Psalms 17

1 A Prayer of David. Hear, O Jehovah, righteousness, attend my cry, Give ear [to] my prayer, without lips of deceit.

۱ صلات داود ای خداوند، عدالت را بشنو و به فریادمن توجه فرما! و دعای مرا که از لب بی‌ریا می‌آید، گوش بگیر!

2 From before thee my judgment doth go out; Thine eyes do see uprightly.

۲ داد من از حضور توصادر شود؛ چشمان تو راستی را ببیند.

3 Thou hast proved my heart, Thou hast inspected by night, Thou hast tried me, Thou findest nothing; My thoughts pass not over my mouth.

۳ دل مراآزموده‌ای، شبانگاه از آن تفقد کرده‌ای. مرا قال گذاشته‌ای و هیچ نیافته‌ای، زیرا عزیمت کردم که زبانم تجاوز نکند.

4 As to doings of man, Through a word of Thy lips I have observed The paths of a destroyer;

۴ و اما کارهای آدمیان به کلام لبهای تو؛ خود را از راههای ظالم نگاه داشتم.

5 To uphold my goings in Thy paths, My steps have not slidden.

۵ قدمهایم به آثار تو قائم است، پس پایهایم نخواهد لغزید.

6 I — I called Thee, for Thou dost answer me, O God, incline Thine ear to me, hear my speech.

۶ ‌ای خدا تو را خوانده‌ام زیرا که مرا اجابت خواهی نمود. گوش خود را به من فراگیر و سخن مرا بشنو.

7 Separate wonderfully Thy kindness, O Saviour of the confiding, By Thy right hand, from withstanders.

۷ رحمت های خود را امتیاز ده، ای که متوکلان خویش را به‌دست راست خود ازمخالفان ایشان می‌رهانی.

8 Keep me as the apple, the daughter of the eye; In shadow of Thy wings thou dost hide me.

۸ مرا مثل مردمک چشم نگاه دار؛ مرا زیر سایه بال خود پنهان کن،

9 From the face of the wicked who spoiled me. Mine enemies in soul go round against me.

۹ از روی شریرانی که مرا خراب می‌سازند، ازدشمنان جانم که مرا احاطه می‌کنند.

10 Their fat they have closed up, Their mouths have spoken with pride:

۱۰ دل فربه خود را بسته‌اند. به زبان خویش سخنان تکبرآمیزمی گویند.

11 'Our steps now have compassed [him];' Their eyes they set to turn aside in the land.

۱۱ الان قدمهای ما را احاطه کرده‌اند، وچشمان خود را دوخته‌اند تا ما را به زمین بیندازند.

12 His likeness as a lion desirous to tear, As a young lion dwelling in secret places.

۱۲ مثل او مثل شیری است که در دریدن حریص باشد، و مثل شیر ژیان که در بیشه خود درکمین است.

13 Arise, O Jehovah, go before his face, Cause him to bend. Deliver my soul from the wicked, Thy sword,

۱۳ ‌ای خداوند برخیز و پیش روی وی درآمده، او را بینداز و جانم را از شریر به شمشیر خود برهان،

14 From men, Thy hand, O Jehovah, From men of the world, their portion [is] in life, And [with] Thy hidden things Thou fillest their belly, They are satisfied [with] sons; And have left their abundance to their sucklings.

۱۴ از آدمیان، ای خداوند، به‌دست خویش، از اهل جهان که نصیب ایشان در زندگانی است. که شکم ایشان را به ذخایرخود پرساخته‌ای و از اولاد سیر شده، زیادی مال خود را برای اطفال خویش ترک می‌کنند.

15 I — in righteousness, I see Thy face; I am satisfied, in awaking, [with] Thy form!

۱۵ و اما من روی تو را در عدالت خواهم دید و چون بیدار شوم از صورت تو سیر خواهم شد.