Psalms 102
1 A Prayer of the afflicted when he is feeble, and before Jehovah poureth out his plaint. O Jehovah, hear my prayer, yea, my cry to Thee cometh.
Drottinn, heyrðu bæn mína! Hlustaðu á ákall mitt!
2 Hide not Thou Thy face from me, In a day of mine adversity, Incline unto me Thine ear, In the day I call, haste, answer me.
Snúðu ekki baki við mér á ógæfutímum. Hneigðu eyra þitt að mér og svaraðu mér fljótt.
3 For consumed in smoke have been my days, And my bones as a fire-brand have burned.
Ævi mín líður svo hratt, dagarnir fljúga hver af öðrum.
4 Smitten as the herb, and withered, is my heart, For I have forgotten to eat my bread.
Heilsan er búin, hjartað er sjúkt – ég er eins og visið strá. Maturinn er bragðlaus, ég er hættur að finna bragð.
5 From the voice of my sighing Hath my bone cleaved to my flesh.
Ég er ekkert nema skinn og bein.
6 I have been like to a pelican of the wilderness, I have been as an owl of the dry places.
Ég er líkastur pelikan í eyðimörk eða uglu í húsarúst.
7 I have watched, and I am As a bird alone on the roof.
Ég ligg andvaka og styn eins og einmana fugl á þaki.
8 All the day mine enemies reproached me, Those mad at me have sworn against me.
Óvinir mínir hæða mig og spotta dag eftir dag.
9 Because ashes as bread I have eaten, And my drink with weeping have mingled,
Fæða mín er aska, ekki brauð, og drykkur minn blandast tárum mínum.
10 From Thine indignation and Thy wrath, For Thou hast lifted me up, And dost cast me down.
Þú ert mér reiður Drottinn og hefur varpað mér burt frá þér.
11 My days as a shadow [are] stretched out, And I — as the herb I am withered.
Líf mitt líður burt eins og kvöldskuggi. Ég visna eins og gras
12 And Thou, O Jehovah, to the age abidest, And Thy memorial to all generations.
en þú Drottinn ríkir í dýrð þinni að eilífu. Þinn orðstír mun lifa frá kynslóð til kynslóðar.
13 Thou — Thou risest — Thou pitiest Zion, For the time to favour her, For the appointed time hath come.
Ég veit að þú munt koma og vægja Jerúsalem. – Gerðu það núna! – Efndu loforð þitt um hjálp.
14 For Thy servants have been pleased with her stones, And her dust they favour.
Því að þjóð þín elskar hvern stein í múr hennar og jafnvel rykið á strætum hennar.
15 And nations fear the name of Jehovah, And all kings of the earth Thine honour,
Þjóðirnar og konungar þeirra skjálfi fyrir Drottni og hans miklu dýrð,
16 For Jehovah hath builded Zion, He hath been seen in His honour,
því að Drottinn mun endurreisa Jerúsalem og birtast þar í dýrð!
17 He turned unto the prayer of the destitute, And He hath not despised their prayer.
Hann hlustar á bænir fátæklinganna, gefur gaum að beiðni þeirra.
18 This is written for a later generation, And the people created do praise Jah.
Þetta hef ég skráð til þess að komandi kynslóðir lofi Drottin fyrir öll hans verk. Fólk sem enn hefur ekki séð dagsins ljós mun vegsama hann.
19 For He hath looked From the high place of His sanctuary. Jehovah from heaven unto earth looked attentively,
Segið þeim að Drottinn leit niður frá musteri sínu á himnum.
20 To hear the groan of the prisoner, To loose sons of death,
Hann heyrði stunur þjóðar sinnar í ánauðinni – hún var dauðans matur – og hann frelsaði hana!
21 To declare in Zion the name of Jehovah, And His praise in Jerusalem,
Þess vegna streyma þúsundir til musteris hans í Jerúsalem og lofa hann og vegsama um alla borgina.
22 In the peoples being gathered together, And the kingdoms — to serve Jehovah.
Konungar jarðarinnar eru í þeim hópi.
23 He hath humbled in the way my power, He hath shortened my days.
Hann hefur tekið frá mér lífskraftinn og stytt ævi mína.
24 I say, 'My God, take me not up in the midst of my days,' Through all generations [are] Thine years.
En ég hrópaði til hans: „Þú, Guð sem lifir að eilífu, láttu mig ekki deyja fyrir aldur fram!
25 Beforetime the earth Thou didst found, And the work of Thy hands [are] the heavens.
Í upphafi lagðir þú undirstöður jarðarinnar og himnarnir eru verk handa þinna.
26 They — They perish, and Thou remainest, And all of them as a garment become old, As clothing Thou changest them, And they are changed.
Þau munu hverfa en þú ert að eilífu. Þau fyrnast, líkt og slitin föt sem lögð eru til hliðar.
27 And Thou [art] the same, and Thine years are not finished.
En þú ert hinn sami og ár þín taka aldrei enda.
28 The sons of Thy servants do continue, And their seed before Thee is established!
En afkomendur okkar munu lifa og þú munt varðveita þá, kynslóð fram af kynslóð.“
