Psalms 50
1 A Psalm of Asaph. The God of gods — Jehovah — hath spoken, And He calleth to the earth From the rising of the sun unto its going in.
Drottinn er alvaldur Guð. Hann kallar þjóð sína saman úr austri og vestri.
2 From Zion, the perfection of beauty, God shone.
Dýrð Guðs ljómar frá musteri hans á Síonfjalli.
3 Our God cometh, and is not silent, Fire before Him doth devour, And round about him it hath been very tempestuous.
Hann birtist í þrumugný, umlukinn eyðandi eldi og stormviðri.
4 He doth call unto the heavens from above, And unto the earth, to judge His people.
Hann er kominn til að dæma lýð sinn. Hróp hans heyrist á himni og jörðu:
5 Gather ye to Me My saints, Making covenant with Me over a sacrifice.
„Safnið saman þjóð minni sem með fórnunum á altari mínu hefur gert sáttmála við mig.“
6 And the heavens declare His righteousness, For God Himself [is] judge. (Selah)
Guð mun dæma réttláta dóma. Himinninn vitnar um réttlæti hans.
7 Hear, O My people, and I speak, O Israel, and I testify against thee, God, thy God [am] I.
Hlusta þú, þjóð mín! Ég er þinn Guð! Taktu eftir úrskurði mínum:
8 Not for thy sacrifices do I reprove thee, Yea, thy burnt-offerings [Are] before Me continually.
Fórnir þínar tek ég gildar. Þar hefur þú sýnt trúfesti.
9 I take not from thy house a bullock, From thy folds he goats.
En ég girnist þó ekki uxa þína og geitur,
10 For Mine [is] every beast of the forest, The cattle on the hills of oxen.
því að öll dýr jarðarinnar tilheyra mér!
11 I have known every fowl of the mountains, And the wild beast of the field [is] with Me.
Hjarðirnar á fjöllunum og fuglar loftsins – allt er það mitt.
12 If I am hungry I tell not to thee, For Mine [is] the world and its fulness.
Væri ég hungraður, segði ég þér ekki frá því – allt á jörðu er mitt, ekkert er undan skilið.
13 Do I eat the flesh of bulls, And drink the blood of he-goats?
Nei, ég þrái ekki kjötfórnir þínar og blóðfórnir,
14 Sacrifice to God confession, And complete to the Most High thy vows.
heldur þakklæti og orðheldni.
15 And call Me in a day of adversity, I deliver thee, and thou honourest Me.
Ákallaðu mig á degi neyðarinnar og þá mun ég frelsa þig. Og þú skalt vegsama mig. Já, þetta skaltu gera.
16 And to the wicked hath God said: What to thee — to recount My statutes? That thou liftest up My covenant on thy mouth?
En við hina óguðlegu segir Drottinn: „Hættið að þylja upp lögmál mitt og heimta af mér,
17 Yea, thou hast hated instruction, And dost cast My words behind thee.
þið sem hafnið aga og lítilsvirðið boðorð mín.
18 If thou hast seen a thief, Then thou art pleased with him, And with adulterers [is] thy portion.
Þið aðstoðið þjófinn og samneytið hórkörlum.
19 Thy mouth thou hast sent forth with evil, And thy tongue joineth deceit together,
Þið bölvið og ljúgið
20 Thou sittest, against thy brother thou speakest, Against a son of thy mother givest slander.
og baktalið bróður ykkar.
21 These thou didst, and I kept silent, Thou hast thought that I am like thee, I reprove thee, and set in array before thine eyes.
Þannig ferst ykkur og svo á ég að þegja?! Er ég þá eins og þið? Nei, ég mun hegna ykkur svo ekki verður um villst.
22 Understand this, I pray you, Ye who are forgetting God, Lest I tear, and there is no deliverer.
En þið sem gleymduð Guði, fáið eitt tækifæri enn, síðan læt ég eyðinguna koma og þá er allt um seinan.
23 He who is sacrificing praise honoureth Me, As to him who maketh a way, I cause him to look on the salvation of God!
Sá sem færir þakkargjörð að fórn, heiðrar mig. Og þeir sem breyta eftir orðum mínum fá að sjá hjálpræði mitt.“
