Psalms 109
1 To the Overseer. — A Psalm of David. O God of my praise, be not silent,
Þú Guð sem ég lofa, vertu ekki þögull
2 For the mouth of wickedness, and the mouth of deceit, Against me they have opened, They have spoken with me — A tongue of falsehood, and words of hatred!
því að óguðlegir baktala mig og ljúga á mig sökum.
3 They have compassed me about, And they fight me without cause.
Án saka hata þeir mig og ráðast á mig.
4 For my love they oppose me, and I — prayer!
Ég elska þá, en jafnvel meðan ég bið fyrir þeim, ofsækja þeir mig.
5 And they set against me evil for good, And hatred for my love.
Þeir gjalda gott með illu og ást mína með hatri.
6 Appoint Thou over him the wicked, And an adversary standeth at his right hand.
Leyfðu þeim að finna hvernig mér líður! Leyfðu óvini mínum að þola sama óréttlæti og hann beitir mig – vera dæmdur af ranglátum dómara.
7 In his being judged, he goeth forth wicked, And his prayer is for sin.
Og þegar úrskurður fellur, lát hann þá verða honum til tjóns. Líttu á bænir hans eins og innantómt raus.
8 His days are few, his oversight another taketh,
Styttu æviár hans. Skipaðu annan í embætti hans.
9 His sons are fatherless, and his wife a widow.
Börn hans verði föðurlaus og kona hans ekkja
10 And wander continually do his sons, Yea, they have begged, And have sought out of their dry places.
og rektu þau burt úr rústum heimilis þeirra.
11 An exactor layeth a snare for all that he hath, And strangers spoil his labour.
Lánardrottnarnir taki landareign hans og ókunnugir fái allt sem hann hafði aflað.
12 He hath none to extend kindness, Nor is there one showing favour to his orphans.
Enginn sýni honum miskunn né aumki sig yfir föðurlausu börnin hans.
13 His posterity is for cutting off, In another generation is their name blotted out.
Afkomendur hans verði afmáðir og ætt hans eins og hún leggur sig.
14 The iniquity of his fathers Is remembered unto Jehovah, And the sin of his mother is not blotted out.
Refsaðu fyrir syndir föður hans og móður og dragðu ekki af.
15 They are before Jehovah continually, And He cutteth off from earth their memorial.
Láttu misgjörðir hans aldrei falla í gleymsku, en minningu ættarinnar að engu verða.
16 Because that he hath not remembered to do kindness, And pursueth the poor man and needy, And the smitten of heart — to slay,
Hann sýndi engum manni miskunn, en ofsótti nauðstadda og steypti aðþrengdum í dauðann.
17 And he loveth reviling, and it meeteth him, And he hath not delighted in blessing, And it is far from him.
Hann formælti öðrum, bölvunin komi honum sjálfum í koll. Að blessa lét hann ógert, blessun sé því fjarri honum.
18 And he putteth on reviling as his robe, And it cometh in as water into his midst, And as oil into his bones.
Að bölva, það átti við hann, það var honum eðlilegt eins og að éta og drekka.
19 It is to him as apparel — he covereth himself, And for a continual girdle he girdeth it on.
Formælingar hans bitni á honum sjálfum, hylji hann, eins og fötin sem hann er í og beltið um mitti hans.
20 This [is] the wage of mine accusers from Jehovah, And of those speaking evil against my soul.
Þetta séu laun andstæðinga minna frá Drottni – þeirra sem ljúga á mig og hóta mér dauða.
21 And Thou, O Jehovah Lord, Deal with me for Thy name's sake, Because Thy kindness [is] good, deliver me.
En Drottinn, farðu með mig eins og barnið þitt! Eins og þann sem ber þitt eigið nafn. Frelsaðu mig Drottinn, vegna elsku þinnar.
22 For I [am] poor and needy, And my heart hath been pierced in my midst.
Það hallar undan fæti, ég finn að dauðinn nálgast.
23 As a shadow when it is stretched out I have gone, I have been driven away as a locust.
Ég er hristur til jarðar eins og padda af ermi!
24 My knees have been feeble from fasting, And my flesh hath failed of fatness.
Ég skelf í hnjánum – fastan var erfið, ég er ekkert nema skinn og bein.
25 And I — I have been a reproach to them, They see me, they shake their head.
Ég er eins og minnisvarði um mistök og þegar menn sjá mig hrista þeir höfuðið.
26 Help me, O Jehovah my God, Save me, according to Thy kindness.
Hjálpaðu mér Drottinn Guð minn! Frelsaðu mig sakir elsku þinnar og kærleika.
27 And they know that this [is] Thy hand, Thou, O Jehovah, Thou hast done it.
Gerðu það svo að allir sjái, svo að enginn efist um að það var þitt verk,
28 They revile, and Thou dost bless, They have risen, and are ashamed, And Thy servant doth rejoice.
– þá mega þeir formæla mér ef þeir vilja, sama er mér, aðeins að þú blessir mig. Þá munu illráð þeirra gegn mér mistakast og ég ganga mína leið, glaður í bragði.
29 Mine accusers put on blushing, and are covered, As an upper robe [is] their shame.
Ónýttu áform þeirra! Sveipaðu þá skömm!
30 I thank Jehovah greatly with my mouth, And in the midst of many I praise Him,
Þá mun ég ekki láta af að þakka Drottni, lofa hann í allra áheyrn.
31 For He standeth at the right hand of the needy, To save from those judging his soul.
Því að hann er athvarf fátækra og þeirra sem líða skort. Hann frelsar þá undan óvinum þeirra.
