Psalms 102
1 A Prayer of the afflicted when he is feeble, and before Jehovah poureth out his plaint. O Jehovah, hear my prayer, yea, my cry to Thee cometh.
Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
2 Hide not Thou Thy face from me, In a day of mine adversity, Incline unto me Thine ear, In the day I call, haste, answer me.
Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
3 For consumed in smoke have been my days, And my bones as a fire-brand have burned.
Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
4 Smitten as the herb, and withered, is my heart, For I have forgotten to eat my bread.
Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
5 From the voice of my sighing Hath my bone cleaved to my flesh.
Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
6 I have been like to a pelican of the wilderness, I have been as an owl of the dry places.
Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
7 I have watched, and I am As a bird alone on the roof.
Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
8 All the day mine enemies reproached me, Those mad at me have sworn against me.
Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
9 Because ashes as bread I have eaten, And my drink with weeping have mingled,
Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
10 From Thine indignation and Thy wrath, For Thou hast lifted me up, And dost cast me down.
Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
11 My days as a shadow [are] stretched out, And I — as the herb I am withered.
Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
12 And Thou, O Jehovah, to the age abidest, And Thy memorial to all generations.
Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
13 Thou — Thou risest — Thou pitiest Zion, For the time to favour her, For the appointed time hath come.
Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
14 For Thy servants have been pleased with her stones, And her dust they favour.
Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
15 And nations fear the name of Jehovah, And all kings of the earth Thine honour,
Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
16 For Jehovah hath builded Zion, He hath been seen in His honour,
Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
17 He turned unto the prayer of the destitute, And He hath not despised their prayer.
Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
18 This is written for a later generation, And the people created do praise Jah.
To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
19 For He hath looked From the high place of His sanctuary. Jehovah from heaven unto earth looked attentively,
Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
20 To hear the groan of the prisoner, To loose sons of death,
Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
21 To declare in Zion the name of Jehovah, And His praise in Jerusalem,
Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
22 In the peoples being gathered together, And the kingdoms — to serve Jehovah.
Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
23 He hath humbled in the way my power, He hath shortened my days.
Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
24 I say, 'My God, take me not up in the midst of my days,' Through all generations [are] Thine years.
Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
25 Beforetime the earth Thou didst found, And the work of Thy hands [are] the heavens.
I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
26 They — They perish, and Thou remainest, And all of them as a garment become old, As clothing Thou changest them, And they are changed.
One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
27 And Thou [art] the same, and Thine years are not finished.
Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
28 The sons of Thy servants do continue, And their seed before Thee is established!
Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
