę z słowa jego.

11 In God I trusted, I fear not what man doth to me,

W Bogu mam nadzieję, nie będę się bał, aby mi co miał uczynić człowiek.

12 On me, O God, [are] Thy vows, I repay thank-offerings to Thee.

Tobiem, o Boże! śluby uczynił; przetoż też tobie chwały oddam.

13 For Thou hast delivered my soul from death, Dost Thou not my feet from falling? To walk habitually before God in the light of the living!

Albowiemeś wyrwał duszę moję od śmierci, a nogi moje od upadku, abym statecznie chodził przed obliczem Bożem w światłości żyjących.