Psalms 102

1 A Prayer of the afflicted when he is feeble, and before Jehovah poureth out his plaint. O Jehovah, hear my prayer, yea, my cry to Thee cometh.

۱ دعای مسکین وقتی که پریشان حال شده، ناله خود را به حضور یهوه می‌ریزد ای خداوند دعای مرا بشنو، و فریادمن نزد تو برسد.

2 Hide not Thou Thy face from me, In a day of mine adversity, Incline unto me Thine ear, In the day I call, haste, answer me.

۲ در روز تنگی‌ام روی خود را از من مپوشان. گوش خود را به من فراگیر، و روزی که بخوانم مرا به زودی اجابت فرما.

3 For consumed in smoke have been my days, And my bones as a fire-brand have burned.

۳ زیرا روزهایم مثل دود تلف شد واستخوانهایم مثل هیزم سوخته گردید.

4 Smitten as the herb, and withered, is my heart, For I have forgotten to eat my bread.

۴ دل من مثل گیاه زده شده و خشک گردیده است زیراخوردن غذای خود را فراموش می‌کنم.

5 From the voice of my sighing Hath my bone cleaved to my flesh.

۵ به‌سبب آواز ناله خود، استخوانهایم به گوشت من چسبیده است.

6 I have been like to a pelican of the wilderness, I have been as an owl of the dry places.

۶ مانند مرغ سقای صحرا شده، ومثل بوم خرابه‌ها گردیده‌ام.

7 I have watched, and I am As a bird alone on the roof.

۷ پاسبانی می‌کنم ومثل گنجشک بر پشت بام، منفرد گشته‌ام.

8 All the day mine enemies reproached me, Those mad at me have sworn against me.

۸ تمامی روز دشمنانم مرا سرزنش می‌کنند و آنانی که برمن دیوانه شده‌اند مرا لعنت می‌نمایند.

9 Because ashes as bread I have eaten, And my drink with weeping have mingled,

۹ زیراخاکستر را مثل نان خورده‌ام و مشروب خود را بااشک آمیخته‌ام،

10 From Thine indignation and Thy wrath, For Thou hast lifted me up, And dost cast me down.

۱۰ به‌سبب غضب و خشم توزیرا که مرا برافراشته و به زیر افکنده‌ای.

11 My days as a shadow [are] stretched out, And I — as the herb I am withered.

۱۱ روزهایم مثل سایه زوال پذیر گردیده و من مثل گیاه پژمرده شده‌ام.

12 And Thou, O Jehovah, to the age abidest, And Thy memorial to all generations.

۱۲ لیکن تو‌ای خداوند جلوس فرموده‌ای تاابدالاباد! و ذکر تو تا جمیع نسل هاست!

13 Thou — Thou risest — Thou pitiest Zion, For the time to favour her, For the appointed time hath come.

۱۳ توبرخاسته، بر صهیون ترحم خواهی نمود زیراوقتی است که بر او رافت کنی و زمان معین رسیده است.

14 For Thy servants have been pleased with her stones, And her dust they favour.

۱۴ چونکه بندگان تو در سنگهای وی رغبت دارند و بر خاک او شفقت می‌نمایند.

15 And nations fear the name of Jehovah, And all kings of the earth Thine honour,

۱۵ پس امتها از نام خداوند خواهند ترسید وجمیع پادشاهان جهان از کبریایی تو.

16 For Jehovah hath builded Zion, He hath been seen in His honour,

۱۶ زیراخداوند صهیون را بنا نموده، و در جلال خودظهور فرموده است.

17 He turned unto the prayer of the destitute, And He hath not despised their prayer.

۱۷ به دعای مسکینان توجه نموده، و دعای ایشان را خوار نشمرده است.

18 This is written for a later generation, And the people created do praise Jah.

۱۸ این برای نسل آینده نوشته می‌شود تا قومی که آفریده خواهند شد خداوند را تسبیح بخوانند.

19 For He hath looked From the high place of His sanctuary. Jehovah from heaven unto earth looked attentively,

۱۹ زیرا که از بلندی قدس خودنگریسته، خداوند از آسمان بر زمین نظر افکنده است.

20 To hear the groan of the prisoner, To loose sons of death,

۲۰ تا ناله اسیران را بشنود و آنانی را که به موت سپرده شده‌اند آزاد نماید.

21 To declare in Zion the name of Jehovah, And His praise in Jerusalem,

۲۱ تا نام خداوندرا در صیهون ذکر نمایند و تسبیح او را دراورشلیم،

22 In the peoples being gathered together, And the kingdoms — to serve Jehovah.

۲۲ هنگامی که قوم‌ها با هم جمع شوند وممالک نیز تا خداوند را عبادت نمایند.

23 He hath humbled in the way my power, He hath shortened my days.

۲۳ توانایی مرا در راه ناتوان ساخت و روزهای مرا کوتاه گردانید.

24 I say, 'My God, take me not up in the midst of my days,' Through all generations [are] Thine years.

۲۴ گفتم‌ای خدای من مرا در نصف روزهایم برمدار. سالهای تو تا جمیع نسل‌ها است.

25 Beforetime the earth Thou didst found, And the work of Thy hands [are] the heavens.

۲۵ از قدیم بنیاد زمین را نهادی وآسمان‌ها عمل دستهای تو است.

26 They — They perish, and Thou remainest, And all of them as a garment become old, As clothing Thou changest them, And they are changed.

۲۶ آنها فانی می‌شوند، لیکن تو باقی هستی و جمیع آنها مثل جامه مندرس خواهند شد. و مثل ردا آنها راتبدیل خواهی کرد و مبدل خواهند شد.

27 And Thou [art] the same, and Thine years are not finished.

۲۷ لیکن تو همان هستی و سالهای تو تمام نخواهد گردید.

28 The sons of Thy servants do continue, And their seed before Thee is established!

۲۸ فرزندان بندگانت باقی خواهند ماند و ذریت ایشان در حضور تو پایدار خواهند بود.