< Psalms 107 >

1 'Give ye thanks to Jehovah, For good, for to the age [is] His kindness:'
خداوند را حمد گویید، زیرا او نیکوست و محبتش تا ابد باقی است.
2 Let the redeemed of Jehovah say, Whom He redeemed from the hand of an adversary.
کسانی که توسط خداوند نجات یافته‌اند به همه اعلام کنند که خداوند آنها را از دست دشمنانشان نجات داده است
3 And from the lands hath gathered them, From east and from west, From north, and from the sea.
و آنها را از سرزمینهای بیگانه، از مشرق و مغرب، شمال و جنوب، به سرزمین خودشان بازگردانیده است.
4 They wandered in a wilderness, in a desert by the way, A city of habitation they have not found.
برخی در صحرا آواره و سرگردان شدند و جای معینی برای سکونت نیافتند،
5 Hungry — yea — thirsty, Their soul in them becometh feeble,
گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لب رسیده بود.
6 And they cry unto Jehovah in their adversity, From their distress He delivereth them,
آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از همهٔ تنگیهایشان رهانید و ایشان را از راه راست به سرزمینی هدایت کرد که بتوانند در آن زندگی کنند.
7 And causeth them to tread in a right way, To go unto a city of habitation.
8 They confess to Jehovah His kindness, And His wonders to the sons of men.
پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، تشکر کنند.
9 For He hath satisfied a longing soul, And a hungry soul hath filled [with] goodness.
او جان تشنه و گرسنه را با نعمتهای خوب سیر می‌کند.
10 Inhabitants of dark places and death-shade, Prisoners of affliction and of iron,
آنانی که از دستورهای خدای متعال سر پیچیدند و به او اهانت کردند، اسیر و زندانی شدند و مرگ بر آنها سایه افکند.
11 Because they changed the saying of God, And the counsel of the Most High despised.
12 And He humbleth with labour their heart, They have been feeble, and there is no helper.
پشت آنها در زیر بار مشقت خم شد و سرانجام افتادند و کسی نبود که ایشان را یاری کند.
13 And they cry unto Jehovah in their adversity, From their distresses He saveth them.
آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او آنها را از همه تنگیهایشان رهانید.
14 He bringeth them out from the dark place, And death-shade, And their bands He draweth away.
آنها را از مرگی که بر آنها سایه افکنده بود رهانید و زنجیرهای اسارت ایشان را پاره کرد.
15 They confess to Jehovah His kindness, And His wonders to the sons of men.
پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق آنها انجام داده است، تشکر کنند.
16 For He hath broken doors of brass, And bars of iron He hath cut.
او درهای مفرغین زندانها را می‌شکند و زنجیرهای اسارت را پاره می‌کند.
17 Fools, by means of their transgression, And by their iniquities, afflict themselves.
افراد نادان، به سبب رفتار شرارت‌بار و آلوده به گناه خود، ضعیف و بیمار شدند،
18 All food doth their soul abominate, And they come nigh unto the gates of death,
اشتهای خود را از دست دادند و جانشان به لب گور رسید.
19 And cry unto Jehovah in their adversity, From their distresses He saveth them,
آنگاه در این گرفتاری خود، نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از تنگیهایشان رهایی بخشید.
20 He sendeth His word and healeth them, And delivereth from their destructions.
او با کلام خود آنها را شفا بخشید و ایشان را از مرگ نجات داد.
21 They confess to Jehovah His kindness, And His wonders to the sons of men,
پس باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.
22 And they sacrifice sacrifices of thanksgiving, And recount His works with singing.
باید با تقدیم قربانی از او تشکر کنند و با سرودهای شاد کارهایی را که کرده است اعلام نمایند.
23 Those going down [to] the sea in ships, Doing business in many waters,
برخی به کشتی سوار شده، به دریا رفتند و به کار تجارت مشغول شدند.
24 They have seen the works of Jehovah, And His wonders in the deep.
آنان قدرت خداوند را دیدند و کارهای شگرف او را در اعماق دریاها مشاهده نمودند.
25 And He saith, and appointeth a tempest, And it lifteth up its billows,
به امر او بادی شدید ایجاد شد و دریا را طوفانی ساخت،
26 They go up [to] the heavens, they go down [to] the depths, Their soul in evil is melted.
چنانکه کشتی‌ها دستخوش امواج گردیدند و بالا و پایین می‌رفتند. سرنشینان آنها، از ترس نیمه جان شدند
27 They reel to and fro, and move as a drunkard, And all their wisdom is swallowed up.
و مثل مستان، تلوتلو خورده، گیج و سرگردان بودند.
28 And they cry to Jehovah in their adversity, And from their distresses He bringeth them out.
آنگاه در این گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از این گرفتاری رهایی بخشید.
29 He establisheth a whirlwind to a calm, And hushed are their billows.
خداوند طوفان را آرام و امواج دریا را ساکت ساخت.
30 And they rejoice because they are quiet, And He leadeth them to the haven of their desire.
آنها شاد شدند زیرا از خطر رهایی یافته بودند، و سرانجام به سلامت به بندر مراد خود رسیدند.
31 They confess to Jehovah His kindness, And His wonders to the sons of men,
پس آنها نیز باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.
32 And they exalt Him in the assembly of the people, And in the seat of the elders praise Him.
باید عظمت خداوند را در بین جماعت اسرائیل اعلام کنند و نزد بزرگان قوم، او را ستایش نمایند.
33 He maketh rivers become a wilderness, And fountains of waters become dry land.
خداوند رودخانه‌ها را به خشکی مبدل ساخت و چشمه‌های آب را خشک کرد.
34 A fruitful land becometh a barren place, For the wickedness of its inhabitants.
زمین حاصلخیز را به شوره‌زار تبدیل نمود، زیرا ساکنان آن شرور بودند.
35 He maketh a wilderness become a pool of water, And a dry land become fountains of waters.
اما بار دیگر زمینهای شوره‌زار و خشک را حاصلخیز و پر از چشمه‌های آب نمود.
36 And He causeth the hungry to dwell there, And they prepare a city of habitation.
گرسنگان را در آن اِسکان داد تا شهرهایشان را بسازند.
37 And they sow fields, and plant vineyards, And they make fruits of increase.
آنها مزارع و تاکستانها ایجاد کردند، و محصول پربار به دست آوردند.
38 And He blesseth them, and they multiply exceedingly, And their cattle He doth not diminish.
خداوند آنها را برکت داده، فرزندان بسیاری به ایشان بخشید، و نگذاشت رمه‌ها و گله‌هایشان کم شوند.
39 And they are diminished, and bow down, By restraint, evil, and sorrow.
هنگامی که قوم خداوند در زیر ظلم و ستم رو به نابودی می‌رفتند،
40 He is pouring contempt upon nobles, And causeth them to wander in vacancy — no way.
خداوند کسانی را که بر قومش ظلم می‌کردند خوار و ذلیل ساخت و آنها را در میان ویرانه‌ها، آواره و سرگردان کرد.
41 And setteth on high the needy from affliction, And placeth families as a flock.
او قوم فقیر و درماندهٔ خود را از زیر بار سختیها رهانید و فرزندان و گله‌های ایشان را افزونی بخشید.
42 The upright do see and rejoice, And all perversity hath shut her mouth.
نیکان این را دیده، شاد خواهند شد اما بدکاران خاموش خواهند شد.
43 Who [is] wise, and observeth these? They understand the kind acts of Jehovah!
خردمندان دربارهٔ اینها فکر کنند و رحمت و محبت خداوند را به یاد داشته باشند.

< Psalms 107 >