Proverbs 9
1 Wisdom hath builded her house, She hath hewn out her pillars — seven.
| حکمت کاخی بنا کرده است که هفت ستون دارد. |
2 She hath slaughtered her slaughter, She hath mingled her wine, Yea, she hath arranged her table.
| او مهمانی بزرگی ترتیب داده و انواع شرابها و خوراکها را آماده کرده است |
3 She hath sent forth her damsels, She crieth on the tops of the high places of the city:
| و کنیزان خود را فرستاده، تا بر بلندترین مکان شهر بایستند و ندا سر دهند: |
4 'Who [is] simple? let him turn aside hither.' Whoso lacketh heart: she hath said to him,
| «ای ساده‌لوحان، پیش من بیایید!» و به کم عقلان می‌گوید: |
5 'Come, eat of my bread, And drink of the wine I have mingled.
| «از خوراک و شرابی که آماده کرده‌ام بخورید. |
6 Forsake ye, the simple, and live, And be happy in the way of understanding.
| راه جهالت را ترک گفته، زنده بمانید. راه دانا شدن را پیش بگیرید.» |
7 The instructor of a scorner Is receiving for it — shame, And a reprover of the wicked — his blemish.
| اگر آدم بدکاری را که همیشه دیگران را مسخره می‌کند تأدیب نمایی، جز اینکه مورد اهانت او واقع شوی نتیجهٔ دیگری نخواهد داشت. |
8 Reprove not a scorner, lest he hate thee, Give reproof to the wise, and he loveth thee.
| پس او را به حال خود واگذار چون اگر بخواهی به او کمک کنی از تو متنفر می‌شود؛ اما اگر شخص دانا را تأدیب کنی تو را دوست خواهد داشت. |
9 Give to the wise, and he is wiser still, Make known to the righteous, And he increaseth learning.
| اگر آدم دانا را نصیحت کنی داناتر می‌شود و اگر به آدم درستکار تعلیم بدهی علمش بیشتر می‌گردد. |
10 The commencement of wisdom [is] the fear of Jehovah, And a knowledge of the Holy Ones [is] understanding.
| ترس خداوند سرآغاز حکمت است. شناخت خدای مقدّس انسان را دانا می‌سازد. |
11 For by me do thy days multiply, And added to thee are years of life.
| حکمت سالهای عمرت را زیاد می‌کند. |
12 If thou hast been wise, thou hast been wise for thyself, And thou hast scorned — thyself bearest [it].
| اگر حکمت داشته باشی سودش به خودت می‌رسد و اگر حکمت را ناچیز بشماری به خودت زیان می‌رسانی. |
13 A foolish woman [is] noisy, Simple, and hath not known what.
| حماقت مانند زنی وراج و گستاخ و ابله می‌باشد. |
14 And she hath sat at the opening of her house, On a throne — the high places of the city,
| او دم در خانه‌اش که بر تپه‌ای مشرف به شهر قرار دارد، می‌نشیند |
15 To call to those passing by the way, Who are going straight [on] their paths.
| و رهگذرانی را که مستقیم به راه خود می‌روند صدا می‌زند: |
16 'Who [is] simple? let him turn aside hither.' And whoso lacketh heart — she said to him,
| «ای ساده‌لوحان، پیش من بیایید!» و به کم عقلان می‌گوید: |
17 'Stolen waters are sweet, And hidden bread is pleasant.'
| «آب دزدی شیرین است و نانی که پنهانی خورده می‌شود، لذیذ است!» |
