Psalms 2

1 Why have nations tumultuously assembled? And do peoples meditate vanity?

چرا قومها شورش می‌کنند؟ چرا ملتها بی‌جهت توطئه می‌چینند؟

2 Station themselves do kings of the earth, And princes have been united together, Against Jehovah, and against His Messiah:

پادشاهان جهان صف‌آرایی کرده‌اند و رهبران ممالک با هم مشورت می‌کنند بر ضد خداوند و مسیح او.

3 'Let us draw off Their cords, And cast from us Their thick bands.'

آنها می‌گویند: «بیایید زنجیرها را پاره کنیم و خود را از قید اسارت آزاد سازیم!»

4 He who is sitting in the heavens doth laugh, The Lord doth mock at them.

اما خداوند که بر تخت خود در آسمان نشسته، به نقشه‌های آنان می‌خندد.

5 Then doth He speak unto them in His anger, And in His wrath He doth trouble them:

سپس با خشم و غضب آنان را توبیخ می‌کند و به وحشت می‌اندازد.

6 'And I — I have anointed My King, Upon Zion — My holy hill.'

خداوند می‌فرماید: «من پادشاه خود را در اورشلیم، بر کوه مقدّس خود، بر تخت سلطنت نشانده‌ام!»

7 I declare concerning a statute: Jehovah said unto me, 'My Son Thou [art], I to-day have brought thee forth.

پادشاه می‌گوید: «من فرمان خداوند را اعلام خواهم کرد. او به من فرموده است:”تو پسر من هستی؛ امروز من پدر تو شده‌ام.

8 Ask of Me and I give nations — thy inheritance, And thy possession — the ends of earth.

از من درخواست کن و من همهٔ قومها را به عنوان میراث به تو خواهم بخشید و سراسر دنیا را ملک تو خواهم ساخت.

9 Thou dost rule them with a sceptre of iron, As a vessel of a potter Thou dost crush them.'

تو با عصای آهنین بر آنها حکومت خواهی کرد و آنها را مانند ظروف گلی خرد خواهی نمود.“»

10 And now, O kings, act wisely, Be instructed, O judges of earth,

بنابراین، ای پادشاهان، گوش دهید و ای رهبران جهان توجه نمایید!

11 Serve ye Jehovah with fear, And rejoice with trembling.

با ترس و احترام خداوند را عبادت کنید؛

12 Kiss the Chosen One, lest He be angry, And ye lose the way, When His anger burneth but a little, O the happiness of all trusting in Him!

پیش از اینکه پسرش خشمگین شود و شما را نابود کند، به پاهایش بیفتید و آنها را بوسه زنید، زیرا خشم او ممکن است هر لحظه افروخته شود. خوشا به حال همهٔ کسانی که به او پناه می‌برند.