Psalms 35

1 By David. Strive, Jehovah, with my strivers, fight with my fighters,

۱ مزمور داود ای خداوند با خصمان من مخاصمه نما و جنگ کن با آنانی که با من جنگ می‌کنند.

2 Take hold of shield and buckler, and rise for my help,

۲ سپر و مجن را بگیر و به اعانت من برخیز.

3 And draw out spear and lance, To meet my pursuers. Say to my soul, 'Thy salvation I [am].'

۳ و نیزه را راست کن و راه را پیش روی جفاکنندگانم ببند و به‌جان من بگو من نجات توهستم.

4 They are ashamed and blush, those seeking my soul, Turned backward and confounded, Those devising my evil.

۴ خجل و رسوا شوند آنانی که قصد جان من دارند و آنانی که بداندیش منند، برگردانیده وخجل شوند.

5 They are as chaff before wind, And a messenger of Jehovah driving away.

۵ مثل کاه پیش روی باد باشند وفرشته خداوند ایشان را براند.

6 Their way is darkness and slipperiness, And a messenger of Jehovah their pursuer.

۶ راه ایشان تاریکی و لغزنده باد. و فرشته خداوند ایشان را تعاقب کند.

7 For without cause they hid for me their netpit, Without cause they digged for my soul.

۷ زیرا دام خود را برای من بی‌سبب درحفره‌ای پنهان کردند که آن را برای جان من بی‌جهت کنده بودند.

8 Meet him doth desolation — he knoweth not, And his net that he hid catcheth him, For desolation he falleth into it.

۸ هلاکت ناگهانی بدو برسد و دامی که پنهان کرد خودش را بگیرد و در آن به هلاکت گرفتار گردد.

9 And my soul is joyful in Jehovah, It rejoiceth in His salvation.

۹ و اما جان من در خداوندوجد خواهد کرد و در نجات او شادی خواهدنمود.

10 All my bones say, 'Jehovah, who is like Thee, Delivering the poor from the stronger than he, And the poor and needy from his plunderer.'

۱۰ همه استخوانهایم می‌گویند «ای خداوندکیست مانند تو که مسکین را از شخص قوی تر ازاو می‌رهاند و مسکین وفقیر را از تاراج کننده وی.»

11 Violent witnesses rise up, That which I have not known they ask me.

۱۱ شاهدان کینه ور برخاسته‌اند. چیزهایی را که نمی دانستم از من می‌پرسند.

12 They pay me evil for good, bereaving my soul,

۱۲ به عوض نیکویی بدی به من می‌کنند. جان مرا بیکس گردانیده‌اند.

13 And I — in their sickness my clothing [is] sackcloth, I have humbled with fastings my soul, And my prayer unto my bosom returneth.

۱۳ و اما من چون ایشان بیمار می‌بودند پلاس می‌پوشیدم. جان خود را به روزه می‌رنجانیدم ودعایم به سینه‌ام برمی گشت.

14 As [if] a friend, as [if] my brother, I walked habitually, As a mourner for a mother, Mourning I have bowed down.

۱۴ مثل آنکه اودوست و برادرم می‌بود، سرگردان می‌رفتم. چون کسی‌که برای مادرش ماتم گیرد، از حزن خم می‌شدم.

15 And — in my halting they have rejoiced, And have been gathered together, Gathered against me were the smiters, And I have not known, They have rent, and they have not ceased;

۱۵ ولی چون افتادم شادی‌کنان جمع شدند. آن فرومایگان بر من جمع شدند. و کسانی که نشناخته بودم مرا دریدند و ساکت نشدند.

16 With profane ones, mockers in feasts, Gnashing against me their teeth.

۱۶ مثل فاجرانی که برای نان مسخرگی می‌کنند. دندانهای خود را بر من می‌افشردند.

17 Lord, how long dost thou behold? Keep back my soul from their desolations, From young lions my only one.

۱۷ ‌ای خداوند تا به کی نظر خواهی کرد! جانم را ازخرابیهای ایشان برهان و یگانه مرا از شیربچگان.

18 I thank Thee in a great assembly, Among a mighty people I praise Thee.

۱۸ و تو را در جماعت بزرگ حمد خواهم گفت. ترا در میان قوم عظیم تسبیح خواهم خواند.

19 Mine enemies rejoice not over me [with] falsehood, Those hating me without cause wink the eye.

۱۹ تاآنانی که بی‌سبب دشمن منند، بر من فخر نکنند. وآنانی که بر من بی‌سبب بغض می‌نمایند، چشمک نزنند.

20 For they speak not peace, And against the quiet of the land, Deceitful words they devise,

۲۰ زیرا برای سلامتی سخن نمی گویند و برآنانی که در زمین آرامند سخنان حیله آمیز را تفکرمی کنند.

21 And they enlarge against me their mouth, They said, 'Aha, aha, our eye hath seen.'

۲۱ و دهان خود را بر من باز کرده، می‌گویند هه هه چشم ما دیده است.

22 Thou hast seen, O Jehovah, Be not silent, O Lord — be not far from me,

۲۲ ‌ای خداوند تو آن را دیده‌ای پس سکوت مفرما. ای خداوند از من دور مباش.

23 Stir up, and wake to my judgment, My God, and my Lord, to my plea.

۲۳ خویشتن را برانگیز وبرای داد من بیدار شو، ای خدای من و خداوند من برای دعوی من.

24 Judge me according to Thy righteousness, O Jehovah my God, And they do not rejoice over me.

۲۴ ‌ای یهوه خدایم مرا موافق عدل خود داد بده، مبادا بر من شادی نمایند.

25 They do not say in their heart, 'Aha, our desire.' They do not say, 'We swallowed him up.'

۲۵ تادر دل خود نگویند اینک مراد ما. تا نگویند او رابلعیده‌ایم.

26 They are ashamed and confounded together, Who are rejoicing at my evil. They put on shame and confusion, Who are magnifying themselves against me.

۲۶ و آنانی که در بدی من شادند، با هم خجل و شرمنده شوند. و آنانی که بر من تکبرمی کنند، به خجلت و رسوایی ملبس شوند.

27 They sing and rejoice, who are desiring my righteousness, And they say continually, 'Jehovah is magnified, Who is desiring the peace of His servant.'

۲۷ آنانی که خواهان حق منند ترنم و شادی نمایند. و دائم گویند خداوند بزرگ است که به سلامتی بنده خود رغبت دارد.

28 And my tongue uttereth Thy righteousness, All the day Thy praise!

۲۸ و زبانم عدالت تو را بیان خواهد کرد و تسبیح تو را تمامی روز.