Psalms 109
1 To the Overseer. — A Psalm of David. O God of my praise, be not silent,
| برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش! |
2 For the mouth of wickedness, and the mouth of deceit, Against me they have opened, They have spoken with me — A tongue of falsehood, and words of hatred!
| بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند. |
3 They have compassed me about, And they fight me without cause.
| با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند. |
4 For my love they oppose me, and I — prayer!
| من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند. |
5 And they set against me evil for good, And hatred for my love.
| به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند. |
6 Appoint Thou over him the wicked, And an adversary standeth at his right hand.
| ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد. |
7 In his being judged, he goeth forth wicked, And his prayer is for sin.
| بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد. |
8 His days are few, his oversight another taketh,
| عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند. |
9 His sons are fatherless, and his wife a widow.
| فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود. |
10 And wander continually do his sons, Yea, they have begged, And have sought out of their dry places.
| فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند. |
11 An exactor layeth a snare for all that he hath, And strangers spoil his labour.
| طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند. |
12 He hath none to extend kindness, Nor is there one showing favour to his orphans.
| کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند. |
13 His posterity is for cutting off, In another generation is their name blotted out.
| نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند. |
14 The iniquity of his fathers Is remembered unto Jehovah, And the sin of his mother is not blotted out.
| خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد. |
15 They are before Jehovah continually, And He cutteth off from earth their memorial.
| گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد. |
16 Because that he hath not remembered to do kindness, And pursueth the poor man and needy, And the smitten of heart — to slay,
| این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت. |
17 And he loveth reviling, and it meeteth him, And he hath not delighted in blessing, And it is far from him.
| دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود. |
18 And he putteth on reviling as his robe, And it cometh in as water into his midst, And as oil into his bones.
| تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند. |
19 It is to him as apparel — he covereth himself, And for a continual girdle he girdeth it on.
20 This [is] the wage of mine accusers from Jehovah, And of those speaking evil against my soul.
| ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن. |
21 And Thou, O Jehovah Lord, Deal with me for Thy name's sake, Because Thy kindness [is] good, deliver me.
| اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده، |
22 For I [am] poor and needy, And my heart hath been pierced in my midst.
| زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛ |
23 As a shadow when it is stretched out I have gone, I have been driven away as a locust.
| همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام. |
24 My knees have been feeble from fasting, And my flesh hath failed of fatness.
| از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود. |
25 And I — I have been a reproach to them, They see me, they shake their head.
| نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند. |
26 Help me, O Jehovah my God, Save me, according to Thy kindness.
| ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده، |
27 And they know that this [is] Thy hand, Thou, O Jehovah, Thou hast done it.
| تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی. |
28 They revile, and Thou dost bless, They have risen, and are ashamed, And Thy servant doth rejoice.
| آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود. |
29 Mine accusers put on blushing, and are covered, As an upper robe [is] their shame.
| دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد. |
30 I thank Jehovah greatly with my mouth, And in the midst of many I praise Him,
| خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد، |
31 For He standeth at the right hand of the needy, To save from those judging his soul.
| زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند. |
