Psalms 144
1 By David. Blessed [is] Jehovah my rock, who is teaching My hands for war, my fingers for battle.
Lofaður sé Drottinn! Hann er bjargið sem líf mitt er byggt á! Hann gefur mér kraft og leikni í bardaga.
2 My kind one, and my bulwark, My tower, and my deliverer, My shield, and in whom I have trusted, Who is subduing my people under me!
Hann er miskunn mín. Hann er vígi mitt, borg mín og hjálpari, skjöldur minn og athvarf. Hann leggur þjóðir undir mig.
3 Jehovah, what [is] man that Thou knowest him? Son of man, that Thou esteemest him?
Drottinn, hvers virði er maðurinn að þú ómakir þig og minnist hans? Hvers vegna skyldir þú yfirleitt skipta þér af fólki?
4 Man to vanity hath been like, His days [are] as a shadow passing by.
Því að maðurinn er eins og vindblær, dagar hans eins og hverfandi skuggi.
5 Jehovah, incline Thy heavens and come down, Strike against mountains, and they smoke.
Drottinn, sveigðu himininn og stígðu niður! Þegar þú tyllir þér á fjöllin þá rýkur úr þeim.
6 Send forth lightning, and scatter them, Send forth Thine arrows, and trouble them,
Láttu eldingar leiftra, – skjóttu örvum þínum og tvístraðu óvinunum!
7 Send forth Thy hand from on high, Free me, and deliver me from many waters, From the hand of sons of a stranger,
Réttu hönd þína niður og frelsaðu mig, dragðu mig upp úr hinum djúpu vötnum, undan ofurvaldi óvinanna.
8 Because their mouth hath spoken vanity, And their right hand [is] a right hand of falsehood.
Munnur þeirra er fullur af svikum og með hægri hönd sinni innsigla þeir lygi.
9 O God, a new song I sing to Thee, On a psaltery of ten strings I sing praise to Thee.
Ég vil syngja þér nýjan söng, ó Guð, og leika undir á tístrengjaða hörpu,
10 Who is giving deliverance to kings, Who is freeing David His servant from the sword of evil.
því að þú veitir konungum okkar sigur. Þú frelsar þjón þinn Davíð undan sverði dauðans.
11 Free me, and deliver me From the hand of sons of a stranger, Because their mouth hath spoken vanity, And their right hand [is] a right hand of falsehood,
Bjargaðu mér! Frelsaðu mig undan óvinum þessum, þeir bæði ljúga og svíkja.
12 Because our sons [are] as plants, Becoming great in their youth, Our daughters as hewn stones, Polished — the likeness of a palace,
Nú vil ég lýsa landinu þar sem Drottinn er Guð – hamingjulandinu!
13 Our garners [are] full, bringing out from kind to kind, Our flocks are bringing forth thousands, Ten thousands in our out-places,
Þar eru synirnir hraustir og stæltir eins og þróttmikil tré. Dæturnar fagrar og prúðar eins og úthöggnar hallarsúlur.
14 Our oxen are carrying, there is no breach, And there is no outgoing, And there is no crying in our broad places.
Hlöðurnar fullar af alls konar afurðum. Hjarðir þúsunda sauða liðast um hagana. Uxarnir eru klyfjaðir og ekkert skarð í múrnum.
15 O the happiness of the people that is thus, O the happiness of the people whose God [is] Jehovah!
Friður hvert sem litið er, enginn maður í útlegð og glæpir horfnir af strætunum. Já, sæl er sú þjóð sem á Drottin að Guði.
