Psalms 22
1 To the Overseer, on 'The Hind of the Morning.' — A Psalm of David. My God, my God, why hast Thou forsaken me? Far from my salvation, The words of my roaring?
Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig? Hví ert þú þögull og hjálpar ekki þegar ég hrópa til þín í neyð minni?
2 My God, I call by day, and Thou answerest not, And by night, and there is no silence to me.
Daga og nætur græt ég og ákalla þig, en fæ ekkert svar!
3 And Thou [art] holy, Sitting — the Praise of Israel.
– En samt ert þú hinn heilagi og lofsöngvar Ísraels óma umhverfis hásæti þitt.
4 In Thee did our fathers trust — they trusted, And Thou dost deliver them.
Feðurnir treystu þér og þú frelsaðir þá.
5 Unto Thee they cried, and were delivered, In Thee they trusted, and were not ashamed.
Þú heyrðir er þeir hrópuðu til þín, brást við og bjargaðir þeim. Vonir þeirra brugðust ekki þegar þeir leituðu til þín.
6 And I [am] a worm, and no man, A reproach of man, and despised of the people.
En ég er maðkur en ekki maður! Hræddur og fyrirlitinn af minni eigin þjóð – já öllum mönnum.
7 All beholding me do mock at me, They make free with the lip — shake the head,
Þeir sem sjá mig hrista höfuðið og senda mér tóninn.
8 'Roll unto Jehovah, He doth deliver him, He doth deliver him, for he delighted in him.'
„Er þetta sá sem treysti Drottni fyrir málum sínum?“segja þeir og hlæja. „Sá sem taldi sig öruggan um velþóknun Guðs? Því trúum við ekki fyrr en við sjáum Drottin hjálpa honum.“
9 For thou [art] He bringing me forth from the womb, Causing me to trust, On the breasts of my mother.
Drottinn, oft hefur þú hjálpað mér. Móðir mín fæddi mig heilbrigðan í heiminn og þar varst þú til staðar og gættir mín, eins og öll mín bernskuár.
10 On Thee I have been cast from the womb, From the belly of my mother Thou [art] my God.
Frá fæðingu hef ég átt allt undir þér. Þú varst minn Guð allt frá fyrstu stundu.
11 Be not far from me, For adversity is near, for there is no helper.
Yfirgef mig ekki nú, nei ekki núna á neyðarstundu þegar enginn getur hjálpað nema þú!
12 Many bulls have surrounded me, Mighty ones of Bashan have compassed me,
Ég er umkringdur illmennum. Þeir líkjast sterkum basan – uxum.
13 They have opened against me their mouth, A lion tearing and roaring.
Þeir æða að mér með opinn skoltinn, eins og öskrandi ljón sem ræðst á bráðina.
14 As waters I have been poured out, And separated themselves have all my bones, My heart hath been like wax, It is melted in the midst of my bowels.
Þrek mitt fjaraði út, rann út í sandinn og bein mín gliðnuðu sundur. Hjartað er bráðnað í brjósti mér
15 Dried up as an earthen vessel is my power, And my tongue is cleaving to my jaws.
og tungan þurr eins og brenndur leir. Þú lætur mig horfast í augu við dauðann.
16 And to the dust of death thou appointest me, For surrounded me have dogs, A company of evil doers have compassed me, Piercing my hands and my feet.
Hópur illvirkja hefur umkringt mig. Eins og hundar slá þeir hring um mig. Hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið.
17 I count all my bones — they look expectingly, They look upon me,
Ég get talið öll mín bein. Þeir stara á mig og senda mér háðsglósur.
18 They apportion my garments to themselves, And for my clothing they cause a lot to fall.
Þeir skipta á milli sín klæðum mínum og varpa hlutkesti um kyrtil minn.
19 And Thou, O Jehovah, be not far off, O my strength, to help me haste.
Ó, Drottinn, vertu ekki fjarri! Drottinn, styrkur minn, skunda mér til hjálpar!
20 Deliver from the sword my soul, From the paw of a dog mine only one.
Bjargaðu mér frá dauða, frá því að falla fyrir hendi kúgarans.
21 Save me from the mouth of a lion: — And — from the horns of the high places Thou hast answered me!
Frelsaðu mig úr gini þessara varga, undan hornum uxanna!
22 I declare Thy name to my brethren, In the midst of the assembly I praise Thee.
Ég vil lofa þig meðal bræðra minna, standa upp í söfnuðinum og vitna um þín undursamlegu verk.
23 Ye who fear Jehovah, praise ye Him, All the seed of Jacob, honour ye Him, And be afraid of Him, all ye seed of Israel.
Ég segi: „Lofið Drottin, allir þið sem óttist hann, hver og einn ykkar heiðri hann og tigni. Allur Ísrael lofsyngi honum,
24 For He hath not despised, nor abominated, The affliction of the afflicted, Nor hath He hidden His face from him, And in his crying unto Him He heareth.
því að hann hefur ekki fyrirlitið ákall mitt um hjálp, ekki snúið við mér baki í eymd minni. Hann heyrði hróp mitt og kom!“
25 Of Thee my praise [is] in the great assembly. My vows I complete before His fearers.
Ég vil rísa á fætur og vegsama þig fyrir augum þjóðar minnar. Heit mín vil ég efna í áheyrn allra þeirra sem elska þig og heiðra.
26 The humble do eat and are satisfied, Praise Jehovah do those seeking Him, Your heart doth live for ever.
Fátæklingurinn mun eta sig saddan og allir þeir sem leita Drottins munu finna hann og vegsama nafn hans. Hjörtu þeirra munu fagna að eilífu.
27 Remember and return unto Jehovah, Do all ends of the earth, And before Thee bow themselves, Do all families of the nations,
Öll jörðin mun sjá það og snúa sér til Drottins, og fólk af öllum þjóðum mun vegsama hann.
28 For to Jehovah [is] the kingdom, And He is ruling among nations.
Því að Drottinn er konungur yfir öllum þjóðum.
29 And the fat ones of earth have eaten, And they bow themselves, Before Him bow do all going down to dust, And he [who] hath not revived his soul.
Jafnt háir sem lágir, allir dauðlegir menn, lúti honum og lofi hann.
30 A seed doth serve Him, It is declared of the Lord to the generation.
Og börnin okkar, – einnig þau munu þjóna honum því þau hafa heyrt vitnisburð okkar um hann.
31 They come and declare His righteousness, To a people that is borne, that He hath made!
Ófæddar kynslóðir munu heyra um máttarverk hans okkar á meðal.
