Proverbs 9
1 Wisdom hath builded her house, She hath hewn out her pillars — seven.
Mądrość zbudowała dom swój, i wyciosała siedm słupów swoich;
2 She hath slaughtered her slaughter, She hath mingled her wine, Yea, she hath arranged her table.
Pobiła bydło swoje, roztworzyła wino swoje, i stół swój przygotowała;
3 She hath sent forth her damsels, She crieth on the tops of the high places of the city:
A rozesłała dzieweczki swoje, woła na wierzchach najwyższych miejsc w mieście, mówiąc:
4 'Who [is] simple? let him turn aside hither.' Whoso lacketh heart: she hath said to him,
Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupich mówi:
5 'Come, eat of my bread, And drink of the wine I have mingled.
Pójdźcie, jedzcie chleb mój, i pijcie wino, którem roztworzyła.
6 Forsake ye, the simple, and live, And be happy in the way of understanding.
Opuśćcie prostotę, a będziecie żyli, a chodźcie drogą roztropności.
7 The instructor of a scorner Is receiving for it — shame, And a reprover of the wicked — his blemish.
Kto strofuje naśmiewcę, odnosi hańbę; a kto strofuje niezbożnika, odnosi zelżywość.
8 Reprove not a scorner, lest he hate thee, Give reproof to the wise, and he loveth thee.
Nie strofuj naśmiewcy, aby cię nie miał w nienawiści; strofuj mądrego, a będzie cię miłował.
9 Give to the wise, and he is wiser still, Make known to the righteous, And he increaseth learning.
Uczyń to mądremu, a mędrszym będzie; naucz sprawiedliwego, a będzie umiejętniejszym.
10 The commencement of wisdom [is] the fear of Jehovah, And a knowledge of the Holy Ones [is] understanding.
Początek mądrości jest bojaźń Pańska, a umiejętność świętych jest rozum.
11 For by me do thy days multiply, And added to thee are years of life.
Bo przez mię rozmnożą się dni twoje, i przedłużą się lata żywota.
12 If thou hast been wise, thou hast been wise for thyself, And thou hast scorned — thyself bearest [it].
Będzieszli mądrym, sobie będziesz mądrym; a jeźli naśmiewcą, ty sam szkodę odniesiesz.
13 A foolish woman [is] noisy, Simple, and hath not known what.
Niewiasta głupia świegotliwa jest, prostaczka, i nic nieumiejąca;
14 And she hath sat at the opening of her house, On a throne — the high places of the city,
A siedzi u drzwi domu swego na stołku, na miejscach wysokich w mieście,
15 To call to those passing by the way, Who are going straight [on] their paths.
Aby wołała na idących drogą, którzy prosto idą ścieszkami swemi, mówiąc:
16 'Who [is] simple? let him turn aside hither.' And whoso lacketh heart — she said to him,
Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupiego mówi:
17 'Stolen waters are sweet, And hidden bread is pleasant.'
Wody kradzione słodsze są, a chleb pokątny smaczniejszy.
