Psalms 139

1 To the Overseer. — A Psalm by David. Jehovah, Thou hast searched me, and knowest.

Oh Jehova, ikaw nakasusi kanako, ug nahibalo kanako.

2 Thou — Thou hast known my sitting down, And my rising up, Thou hast attended to my thoughts from afar.

Ikaw nahibalo sa akong paglingkod ug sa akong pagtindog; Ikaw nakasabut sa akong hunahuna bisan sa halayo.

3 My path and my couch Thou hast fanned, And [with] all my ways hast been acquainted.

Ikaw nagasusi sa akong alagianan ug sa akong paghigda, Ug ikaw nahibalo sa tanan ko nga mga dalan.

4 For there is not a word in my tongue, Lo, O Jehovah, Thou hast known it all!

Kay walay mausa ka pulong sa akong dila, Kondili, Oh Jehova, ania karon, ang tanan hibaloan nimo.

5 Behind and before Thou hast besieged me, And Thou dost place on me Thy hand.

Sa likod ug sa atubangan gibantayan mo ako, Ug kanako gitapion mo ang imong kamot.

6 Knowledge too wonderful for me, It hath been set on high, I am not able for it.

Alang kanako katingalahan kining kinaadmana; Kini hataas, dili ako makakab-ut niini.

7 Whither do I go from Thy Spirit? And whither from Thy face do I flee?

Asa ba ako paingon gikan sa imong Espiritu? Kun asa ba ako mokalagiw gikan sa imong presencia?

8 If I ascend the heavens — there Thou [art], And spread out a couch in Sheol, lo, Thee! (Sheol h7585)

Kong mosaka ako ngadto sa langit, didto atua ikaw: Kong sa Sheol pagabuhaton ko ang akong higdaanan, ania karon, didto atua ikaw. (Sheol h7585)

9 I take the wings of morning, I dwell in the uttermost part of the sea,

Kong itaud ko ang mga pako sa kaadlawon, Ug magapuyo sa labing mga kinatumyang dapit sa dagat;

10 Also there Thy hand doth lead me, And Thy right hand doth hold me.

Bisan pa didto magamando ang imong kamot kanako, Ug ang imong toong kamot magagunit kanako.

11 And I say, 'Surely darkness bruiseth me, Then night [is] light to me.

Kong moingon ako: Sa pagkamatuod, ang kangitngit motikyup kanako. Ug ang kahayag nga nagalibut kanako mahimong gabii;

12 Also darkness hideth not from Thee, And night as day shineth, as [is] darkness so [is] light.

Bisan ngani ang kangitngit dili makatago gikan kanimo, Kondili ang kagabhion mohayag ingon sa kasanag sa adlaw: Kanimo ang kangitngit ug ang kahayag managsama lamang.

13 For Thou — Thou hast possessed my reins, Thou dost cover me in my mother's belly.

Kay ikaw ang nag-umol sa akong mga sulod nga bahin: Sa tagoangkan sa akong inahan, imong gitabonan ako.

14 I confess Thee, because that [with] wonders I have been distinguished. Wonderful [are] Thy works, And my soul is knowing [it] well.

Mohatag ako ug mga pasalamat kanimo; tungod kay makalilisang ug kahibulongan uyamut ang pagbuhat kanako: Kahibulongan man ang imong mga buhat; Ug kini hibaloan kaayo sa akong kalag.

15 My substance was not hid from Thee, When I was made in secret, Curiously wrought in the lower part of earth.

Ang akong lawas wala hisalipdi gikan kanimo, Sa diha nga sa tago gibuhat ako, Ug sa pagbuhat nga kahibulongan didto sa mga dapit nga labing ubos sa yuta.

16 Mine unformed substance Thine eyes saw, And on Thy book all of them are written, The days they were formed — And not one among them.

Sa wala pa mahingpit ang lawas ko, nakita na sa imong mga mata; Ug diha sa imong basahon nahasulat na ang tanan, Bisan pa ngani ang mga adlaw nga natudlo alang kanako, Sa diha nga wala pay miabut kanila.

17 And to me how precious have been Thy thoughts, O God, how great hath been their sum!

Pagkabililhon usab sa imong mga hunahuna alang kanako, Oh Dios! Pagkadaku sa hilabihan ang gidaghanon nila!

18 I recount them! than the sand they are more, I have waked, and I am still with Thee.

Kong isipon ko (sila) labing daghan pa (sila) kay sa gidaghanon sa balas: Sa akong paghimata, ako anaa gihapon kanimo.

19 Dost Thou slay, O God, the wicked? Then, men of blood, turn aside from me!

Sa pagkamatuod gayud imong pagapatyon ang tawong dautan, Oh Dios: Busa pahalayo kamo kanako, kamong mga tawo nga giuhaw sa dugo.

20 Who exchange Thee for wickedness, Lifted up to vanity [are] Thine enemies.

Kay sa mga pasipala, nanagsulti (sila) batok kanimo, Ug ang imong mga kaaway nanaggamit sa imong ngalan sa walay kapuslanan.

21 Do not I hate, Jehovah, those hating Thee? And with Thy withstanders grieve myself?

Wala ba nako pagdumti (sila) Oh Jehova, (sila) nga nanagdumot kanimo? Ug wala ba ako masubo niadtong nanagpanukol batok kanimo?

22 [With] perfect hatred I have hated them, Enemies they have become to me.

Gidumtan ko (sila) uban sa hingpit nga pagdumot: (Sila) nahimong akong mga kaaway.

23 Search me, O God, and know my heart, Try me, and know my thoughts,

Susiha ako, Oh Dios, ug hibaloi ang akong kasingkasing: Sulayi ako, ug hibaloi ang akong mga hunahuna;

24 And see if a grievous way be in me, And lead me in a way age-during!

Ug tan-awa kong kanako aduna bay dalan sa pagkadautan, Ug mandoi ako sa dalan nga walay katapusan.