Psalms 104
1 Bless, O my soul, Jehovah! Jehovah, my God, Thou hast been very great, Honour and majesty Thou hast put on.
Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур, и җеним! И Пәрвәрдигар Худайим, интайин улуқсән; Шану-шәвкәт вә һәйвәт билән кийингәнсән;
2 Covering himself [with] light as a garment, Stretching out the heavens as a curtain,
Либас билән пүркәнгәндәк йоруқлуққа пүркәнгәнсән, Асманларни чедир пәрдиси кәби яйғансән.
3 Who is laying the beam of His upper chambers in the waters, Who is making thick clouds His chariot, Who is walking on wings of wind,
У жуқуриқи равақлириниң лимлирини суларға орнатқан, Булутларни җәң һарвуси қилип, Шамал қанатлири үстидә маңиду;
4 Making His messengers — the winds, His ministers — the flaming fire.
У пәриштилирини шамаллар, Хизмәткарлирини от ялқуни қилиду.
5 He hath founded earth on its bases, It is not moved to the age and for ever.
Йәрни У һуллири үстигә орнатқан; У әсла тәвринип кәтмәйду.
6 The abyss! as with clothing Thou hast covered it, Above hills do waters stand.
Либас билән оралғандәк, уни чоңқур деңизлар билән ориғансән, Сулар тағлар чоққилири үстидә турди.
7 From Thy rebuke they flee, From the voice of Thy thunder haste away.
Сениң тәнбиһиң билән сулар бәдәр қачти, Гүлдүрмамаңниң садасидин улар тездин янди;
8 They go up hills — they go down valleys, Unto a place Thou hast founded for them.
Тағлар өрләп чиқти, Вадилар чүшүп кәтти, [Сулар] Сән бекиткән җайға чүшүп кәтти.
9 A border Thou hast set, they pass not over, They turn not back to cover the earth.
Улар тешип, йәрни йәнә қаплимисун дәп, Сән уларға чәклимә қойғансән.
10 Who is sending forth fountains in valleys, Between hills they go on.
[Тәңри] вадиларда булақларни ечип урғутиду, Сулири тағлар арисида ақиду.
11 They water every beast of the field, Wild asses break their thirst.
Даладики һәр бир җаниварға уссулуқ бериду, Явайи ешәкләр уссузлуқини қандуриду.
12 By them the fowl of the heavens doth dwell, From between the branches They give forth the voice.
Көктики қушлар уларниң бойида қониду, Дәрәқ шахлири арисида сайрайду.
13 Watering hills from His upper chambers, From the fruit of Thy works is the earth satisfied.
У жуқуридики равақлиридин тағларни суғириду; Йәр Сениң ясиғанлириңниң мевилиридин қандурулиду!
14 Causing grass to spring up for cattle, And herb for the service of man, To bring forth bread from the earth,
У маллар үчүн от-чөпләрни, Инсанлар үчүн көктатларни өстүриду, Шундақла нанни йәрдин чиқириду;
15 And wine — it rejoiceth the heart of man, To cause the face to shine from oil, And bread — the heart of man it supporteth.
Адәмниң көңлини хуш қилидиған шарапни, Инсан йүзини пақиритидиған майни чиқириду; Инсанниң жүригигә нан билән қувәт бериду;
16 Satisfied [are] the trees of Jehovah, Cedars of Lebanon that He hath planted,
Пәрвәрдигарниң дәрәқлири, Йәни Өзи тиккән Ливан кедир дәрәқлири [су ичип] қанаәтлиниду.
17 Where birds do make nests, The stork — the firs [are] her house.
Әнә ашулар арисиға қушлар уга ясайду, Ләйләк болса, арча дәрәқлирини макан қилиду.
18 The high hills [are] for wild goats, Rocks [are] a refuge for conies,
Егиз чоққилар тағ өшкилириниң, Тик ярлар суғурларниң панаһи болиду.
19 He made the moon for seasons, The sun hath known his place of entrance.
Пәсилләрни бекитмәк үчүн У айни яратти, Қуяш болса петишини билиду.
20 Thou settest darkness, and it is night, In it doth every beast of the forest creep.
Сән қараңғулуқ чүшүрисән, түн болиду; Ормандики җаниварларниң һәммиси униңда шипир-шипир кезип жүриду.
21 The young lions are roaring for prey, And to seek from God their food.
Асланлар олҗа издәп һөкирәйду, Тәңридин озуқ-түлүк соришиду;
22 The sun riseth, they are gathered, And in their dens they crouch.
Қуяш чиқипла, улар чекиниду, Қайтип кирип угилирида ятиду.
23 Man goeth forth to his work, And to his service — till evening.
Инсан болса өз ишиға чиқиду, Та кәчкичә меһнәттә болиду.
24 How many have been Thy works, O Jehovah, All of them in wisdom Thou hast made, Full is the earth of thy possessions.
И Пәрвәрдигар, ясиған һәр хил нәрсилириң нәқәдәр көптур! Һәммисини һекмәт билән яратқансән, Йәр йүзи иҗат-байлиқлириң билән толди.
25 This, the sea, great and broad of sides, There [are] moving things — innumerable, Living creatures — small with great.
Әнә бүйүк бепаян деңиз туриду! Униңда сан-санақсиз ғуж-ғуж җаниварлар, Чоң вә кичик һайванлар бар.
26 There do ships go: leviathan, That Thou hast formed to play in it.
Шу йәрдә кемиләр қатнайду, Униңда ойнақлисун дәп сән ясиған левиатанму бар;
27 All of them unto Thee do look, To give their food in its season.
Вақтида озуқ-түлүк бәргин дәп, Буларниң һәммиси Саңа қарайду.
28 Thou dost give to them — they gather, Thou dost open Thy hand — they [are] satisfied [with] good.
Уларға бәргиниңдә, теривалиду, Қолуңни ачқиниңдила, улар назу-немәтләргә тойиду.
29 Thou hidest Thy face — they are troubled, Thou gatherest their spirit — they expire, And unto their dust they turn back.
Йүзүңни йошурсаң, улар дәккә-дүккигә чүшиду, Роһлирини алсаң, улар җан үзүп, Йәнә тупраққа қайтиду.
30 Thou sendest out Thy Spirit, they are created, And Thou renewest the face of the ground.
Роһуңни әвәткиниңдә, улар яритилиду, Йәр-йүзи йеңи [бир дәвир билән] алмишиду.
31 The honour of Jehovah is to the age, Jehovah rejoiceth in His works,
Пәрвәрдигарниң шан-шөһрити әбәдийдур, Пәрвәрдигар Өз яратқанлиридин хурсән болиду.
32 Who is looking to earth, and it trembleth, He cometh against hills, and they smoke.
У йәргә баққинида, йәр титрәйду, Тағларға тәккинидә, улар түтүн чиқириду.
33 I sing to Jehovah during my life, I sing praise to my God while I exist.
Һаятла болидикәнмән, Пәрвәрдигарға нахша ейтимән; Вуҗудум болсила Худайимни күйләймән.
34 Sweet is my meditation on Him, I — I do rejoice in Jehovah.
У сүргән ой-хияллиримдин сөйүнсә! Пәрвәрдигарда хошаллинимән!
35 Consumed are sinners from the earth, And the wicked are no more. Bless, O my soul, Jehovah. Praise ye Jehovah!
Гунакарлар йәр йүзидин түгитилиду, Рәзилләр йоқ болиду. И җеним, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур! Һәмдусана!
