Psalms 39
1 To the Overseer, to Jeduthun. — A Psalm of David. I have said, 'I observe my ways, Against sinning with my tongue, I keep for my mouth a curb, while the wicked [is] before me.'
Ég hugsaði: „Ég ætla ekki að kvarta, né segja neitt ljótt meðan óguðlegir heyra til.“
2 I was dumb [with] silence, I kept silent from good, and my pain is excited.
Og ég þagði. En hið innra leið mér verr og verr.
3 Hot [is] my heart within me, In my meditating doth the fire burn, I have spoken with my tongue.
Ég hélt aftur af mér, en gremjan magnaðist í mér. Að lokum gat ég ekki orða bundist:
4 'Cause me to know, O Jehovah, mine end, And the measure of my days — what it [is],' I know how frail I [am].
„Drottinn, fæ ég aðeins að lifa örfá ár í viðbót?
5 Lo, handbreadths Thou hast made my days, And mine age [is] as nothing before Thee, Only, all vanity [is] every man set up. (Selah)
Ævi mín er lítið lengri en höndin á mér! Og í þínum augum er hún nánast ekki neitt! Maðurinn, hvað er hann? Vindblær, flöktandi skuggi!
6 Only, in an image doth each walk habitually, Only, [in] vain, they are disquieted, He heapeth up and knoweth not who gathereth them.
Ys hans og amstur kemur engu til leiðar. Hann rakar saman fé sem svo aðrir eyða!“
7 And, now, what have I expected? O Lord, my hope — it [is] of Thee.
En á hvern vona ég þá? Drottinn, ég vona á þig!
8 From all my transgressions deliver me, A reproach of the fool make me not.
Frelsa mig frá syndum mínum svo að heimskingjarnir hafi mig ekki að spotti.
9 I have been dumb, I open not my mouth, Because Thou — Thou hast done [it].
Drottinn, ég þegi því að þú hefur talað. Ég vil ekki kvarta, því að þú hefur refsað mér.
10 Turn aside from off me Thy stroke, From the striving of Thy hand I have been consumed.
Drottinn láttu refsingu þína taka enda – ég þoli ekki meira!
11 With reproofs against iniquity, Thou hast corrected man, And dost waste as a moth his desirableness, Only, vanity [is] every man. (Selah)
Þegar þú hirtir manninn vegna synda hans, þá er nánast úti um hann. Hann er sem mölétin flík, já, hann líður burt eins og gufa.
12 Hear my prayer, O Jehovah, And [to] my cry give ear, Unto my tear be not silent, For a sojourner I [am] with Thee, A settler like all my fathers.
Heyr þú bæn mína, Drottinn, hlustaðu á hróp mitt! Vertu ekki hljóður við tárum mínum. Mundu að ég er gestur hér, förumaður á þessari jörð eins og forfeður mínir.
13 Look from me, and I brighten up before I go and am not!
Miskunna þú mér, Drottinn og læknaðu mig. Lofaðu mér aftur að sjá glaðan dag áður en ég dey.
