< Psalms 102 >
1 A Prayer of the afflicted when he is feeble, and before Jehovah poureth out his plaint. O Jehovah, hear my prayer, yea, my cry to Thee cometh.
Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.
2 Hide not Thou Thy face from me, In a day of mine adversity, Incline unto me Thine ear, In the day I call, haste, answer me.
Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.
3 For consumed in smoke have been my days, And my bones as a fire-brand have burned.
Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.
4 Smitten as the herb, and withered, is my heart, For I have forgotten to eat my bread.
Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.
5 From the voice of my sighing Hath my bone cleaved to my flesh.
De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.
6 I have been like to a pelican of the wilderness, I have been as an owl of the dry places.
Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.
7 I have watched, and I am As a bird alone on the roof.
Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
8 All the day mine enemies reproached me, Those mad at me have sworn against me.
Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.
9 Because ashes as bread I have eaten, And my drink with weeping have mingled,
Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,
10 From Thine indignation and Thy wrath, For Thou hast lifted me up, And dost cast me down.
Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.
11 My days as a shadow [are] stretched out, And I — as the herb I am withered.
Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.
12 And Thou, O Jehovah, to the age abidest, And Thy memorial to all generations.
Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
13 Thou — Thou risest — Thou pitiest Zion, For the time to favour her, For the appointed time hath come.
Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.
14 For Thy servants have been pleased with her stones, And her dust they favour.
Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.
15 And nations fear the name of Jehovah, And all kings of the earth Thine honour,
Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.
16 For Jehovah hath builded Zion, He hath been seen in His honour,
Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
17 He turned unto the prayer of the destitute, And He hath not despised their prayer.
Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.
18 This is written for a later generation, And the people created do praise Jah.
Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
19 For He hath looked From the high place of His sanctuary. Jehovah from heaven unto earth looked attentively,
Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
20 To hear the groan of the prisoner, To loose sons of death,
Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
21 To declare in Zion the name of Jehovah, And His praise in Jerusalem,
Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
22 In the peoples being gathered together, And the kingdoms — to serve Jehovah.
Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
23 He hath humbled in the way my power, He hath shortened my days.
Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
24 I say, 'My God, take me not up in the midst of my days,' Through all generations [are] Thine years.
Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
25 Beforetime the earth Thou didst found, And the work of Thy hands [are] the heavens.
En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.
26 They — They perish, and Thou remainest, And all of them as a garment become old, As clothing Thou changest them, And they are changed.
Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.
27 And Thou [art] the same, and Thine years are not finished.
Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.
28 The sons of Thy servants do continue, And their seed before Thee is established!
La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.