Psalms 139
1 To the Overseer. — A Psalm by David. Jehovah, Thou hast searched me, and knowest.
| برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، تو مرا آزموده و شناخته‌ای. |
2 Thou — Thou hast known my sitting down, And my rising up, Thou hast attended to my thoughts from afar.
| تو از نشستن و برخاستن من آگاهی. فکرهای من از تو پوشیده نیست. |
3 My path and my couch Thou hast fanned, And [with] all my ways hast been acquainted.
| تو کار کردن و خوابیدن مرا زیر نظر داری و از همهٔ راهها و روشهای من باخبر هستی. |
4 For there is not a word in my tongue, Lo, O Jehovah, Thou hast known it all!
| حتی پیش از آنکه سخنی بر زبان آورم تو آن را می‌دانی. |
5 Behind and before Thou hast besieged me, And Thou dost place on me Thy hand.
| مرا از هر سو احاطه کرده‌ای و دست محافظ خود را بر من نهاده‌ای. |
6 Knowledge too wonderful for me, It hath been set on high, I am not able for it.
| شناختی که تو از من داری بسیار عمیق است و من یارای درک آن را ندارم. |
7 Whither do I go from Thy Spirit? And whither from Thy face do I flee?
| از روح کجا می‌توانم بگریزم؟ از حضور تو کجا می‌توانم بروم؟ |
8 If I ascend the heavens — there Thou [art], And spread out a couch in Sheol, lo, Thee! (Sheol h7585)
| اگر به آسمان صعود کنم، تو در آنجا هستی؛ اگر به اعماق زمین فرو روم، تو در آنجا هستی. (Sheol h7585) |
9 I take the wings of morning, I dwell in the uttermost part of the sea,
| اگر بر بالهای سحر سوار شوم و به آن سوی دریاها پرواز کنم، |
10 Also there Thy hand doth lead me, And Thy right hand doth hold me.
| در آنجا نیز حضور داری و با نیروی دست خود مرا هدایت خواهی کرد. |
11 And I say, 'Surely darkness bruiseth me, Then night [is] light to me.
| اگر خود را در تاریکی پنهان کنم یا روشنایی اطراف خود را به ظلمت شب تبدیل کنم، |
12 Also darkness hideth not from Thee, And night as day shineth, as [is] darkness so [is] light.
| نزد تو تاریکی تاریک نخواهد بود و شب همچون روز روشن خواهد بود. شب و روز در نظر تو یکسان است. |
13 For Thou — Thou hast possessed my reins, Thou dost cover me in my mother's belly.
| تو همۀ اعضای ظریف درون بدن مرا آفریدی؛ تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی. |
14 I confess Thee, because that [with] wonders I have been distinguished. Wonderful [are] Thy works, And my soul is knowing [it] well.
| تو را شکر می‌کنم که مرا اینچنین شگفت‌انگیز آفریده‌ای! با تمام وجود دریافته‌ام که کارهای تو عظیم و شگفت‌انگیز است. |
15 My substance was not hid from Thee, When I was made in secret, Curiously wrought in the lower part of earth.
| وقتی استخوانهایم در رحم مادرم به دقت شکل می‌گرفت و من در نهان نمو می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی؛ |
16 Mine unformed substance Thine eyes saw, And on Thy book all of them are written, The days they were formed — And not one among them.
| حتی پیش از آنکه من به وجود بیایم تو مرا دیده بودی. پیش از آنکه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همهٔ آنها را در دفتر خود ثبت کرده بودی. |
17 And to me how precious have been Thy thoughts, O God, how great hath been their sum!
| خدایا، چه عالی و چه گرانبها هستند نقشه‌هایی که تو برای من داشته‌ای! |
18 I recount them! than the sand they are more, I have waked, and I am still with Thee.
| حتی قادر به شمارش آنها نیستم؛ آنها از دانه‌های شن نیز بیشترند! هر روز که از خواب بیدار می‌شوم کماکان خود را در حضور تو می‌بینم. |
19 Dost Thou slay, O God, the wicked? Then, men of blood, turn aside from me!
| خدایا، بدکاران را نابود کن! ای جنایتکاران از من دور شوید! |
20 Who exchange Thee for wickedness, Lifted up to vanity [are] Thine enemies.
| خداوندا، آنان دربارهٔ تو سخنان زشت بر زبان می‌آورند و به تو کفر می‌گویند. |
21 Do not I hate, Jehovah, those hating Thee? And with Thy withstanders grieve myself?
| پس ای خداوند، آیا حق ندارم از کسانی که از تو نفرت دارند، متنفر باشم؟ |
22 [With] perfect hatred I have hated them, Enemies they have become to me.
| آری، از آنها بسیار متنفر خواهم بود و دشمنان تو را دشمنان خود تلقی خواهم کرد! |
23 Search me, O God, and know my heart, Try me, and know my thoughts,
| خدایا، مرا بیازما و دلم را بشناس؛ مرا امتحان کن و افکار پریشانم را بدان. |
24 And see if a grievous way be in me, And lead me in a way age-during!
| ببین آیا فساد و نادرستی در من هست؟ تو مرا به راه حیات جاوید هدایت فرما. |
