Psalms 139
1 To the Overseer. — A Psalm by David. Jehovah, Thou hast searched me, and knowest.
Drottinn, þú rannsakar mig út og inn og veist allt um mig.
2 Thou — Thou hast known my sitting down, And my rising up, Thou hast attended to my thoughts from afar.
Hvort ég sit eða stend, það veist þú. Og þú lest hugsanir mínar úr fjarlægð!
3 My path and my couch Thou hast fanned, And [with] all my ways hast been acquainted.
Þú veist hvert ég stefni og þekkir langanir mínar. Og hvort sem ég geng eða ligg, þá athugar þú það. Þú veist öllum stundum hvar ég er.
4 For there is not a word in my tongue, Lo, O Jehovah, Thou hast known it all!
Þú þekkir orðin á tungu minni áður en ég opna munninn!
5 Behind and before Thou hast besieged me, And Thou dost place on me Thy hand.
Þú bæði fylgir mér og ferð á undan mér, leggur hönd þína á höfuð mitt og blessar mig.
6 Knowledge too wonderful for me, It hath been set on high, I am not able for it.
Þetta er stórkostlegt! Já, næstum of gott til að vera satt!
7 Whither do I go from Thy Spirit? And whither from Thy face do I flee?
Hvert get ég farið frá anda þínum eða flúið frá augliti þínu?
8 If I ascend the heavens — there Thou [art], And spread out a couch in Sheol, lo, Thee! (Sheol h7585)
Fari ég til himna, þá ertu þar, til dánarheima, þá ertu líka þar! (Sheol h7585)
9 I take the wings of morning, I dwell in the uttermost part of the sea,
Ef ég svifi á skýjum morgunroðans og settist við fjarlæga strönd,
10 Also there Thy hand doth lead me, And Thy right hand doth hold me.
einnig þar mundi hönd þín leiða mig og ég finna styrk þinn og vernd.
11 And I say, 'Surely darkness bruiseth me, Then night [is] light to me.
Og þótt ég reyndi að læðast frá þér inn í myrkrið, þá myndi nóttin lýsa eins og dagur!
12 Also darkness hideth not from Thee, And night as day shineth, as [is] darkness so [is] light.
Því að myrkrið hylur ekkert fyrir Guði, dagur og nótt eru jöfn fyrir þér.
13 For Thou — Thou hast possessed my reins, Thou dost cover me in my mother's belly.
Öll líffæri mín hefur þú skapað, ofið þau í kviði móður minnar.
14 I confess Thee, because that [with] wonders I have been distinguished. Wonderful [are] Thy works, And my soul is knowing [it] well.
Þökk, að þú skapaðir mig eins undursamlega og raun ber vitni! Þetta er dásamlegt um að hugsa! Handaverk þín eru stórkostleg – það er mér alveg ljóst.
15 My substance was not hid from Thee, When I was made in secret, Curiously wrought in the lower part of earth.
Þú varst til staðar þegar ég var myndaður í leyni.
16 Mine unformed substance Thine eyes saw, And on Thy book all of them are written, The days they were formed — And not one among them.
Þú þekktir mig þegar ég var fóstur í móðurkviði og áður en ég sá dagsins ljós hafðir þú ákvarðað alla mína ævidaga – sérhver dagur var skráður í bók þína!
17 And to me how precious have been Thy thoughts, O God, how great hath been their sum!
Hugsanir þínar, ó Guð, eru mér torskildar, en samt eru þær stórkostlegar!
18 I recount them! than the sand they are more, I have waked, and I am still with Thee.
Ef ég reyndi að telja þær, þá yrði það mér ofviða því að þær eru fleiri en sandkorn á sjávarströnd! Já, ég mundi vakna eins og af draumi, en hugur minn, hann væri enn hjá þér!
19 Dost Thou slay, O God, the wicked? Then, men of blood, turn aside from me!
Vissulega munt þú, Guð, útrýma níðingunum. Já, burt með ykkur, þið morðingjar!
20 Who exchange Thee for wickedness, Lifted up to vanity [are] Thine enemies.
Þeir guðlasta og hreykja sér upp gegn þér – hvílík heimska!
21 Do not I hate, Jehovah, those hating Thee? And with Thy withstanders grieve myself?
Drottinn, ætti ég ekki að hata þá sem þig hata? Og ætti ég ekki að hafa viðbjóð á þeim?
22 [With] perfect hatred I have hated them, Enemies they have become to me.
Jú, ég hata þá, því að þínir óvinir eru mínir óvinir.
23 Search me, O God, and know my heart, Try me, and know my thoughts,
Prófaðu mig Guð. Rannsakaðu hjarta mitt og hugsanir mínar.
24 And see if a grievous way be in me, And lead me in a way age-during!
Sýndu mér það í fari mínu sem hryggir þig og leiddu mig svo áfram veginn til eilífs lífs.
