Psalms 39

1 To the Overseer, to Jeduthun. — A Psalm of David. I have said, 'I observe my ways, Against sinning with my tongue, I keep for my mouth a curb, while the wicked [is] before me.'

۱ برای یدوتون سالار مغنیان. مزمور داود گفتم راههای خود را حفظ خواهم کردتا به زبانم خطا نورزم. دهان خود را به لجام نگاه خواهم داشت، مادامی که شریر پیش من است.

2 I was dumb [with] silence, I kept silent from good, and my pain is excited.

۲ من گنگ بودم و خاموش و از نیکویی نیز سکوت کردم و درد من به حرکت آمد.

3 Hot [is] my heart within me, In my meditating doth the fire burn, I have spoken with my tongue.

۳ دلم در اندرونم گرم شد. چون تفکر می‌کردم آتش افروخته گردید. پس به زبان خود سخن گفتم.

4 'Cause me to know, O Jehovah, mine end, And the measure of my days — what it [is],' I know how frail I [am].

۴ ‌ای خداوند اجل مرا بر من معلوم ساز و مقدارایامم را که چیست تا بفهمم چه قدر فانی هستم.

5 Lo, handbreadths Thou hast made my days, And mine age [is] as nothing before Thee, Only, all vanity [is] every man set up. (Selah)

۵ اینک روزهایم را مثل یک وجب ساخته‌ای وزندگانی‌ام در نظر تو هیچ است. یقین هر آدمی محض بطالت قرار داده شد، سلاه.

6 Only, in an image doth each walk habitually, Only, [in] vain, they are disquieted, He heapeth up and knoweth not who gathereth them.

۶ اینک انسان در خیال رفتار می‌کند و محض بطالت مضطرب می‌گردد. ذخیره می‌کند و نمی داند کیست که ازآن تمتع خواهد برد.

7 And, now, what have I expected? O Lord, my hope — it [is] of Thee.

۷ و الان‌ای خداوند برای چه منتظر باشم؟ امید من بر تو می‌باشد.

8 From all my transgressions deliver me, A reproach of the fool make me not.

۸ مرا از همه گناهانم برهان و مرا نزد جاهلان عار مگردان.

9 I have been dumb, I open not my mouth, Because Thou — Thou hast done [it].

۹ من گنگ بودم وزبان خود را باز نکردم زیرا که تو این را کرده‌ای.

10 Turn aside from off me Thy stroke, From the striving of Thy hand I have been consumed.

۱۰ بلای خود را از من بردار زیرا که از ضرب دست تو من تلف می‌شوم.

11 With reproofs against iniquity, Thou hast corrected man, And dost waste as a moth his desirableness, Only, vanity [is] every man. (Selah)

۱۱ چون انسان را به‌سبب گناهش به عتابها تادیب می‌کنی، نفایس اورا مثل بید می‌گذاری. یقین هر انسان محض بطالت است، سلاه.

12 Hear my prayer, O Jehovah, And [to] my cry give ear, Unto my tear be not silent, For a sojourner I [am] with Thee, A settler like all my fathers.

۱۲ ‌ای خداوند دعای مرابشنو و به فریادم گوش بده و از اشکهایم ساکت مباش، زیرا که من غریب هستم در نزد تو و نزیل هستم مثل جمیع پدران خود.

13 Look from me, and I brighten up before I go and am not!

۱۳ روی (خشم )خود را از من بگردان تا فرحناک شوم قبل از آنکه رحلت کنم و نایاب گردم.