Psalms 104

1 Bless, O my soul, Jehovah! Jehovah, my God, Thou hast been very great, Honour and majesty Thou hast put on.

۱ ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! ای یهوه خدای من توبی نهایت عظیم هستی! به عزت و جلال ملبس هستی.

2 Covering himself [with] light as a garment, Stretching out the heavens as a curtain,

۲ خویشتن را به نور مثل ردا پوشانیده‌ای.

3 Who is laying the beam of His upper chambers in the waters, Who is making thick clouds His chariot, Who is walking on wings of wind,

۳ آن که غرفات خود را بر آبها بنا کرده است و ابرها رامرکب خود نموده و بر بالهای باد می‌خرامد.

4 Making His messengers — the winds, His ministers — the flaming fire.

۴ فرشتگان خود را بادها می‌گرداند و خادمان خود را آتش مشتعل.

5 He hath founded earth on its bases, It is not moved to the age and for ever.

۵ که زمین را بر اساسش استوار کرده، تا جنبش نخورد تا ابدالاباد.

6 The abyss! as with clothing Thou hast covered it, Above hills do waters stand.

۶ آن رابه لجه‌ها مثل ردا پوشانیده‌ای، که آبها بر کوههاایستاده‌اند.

7 From Thy rebuke they flee, From the voice of Thy thunder haste away.

۷ از عتاب تو می‌گریزند. از آواز رعدتو پراکنده می‌شوند.

8 They go up hills — they go down valleys, Unto a place Thou hast founded for them.

۸ به فراز کوهها برمی آیند، وبه همواریها فرود می‌آیند، به مکانی که برای آنهامهیا ساخته‌ای.

9 A border Thou hast set, they pass not over, They turn not back to cover the earth.

۹ حدی برای آنها قرار داده‌ای که از آن نگذرند و برنگردند تا زمین را بپوشانند.

10 Who is sending forth fountains in valleys, Between hills they go on.

۱۰ که چشمه‌ها را در وادیها جاری می‌سازد تا درمیان کوهها روان بشوند.

11 They water every beast of the field, Wild asses break their thirst.

۱۱ تمام حیوانات صحرارا سیراب می‌سازند تا گورخران تشنگی خود رافرو نشانند.

12 By them the fowl of the heavens doth dwell, From between the branches They give forth the voice.

۱۲ بر آنها مرغان هوا ساکن می‌شوند واز میان شاخه‌ها آواز خود را می‌دهند.

13 Watering hills from His upper chambers, From the fruit of Thy works is the earth satisfied.

۱۳ او ازغرفات خود کوهها را سیراب می‌کند و از ثمرات اعمال تو زمین سیر می‌شود.

14 Causing grass to spring up for cattle, And herb for the service of man, To bring forth bread from the earth,

۱۴ نباتات را برای بهایم می‌رویاند و سبزه‌ها رابرای خدمت انسان، و نان را از زمین بیرون می‌آورد.

15 And wine — it rejoiceth the heart of man, To cause the face to shine from oil, And bread — the heart of man it supporteth.

۱۵ و شراب را که دل انسان را شادمان می‌کند، و چهره او را به روغن شاداب می‌سازد ودل انسان را به نان قوی می‌گرداند.

16 Satisfied [are] the trees of Jehovah, Cedars of Lebanon that He hath planted,

۱۶ درختان خداوند شادابند، یعنی سروهای آزاد لبنان که غرس کرده است،

17 Where birds do make nests, The stork — the firs [are] her house.

۱۷ که در آنها مرغان آشیانهای خود را می‌گیرند و اما صنوبر خانه لق لق می‌باشد.

18 The high hills [are] for wild goats, Rocks [are] a refuge for conies,

۱۸ کوههای بلند برای بزهای کوهی و صخره هابرای یربوع ملجاء است.

19 He made the moon for seasons, The sun hath known his place of entrance.

۱۹ ماه را برای موسمهاساخت و آفتاب مغرب خود را می‌داند.

20 Thou settest darkness, and it is night, In it doth every beast of the forest creep.

۲۰ تاریکی می‌سازی و شب می‌شود که در آن همه حیوانات جنگلی راه می‌روند.

21 The young lions are roaring for prey, And to seek from God their food.

۲۱ شیربچگان برای شکار خود غرش می‌کنند و خوراک خویش را از خدا می‌جویند.

22 The sun riseth, they are gathered, And in their dens they crouch.

۲۲ چون آفتاب طلوع می‌کند جمع می‌شوند و در بیشه های خودمی خوابند.

23 Man goeth forth to his work, And to his service — till evening.

۲۳ انسان برای عمل خود بیرون می‌آید و به جهت شغل خویش تا شامگاه.

24 How many have been Thy works, O Jehovah, All of them in wisdom Thou hast made, Full is the earth of thy possessions.

۲۴ ‌ای خداوند اعمال تو چه بسیار است. جمیع آنها را به حکمت کرده‌ای. زمین از دولت تو پر است.

25 This, the sea, great and broad of sides, There [are] moving things — innumerable, Living creatures — small with great.

۲۵ و آن دریای بزرگ و وسیع الاطراف نیز که در آن حشرات از حد شماره زیاده‌اند و حیوانات خرد و بزرگ.

26 There do ships go: leviathan, That Thou hast formed to play in it.

۲۶ و در آن کشتیها راه می‌روند و آن لویاتان که به جهت بازی کردن در آن آفریده‌ای.

27 All of them unto Thee do look, To give their food in its season.

۲۷ جمیع اینها از تو انتظارمی کشند تا خوراک آنها را در وقتش برسانی.

28 Thou dost give to them — they gather, Thou dost open Thy hand — they [are] satisfied [with] good.

۲۸ آنچه را که به آنها می‌دهی، فرا می‌گیرند. دست خود را باز می‌کنی، پس از چیزهای نیکو سیرمی شوند.

29 Thou hidest Thy face — they are troubled, Thou gatherest their spirit — they expire, And unto their dust they turn back.

۲۹ روی خود را می‌پوشانی پس مضطرب می‌گردند. روح آنها را قبض می‌کنی، پس می‌میرند و به خاک خود برمی گردند.

30 Thou sendest out Thy Spirit, they are created, And Thou renewest the face of the ground.

۳۰ چون روح خود را می‌فرستی، آفریده می‌شوند و روی زمین را تازه می‌گردانی.

31 The honour of Jehovah is to the age, Jehovah rejoiceth in His works,

۳۱ جلال خداوند تا ابدالاباد است. خداوند ازاعمال خود راضی خواهد بود.

32 Who is looking to earth, and it trembleth, He cometh against hills, and they smoke.

۳۲ که به زمین نگاه می‌کند و آن می‌لرزد. کوهها را لمس می‌کند، پس آتش فشان می‌شوند.

33 I sing to Jehovah during my life, I sing praise to my God while I exist.

۳۳ خداوند را خواهم سرایید تا زنده می‌باشم. برای خدای خود تسبیح خواهم خواند تا وجود دارم.

34 Sweet is my meditation on Him, I — I do rejoice in Jehovah.

۳۴ تفکر من او رالذیذ بشود و من در خداوند شادمان خواهم بود.

35 Consumed are sinners from the earth, And the wicked are no more. Bless, O my soul, Jehovah. Praise ye Jehovah!

۳۵ گناهکاران از زمین نابود گردند و شریران دیگر یافت نشوند. ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! هللویاه!