Psalms 137

1 By rivers of Babylon — There we did sit, Yea, we wept when we remembered Zion.

Apud la riveroj de Babel Ni sidis kaj ploris, Rememorante Cionon.

2 On willows in its midst we hung our harps.

Sur la salikoj tie Ni pendigis niajn harpojn.

3 For there our captors asked us the words of a song, And our spoilers — joy: 'Sing ye to us of a song of Zion.'

Ĉar tie niaj kaptintoj postulis de ni kantojn, Kaj niaj mokantoj ĝojon, dirante: Kantu al ni el la kantoj de Cion.

4 How do we sing the song of Jehovah, On the land of a stranger?

Kiel ni kantos sur fremda tero La kanton de la Eternulo?

5 If I forget thee, O Jerusalem, my right hand forgetteth!

Se mi forgesos vin, ho Jerusalem, Tiam forgesiĝu mia dekstra mano;

6 My tongue doth cleave to my palate, If I do not remember thee, If I do not exalt Jerusalem above my chief joy.

Algluiĝu mia lango al mia palato, Se mi vin ne memoros, Se mi ne levos Jerusalemon en la supron de miaj ĝojoj.

7 Remember, Jehovah, for the sons of Edom, The day of Jerusalem, Those saying, 'Rase, rase to its foundation!'

Rememorigu, ho Eternulo, al la filoj de Edom La tagon de Jerusalem, kiam ili diris: Detruu, detruu ĝis ĝia fundamento.

8 O daughter of Babylon, O destroyed one, O the happiness of him who repayeth to thee thy deed, That thou hast done to us.

Ho ruinigema filino de Babel! Bone estos al tiu, Kiu repagos al vi por la faro, kiun vi faris al ni.

9 O the happiness of him who doth seize, And hath dashed thy sucklings on the rock!

Bone estos al tiu, Kiu prenos kaj frakasos viajn infanetojn sur ŝtono.