Psalms 55
1 To the Overseer with stringed instruments. — An instruction, by David. Give ear, O God, [to] my prayer, And hide not from my supplication.
Heyr bæn mína, ó Guð! Snú þér ekki frá þegar ég ákalla þig.
2 Attend to me, and answer me, I mourn in my (meditation) and make a noise,
Hlustaðu á ákall mitt. Ég andvarpa og græt í sorg minni.
3 Because of the voice of an enemy, Because of the oppression of the wicked, For they cause sorrow to move against me, And in anger they hate me.
Óvinir mínir æpa á mig, hóta að drepa mig. Þeir umkringja mig og brugga mér banaráð, öskra á mig í hamslausri reiði.
4 My heart is pained within me, And terrors of death have fallen on me.
Ég er lamaður af ótta, fullur örvæntingar.
5 Fear and trembling come in to me, And horror doth cover me.
Hvílík skelfing!
6 And I say, 'Who doth give to me a pinion as a dove? I fly away and rest,
Ó, að ég hefði vængi eins og fuglinn! Þá mundi ég fljúga burt og leita skjóls.
7 Lo, I move far off, I lodge in a wilderness. (Selah)
Ég mundi svífa langt og leita skjóls í eyðimörkinni,
8 I hasten escape for myself, From a rushing wind, from a whirlwind.
flýja á öruggan stað, laus úr allri hættu.
9 Swallow up, O Lord, divide their tongue, For I saw violence and strife in a city.
Ó, Drottinn, ruglaðu þá í ríminu! Sérðu ekki kúgunina sem viðgengst?
10 By day and by night they go round it, on its walls. Both iniquity and perverseness [are] in its midst,
Þeir vakta borgina daga og nætur, ganga múrana og skima eftir óvinum. En neyðin er innandyra, því að ofbeldi og svik eru í borginni,
11 Mischiefs [are] in its midst. Fraud and deceit depart not from its street.
morð og gripdeildir.
12 For an enemy reproacheth me not, or I bear [it], He who is hating me Hath not magnified himself against me, Or I hide from him.
Ekki var það óvinur minn sem ofsótti mig – það gæti ég þolað. Þá hefði ég falið mig um stund.
13 But thou, a man — as mine equal, My familiar friend, and mine acquaintance.
En það varst þú, vinur minn og félagi.
14 When together we sweeten counsel, Into the house of God we walk in company.
Við sem vorum alúðarvinir og gengum saman í Guðs hús.
15 Desolations [are] upon them, They go down [to] Sheol — alive, For wickedness [is] in their dwelling, in their midst. (Sheol h7585)
Dauðinn taki þá og dragi þá til heljar, því að illska er í húsum þeirra, synd í hjörtum þeirra. (Sheol h7585)
16 I — to God I call, and Jehovah saveth me.
En ég hrópa til Guðs, og hann mun frelsa mig!
17 Evening, and morning, and noon, I meditate, and make a noise, and He heareth my voice,
Kvölds og morgna og um miðjan dag sárbæni ég Guð. Ég veit að hann heyrir til mín og mun svara mér.
18 He hath ransomed in peace my soul From him who is near to me, For with the multitude they were with me.
Þótt óvinir mínir séu margir, mun hann samt frelsa mig og gefa mér frið.
19 God doth hear and afflict them, And He sitteth of old. (Selah) Because they have no changes, and fear not God,
Sjálfur Guð – sem er frá eilífð – mun svara mér, en óvinir mínir, breytast ekki og óttast ekki Guð.
20 He hath sent forth his hands against his well-wishers, He hath polluted his covenant.
En vinur minn, sveik mig og ofsótti – rauf heit sitt.
21 Sweeter than honey hath been his mouth, And his heart [is] war! Softer have been his words than oil, And they [are] drawn [swords].
Orðin á tungu hans voru ljúf og blíð en hjartað fullt af hatri.
22 Cast on Jehovah that which He hath given thee, And He doth sustain thee, He doth not suffer for ever the moving of the righteous.
Varpaðu áhyggjum þínum á Drottin, hann ber umhyggju fyrir þér. Hann mun aldrei láta trúaðan mann verða valtan á fótum.
23 And Thou, O God, dost bring them down To a pit of destruction, Men of blood and deceit reach not to half their days, And I — I do trust in Thee!
Guð mun varpa óvinum mínum til heljar, til dánarheima. Morðingjar og svikarar munu ekki ná háum aldri. En ég treysti þér, að þú leyfir mér að lifa. (questioned)
