Psalms 105
1 Give ye thanks to Jehovah — call ye in His name, Make known among the peoples His acts.
Oh panaghatag kamo ug mga pasalamat kang Jehova, sangpita ang iyang ngalan; Imantala sa taliwala sa mga katawohan ang iyang mga buhat.
2 Sing ye to Him — sing praise to Him, Meditate ye on all His wonders.
Panag-awit kamo kaniya, panagawit ug mga pagdayeg kaniya; Managsulti kamo mahatungod sa iyang katingalahang mga buhat.
3 Boast yourselves in His Holy Name, The heart of those seeking Jehovah rejoiceth.
Managhimaya kamo sa iyang balaan nga ngalan: Papaglipaya ang kasingkasing niadtong mga nanagpangita kang Jehova.
4 Seek ye Jehovah and His strength, Seek ye His face continually.
Pangitaa ninyo si Jehova ug ang iyang kalig-on; Pangitaa ninyo sa gihapon ang iyang nawong.
5 Remember His wonders that He did, His signs and the judgments of His mouth.
Hinumdumi ang iyang katingalahang mga buhat nga iyang nahimo, Ang iyang mga kahibulongan, ug ang paghukom sa iyang baba,
6 O seed of Abraham, His servant, O sons of Jacob, His chosen ones.
Oh kamo nga kaliwat ni Abraham nga iyang alagad, Kamong mga anak ni Jacob, nga iyang mga pinili.
7 He [is] Jehovah our God, In all the earth [are] His judgments.
Siya mao si Jehova nga atong Dios: Sa tibook nga yuta anaa ang iyang mga paghukom.
8 He hath remembered to the age His covenant, The word He commanded to a thousand generations,
Siya nahinumdum sa iyang tugon sa walay katapusan, Ang pulong nga iyang gisugo sa usa ka libo ka mga kaliwatan,
9 That He hath made with Abraham, And His oath to Isaac,
Ang tugon nga iyang gihimo uban kang Abraham, Ug sa iyang panumpa ngadto kang Isaac,
10 And doth establish it to Jacob for a statute, To Israel — a covenant age-during,
Ug nagmatuod niini gihapon ngadto kang Jacob alang sa usa ka kabalaoran, Sa Israel alang sa usa ka tugon nga walay katapusan,
11 Saying, 'To thee I give the land of Canaan, The portion of your inheritance,'
Nga nagaingon: Kanimo ihatag ko ang yuta sa Canaan, Ang bahin nga inyong panulondon;
12 In their being few in number, But a few, and sojourners in it.
Sa diyutay pa ang gidaghanon nila, Oo, diyutay gayud, ug (sila) mga dumuloong didto.
13 And they go up and down, from nation unto nation, From a kingdom unto another people.
Ug nanglangyaw (sila) gikan sa usa ka nasud ngadto sa usa ka nasud, Gikan sa usa ka gingharian ngadto sa usa ka katawohan.
14 He hath not suffered any to oppress them And He reproveth for their sakes kings.
Wala siya motugot nga may bisan kinsa nga magasakit kanila; Oo, gibadlong niya ang mga hari tungod kanila,
15 'Strike not against Mine anointed, And to My prophets do not evil.'
Nga nagaingon: Dili mo paghilabtan ang akong mga dinihog, Ug ayaw pagbuhata ang kadautan sa akong mga manalagna.
16 And He calleth a famine on the land, The whole staff of bread He hath broken.
Ug mitawag siya sa gutom sa ibabaw sa yuta; Iyang gidugmok ang tanang makaon nga tinapay.
17 He hath sent before them a man, For a servant hath Joseph been sold.
Nagpadala siya ug usa ka tawo sa pag-una kanila; Si Jose gibaligya sa pagkaulipon:
18 They have afflicted with fetters his feet, Iron hath entered his soul,
Gipasakitan nila ang iyang mga tiil sa mga sepo nga puthaw: Siya gibutang nila sa talikala nga puthaw,
19 Till the time of the coming of His word The saying of Jehovah hath tried him.
Hangtud sa panahon nga natuman ang iyang pulong, Ang pulong ni Jehova nagsulay kaniya.
20 The king hath sent, and looseth him, The ruler of the peoples, and draweth him out.
Ang hari nagpasugo, ug gibuhian siya; Bisan ang punoan sa mga katawohan, ug siya gibuhian.
21 He hath made him lord of his house, And ruler over all his possessions.
Gihimo siya nga ginoo sa iyang balay, Ug magbubuot sa tanan niyang bahandi;
22 To bind his chiefs at his pleasure, And his elders he maketh wise.
Aron sa paggapus sa iyang mga principe sumala sa iyang kabubut-on, Ug sa pagtudlo sa iyang mga tigulang ug kaalam.
23 And Israel cometh in to Egypt, And Jacob hath sojourned in the land of Ham.
Si Israel usab miadto ngadto sa Egipto Ug si Jacob mipuyo sa yuta sa Cham.
24 And He maketh His people very fruitful, And maketh it mightier than its adversaries.
Ug iyang gipadaghan ang iyang katawohan sa hilabihan gayud, Ug gihimo silang labi pang makusganon kay sa ilang mga kabatok.
25 He turned their heart to hate His people, To conspire against His servants.
Iyang giliso ang kasingkasing nila aron managdumot (sila) sa iyang katawohan, Aron sa paglimbong sa iyang mga alagad.
26 He hath sent Moses His servant, Aaron whom He had fixed on.
Iyang gisugo si Moises nga iyang alagad, Ug si Aaron nga iyang gipili.
27 They have set among them the matters of His signs, And wonders in the land of Ham.
Gipadayag nila ang iyang mga ilhanan sa taliwala nila, Ug mga katingalahan didto sa yuta sa Cham.
28 He hath sent darkness, and it is dark, And they have not provoked His word.
Gipadala niya ang kangiub, ug nahimo kining kangitngit; Ug (sila) wala magmalalison sa iyang mga pulong.
29 He hath turned their waters to blood, And putteth to death their fish.
Gihimo niya ang ilang mga tubig nga dugo, Ug gipamatay ang ilang mga isda.
30 Teemed hath their land [with] frogs, In the inner chambers of their kings.
Sa ilang yuta mingkatap ang panon sa mga baki Didto sa mga lawak sa ilang mga hari.
31 He hath said, and the beetle cometh, Lice into all their border.
Siya misulti, ug didto minghugpa ang mga duot sa mga langaw, Ug mga koto sa tanan nilang mga utlanan.
32 He hath made their showers hail, A flaming fire [is] in their land.
Iyang gihatag kanila ang ulan-nga-yelo ilis sa ulan, Ug kalayo nga nagadilaab sa ilang yuta.
33 And He smiteth their vine and their fig, And shivereth the trees of their border.
Giputol usab niya ang ilang mga kaparrasan ug ang ilang mga higuera, Ug gipamoril niya ang kakahoyan sa mga utlanan nila.
34 He hath said, and the locust cometh, And the cankerworm — innumerable,
Siya misulti, ug miabut ang dulon, Ug ang lukton ug kana dili maisip,
35 And it consumeth every herb in their land, And it consumeth the fruit of their ground.
Ug gikaon ang tanan nga gunahon sa ilang yuta, Ug mingkaon sa bunga sa ilang yuta.
36 And He smiteth every first-born in their land, The first-fruit of all their strength,
Gipamatay usab niya ang tanan nga panganay sa yuta nila, Ang sinugdanan sa tibook nila nga kusog.
37 And bringeth them out with silver and gold, And there is not in its tribes a feeble one.
Iyang gipagula (sila) nga may salapi ug bulawan; Ug sa iyang mga banay walay mausa nga maluya nga tawo.
38 Rejoiced hath Egypt in their going forth, For their fear had fallen upon them.
Nalipay ang Egipto sa ilang pagpamahawa; Kay ang kahadlok kanila miabut sa ibabaw nila.
39 He hath spread a cloud for a covering, And fire to enlighten the night.
Gibuklad niya ang usa ka panganod aron mahimong salimbong, Ug kalayo sa paghatag ug kahayag sa pagkagabii.
40 They have asked, and He bringeth quails, And [with] bread of heaven satisfieth them.
(Sila) nangayo, ug iyang gipadad-an (sila) ug mga buntog, Ug gibusog (sila) sa tinapay sa langit.
41 He hath opened a rock, and waters issue, They have gone on in dry places — a river.
Iyang gilukaban ang bato, ug mibuswak ang mga tubig; Mingdaligdig (sila) ngadto sa mga mamala nga dapit sama sa usa ka suba.
42 For He hath remembered His holy word, With Abraham His servant,
Kay nahinumdum siya sa iyang pulong nga balaan, Ug kang Abraham nga iyang alagad.
43 And He bringeth forth His people with joy, With singing His chosen ones.
Ug iyang gipagula ang iyang katawohan nga may kalipay, Ug ang iyang mga pinili nga may pag-awit.
44 And He giveth to them the lands of nations, And the labour of peoples they possess,
Ug iyang gihatag kanila ang mga yuta sa mga nasud; Ug ang mga buhat sa mga katawohan gipanag-iya nila:
45 That they may observe His statutes, And His laws may keep. Praise ye Jehovah!
Aron mabantayan nila ang iyang kabalaoran, Ug sa ilang pagtuman sa iyang mga kasugoan. Dayegon ninyo si Jehova.
