Psalms 44
1 To the Overseer. — By sons of Korah. An Instruction. O God, with our ears we have heard, Our fathers have recounted to us, The work Thou didst work in their days, In the days of old.
Przewodnikowi chóru. Psalm pouczający dla synów Korego. Boże, słyszeliśmy na własne uszy, nasi ojcowie opowiadali nam o tym, czego dokonałeś za ich dni, w czasach dawnych.
2 Thou, [with] Thy hand, nations hast dispossessed. And Thou dost plant them. Thou afflictest peoples, and sendest them away.
Ty własną ręką wypędziłeś pogan, a ich osadziłeś; wyniszczyłeś narody, a ich rozprzestrzeniłeś.
3 For, not by their sword Possessed they the land, And their arm gave not salvation to them, But Thy right hand, and Thine arm, And the light of Thy countenance, Because Thou hadst accepted them.
Nie zdobyli bowiem ziemi swym mieczem ani ich nie wybawiło własne ramię, lecz twoja prawica i twoje ramię, i światło twego oblicza, bo upodobałeś ich sobie.
4 Thou [art] He, my king, O God, Command the deliverances of Jacob.
Ty jesteś moim Królem, o Boże; daj wybawienie Jakubowi.
5 By Thee our adversaries we do push, By Thy name tread down our withstanders,
Dzięki tobie pokonamy naszych wrogów, w twoje imię zdepczemy naszych przeciwników.
6 For, not in my bow do I trust, And my sword doth not save me.
Nie zaufam bowiem mojemu łukowi i nie wybawi mnie mój miecz;
7 For Thou hast saved us from our adversaries, And those hating us Thou hast put to shame.
Lecz ty nas wybawiłeś od naszych wrogów i zawstydziłeś tych, którzy nas nienawidzą.
8 In God we have boasted all the day, And Thy name to the age we thank. (Selah)
Każdego dnia chlubimy się Bogiem, a twoje imię będziemy sławić na wieki. (Sela)
9 In anger Thou hast cast off and causest us to blush, And goest not forth with our hosts.
[Teraz] jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz z naszymi wojskami.
10 Thou causest us to turn backward from an adversary, And those hating us, Have spoiled for themselves.
Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed wrogiem, a ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.
11 Thou makest us food like sheep, And among nations Thou hast scattered us.
Wydałeś nas na rzeź jak owce i rozproszyłeś nas wśród pogan.
12 Thou sellest Thy people — without wealth, And hast not become great by their price.
Sprzedałeś swój lud za bezcen i nie zyskałeś na jego sprzedaży.
13 Thou makest us a reproach to our neighbours, A scorn and a reproach to our surrounders.
Wystawiłeś nas na wzgardę naszym sąsiadom, na szyderstwo i pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.
14 Thou makest us a simile among nations, A shaking of the head among peoples.
Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród pogan, tak że narody kiwają głowami nad nami.
15 All the day my confusion [is] before me, And the shame of my face hath covered me.
Mój wstyd wciąż jest przede mną, a hańba mi twarz okrywa;
16 Because of the voice of a reproacher and reviler, Because of an enemy and a self-avenger.
Na głos tego, który gardzi i bluźni, z powodu wroga i mściciela.
17 All this met us, and we did not forget Thee, Nor have we dealt falsely in Thy covenant.
To wszystko nas spotkało, a [jednak] nie zapomnieliśmy o tobie ani nie naruszyliśmy twojego przymierza.
18 We turn not backward our heart, Nor turn aside doth our step from Thy path.
Nasze serce się nie odwróciło ani nasze kroki nie zboczyły z twej ścieżki;
19 But Thou hast smitten us in a place of dragons, And dost cover us over with death-shade.
Chociaż powaliłeś nas w miejscu smoków i okryłeś nas cieniem śmierci.
20 If we have forgotten the name of our God, And spread our hands to a strange God,
Gdybyśmy zapomnieli imienia naszego Boga i wyciągnęli ręce do obcego boga;
21 Doth not God search out this? For He knoweth the secrets of the heart.
Czyż Bóg by się o tym nie dowiedział? Przecież on zna tajniki serca.
22 Surely, for Thy sake we have been slain all the day, Reckoned as sheep of the slaughter.
Lecz z powodu ciebie przez cały dzień nas zabijają, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.
23 Stir up — why dost Thou sleep, O Lord? Awake, cast us not off for ever.
Ocknij się; czemu śpisz, Panie? Obudź się, nie odrzucaj nas na wieki.
24 Why Thy face hidest Thou? Thou forgettest our afflictions and our oppression,
Czemu ukrywasz swoje oblicze i zapominasz o naszym utrapieniu i ucisku?
25 For bowed to the dust hath our soul, Cleaved to the earth hath our belly.
Nasza dusza bowiem pogrążyła się w prochu, nasz brzuch przylgnął do ziemi.
26 Arise, a help to us, And ransom us for thy kindness' sake.
Powstań nam na pomoc, odkup nas ze względu na twoje miłosierdzie.
