< Psalms 105 >

1 Give ye thanks to Jehovah — call ye in His name, Make known among the peoples His acts.
خداوند را شکر کنید و نام او را بخوانید؛ کارهای او را به تمام قومهای جهان اعلام نمایید.
2 Sing ye to Him — sing praise to Him, Meditate ye on all His wonders.
در وصف او بسرایید و او را ستایش کنید؛ از کارهای شگفت‌انگیز او سخن بگویید.
3 Boast yourselves in His Holy Name, The heart of those seeking Jehovah rejoiceth.
ای جویندگان خداوند شادی نمایید و به نام مقدّس او فخر کنید!
4 Seek ye Jehovah and His strength, Seek ye His face continually.
خداوند و قوت او را طالب باشید و پیوسته حضور او را بخواهید.
5 Remember His wonders that He did, His signs and the judgments of His mouth.
عجایبی را که به عمل آورده است، به یاد آورید، و معجزات او و داوریهایی که صادر کرده است.
6 O seed of Abraham, His servant, O sons of Jacob, His chosen ones.
ای فرزندان خادم او ابراهیم، ای پسران یعقوب، که برگزیدۀ او هستید.
7 He [is] Jehovah our God, In all the earth [are] His judgments.
او خداوند، خدای ماست، و عدالتش در تمام دنیا نمایان است.
8 He hath remembered to the age His covenant, The word He commanded to a thousand generations,
عهد او را همیشه به یاد داشته باشید، عهدی که با هزاران پشت بسته است؛
9 That He hath made with Abraham, And His oath to Isaac,
عهد او را با ابراهیم، و وعدهٔ او را به اسحاق!
10 And doth establish it to Jacob for a statute, To Israel — a covenant age-during,
او با یعقوب عهد بست و به اسرائیل وعده‌ای جاودانی داد.
11 Saying, 'To thee I give the land of Canaan, The portion of your inheritance,'
او گفت: «سرزمین کنعان را به شما می‌بخشم تا ملک و میراثتان باشد.»
12 In their being few in number, But a few, and sojourners in it.
بنی‌اسرائیل قومی کوچک بودند و در آن دیار غریب؛
13 And they go up and down, from nation unto nation, From a kingdom unto another people.
میان قومها سرگردان بودند و از مملکتی به مملکتی دیگر رانده می‌شدند.
14 He hath not suffered any to oppress them And He reproveth for their sakes kings.
اما خداوند نگذاشت کسی به آنها صدمه برساند، و به پادشاهان هشدار داد که بر ایشان ظلم نکنند:
15 'Strike not against Mine anointed, And to My prophets do not evil.'
«برگزیدگان مرا آزار ندهید! بر انبیای من دست ستم دراز نکنید!»
16 And He calleth a famine on the land, The whole staff of bread He hath broken.
خداوند در کنعان خشکسالی پدید آورد و قحطی تمام سرزمین آنجا را فرا گرفت.
17 He hath sent before them a man, For a servant hath Joseph been sold.
او پیش از آن یوسف را به مصر فرستاده بود. برادران یوسف او را همچون برده فروخته بودند.
18 They have afflicted with fetters his feet, Iron hath entered his soul,
پاهای یوسف را به زنجیر بستند و گردن او را در حلقهٔ آهنی گذاشتند.
19 Till the time of the coming of His word The saying of Jehovah hath tried him.
او در زندان ماند تا زمانی که پیشگویی‌اش به وقوع پیوست، و کلام خدا درستی او را ثابت کرد.
20 The king hath sent, and looseth him, The ruler of the peoples, and draweth him out.
آنگاه، فرعون دستور داد تا یوسف را از زندان بیرون آورده، آزاد سازند.
21 He hath made him lord of his house, And ruler over all his possessions.
سپس او را ناظر خانهٔ خود و حاکم سرزمین مصر نمود
22 To bind his chiefs at his pleasure, And his elders he maketh wise.
تا بر بزرگان مملکت فرمان راند و مشایخ را حکمت آموزد.
23 And Israel cometh in to Egypt, And Jacob hath sojourned in the land of Ham.
آنگاه یعقوب و فرزندانش به مصر، سرزمین حام، رفتند و در آن سرزمین ساکن شدند.
24 And He maketh His people very fruitful, And maketh it mightier than its adversaries.
خداوند قوم خود را در آنجا بزرگ ساخت و آنها را از دشمنانشان قویتر کرد.
25 He turned their heart to hate His people, To conspire against His servants.
اما از طرف دیگر، خداوند کاری کرد که مصری‌ها بر قوم او ظلم کنند و ایشان را بردهٔ خود سازند.
26 He hath sent Moses His servant, Aaron whom He had fixed on.
سپس بندگان خود موسی و هارون را که برگزیده بود، نزد بنی‌اسرائیل فرستاد.
27 They have set among them the matters of His signs, And wonders in the land of Ham.
موسی و هارون، کارهای شگفت‌انگیز او را در میان مصری‌ها به ظهور آوردند، و معجزات او را در زمین حام.
28 He hath sent darkness, and it is dark, And they have not provoked His word.
خدا سرزمین مصر را با تاریکی پوشانید اما مصری‌ها فرمان خدا را مبنی بر آزاد سازی قوم اسرائیل اطاعت نکردند.
29 He hath turned their waters to blood, And putteth to death their fish.
او آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و همهٔ ماهیانشان را کشت.
30 Teemed hath their land [with] frogs, In the inner chambers of their kings.
زمین آنها و حتی قصر فرعون پر از قورباغه شد.
31 He hath said, and the beetle cometh, Lice into all their border.
به امر خداوند انبوه پشه و مگس در سراسر مصر پدید آمد.
32 He hath made their showers hail, A flaming fire [is] in their land.
به جای باران، تگرگ مرگبار و رعد و برق بر زمین مصر فرستاد
33 And He smiteth their vine and their fig, And shivereth the trees of their border.
و باغهای انگور و تمام درختان انجیر مصری‌ها را از بین برد.
34 He hath said, and the locust cometh, And the cankerworm — innumerable,
خداوند امر فرمود و ملخهای بی‌شماری پدید آمدند و تمام گیاهان و محصولات مصر را خوردند.
35 And it consumeth every herb in their land, And it consumeth the fruit of their ground.
36 And He smiteth every first-born in their land, The first-fruit of all their strength,
او همهٔ پسران ارشد مصری‌ها را کشت.
37 And bringeth them out with silver and gold, And there is not in its tribes a feeble one.
سرانجام بنی‌اسرائیل را در حالی که طلا و نقره فراوانی با خود برداشته بودند، صحیح و سالم از مصر بیرون آورد.
38 Rejoiced hath Egypt in their going forth, For their fear had fallen upon them.
مصری‌ها از رفتن آنها شاد شدند، زیرا از ایشان ترسیده بودند.
39 He hath spread a cloud for a covering, And fire to enlighten the night.
خداوند در روز بر فراز قوم اسرائیل ابر می‌گسترانید تا آنها را از حرارت آفتاب محفوظ نگاه دارد و در شب، آتش به ایشان می‌بخشید تا به آنها روشنایی دهد.
40 They have asked, and He bringeth quails, And [with] bread of heaven satisfieth them.
آنها گوشت خواستند و خداوند برای ایشان بلدرچین فرستاد و آنها را با نان آسمانی سیر کرد.
41 He hath opened a rock, and waters issue, They have gone on in dry places — a river.
او صخره را شکافت و از آن آب جاری شد و در صحرای خشک و سوزان مثل رودخانه روان گردید.
42 For He hath remembered His holy word, With Abraham His servant,
زیرا خداوند این وعدهٔ مقدّس را به خدمتگزار خویش ابراهیم داده بود که نسل او را برکت دهد.
43 And He bringeth forth His people with joy, With singing His chosen ones.
پس او قوم برگزیدهٔ خود را در حالی که با شادی سرود می‌خواندند از مصر بیرون آورد،
44 And He giveth to them the lands of nations, And the labour of peoples they possess,
و سرزمین قومهای دیگر را با تمام محصولاتشان به آنها بخشید
45 That they may observe His statutes, And His laws may keep. Praise ye Jehovah!
تا در آن سرزمین نسبت به وی وفادار مانده، از دستورهایش اطاعت نمایند. سپاس بر خداوند!

< Psalms 105 >