Proverbs 9
1 Wisdom hath builded her house, She hath hewn out her pillars — seven.
Ang kaalam nagtukod sa iyang balay; Iyang gihinloan ang iyang pito ka mga haligi:
2 She hath slaughtered her slaughter, She hath mingled her wine, Yea, she hath arranged her table.
Siya nagpatay sa iyang mga mananap; siya nagsagol sa iyang vino, Siya usab nag-andam sa iyang lamesa:
3 She hath sent forth her damsels, She crieth on the tops of the high places of the city:
Siya nagpalakat sa iyang kadalagahan; Siya nagsinggit ibabaw sa labing kinatas-ang mga dapit sa ciudad:
4 'Who [is] simple? let him turn aside hither.' Whoso lacketh heart: she hath said to him,
Bisan kinsa kadto nga walay-pagtagad, paatubanga siya dinhi: Mahatungod niadtong walay salabutan, siya nagaingon kaniya:
5 'Come, eat of my bread, And drink of the wine I have mingled.
Umari, kumaon kamo sa akong tinapay, Ug uminum kamo sa vino nga akong gisagol.
6 Forsake ye, the simple, and live, And be happy in the way of understanding.
Biyai, kamo nga mga walay-pagtagad, ug kamo mabuhi; Ug lumakat sa dalan sa pagsabut;
7 The instructor of a scorner Is receiving for it — shame, And a reprover of the wicked — his blemish.
Kadtong magabadlong sa usa ka mayubiton makadawat sa iyang kaugalingon ug pulong sa panamastamas; Ug kadtong magasaway sa usa ka tawo nga dautan makakuha sa iyang kaugalingon ug usa ka buling.
8 Reprove not a scorner, lest he hate thee, Give reproof to the wise, and he loveth thee.
Ayaw pagbadlonga ang usa ka mayubiton, tingali unya siya magadumot kanimo: Badlonga ang usa ka tawong manggialamon, ug siya mahagugma kanimo.
9 Give to the wise, and he is wiser still, Make known to the righteous, And he increaseth learning.
Hatagi ug pahamatngon ang usa ka tawong manggialamon, ug siya magamaalamon pa sa pagsamot: Tudloi ang matarung nga tawo, ug siya magadugang pa sa kinaadman.
10 The commencement of wisdom [is] the fear of Jehovah, And a knowledge of the Holy Ones [is] understanding.
Ang pagkahadlok kang Jehova maoy sinugdan sa kaalam; Ug ang kahibalo niadtong Balaan mao ang pagsabut.
11 For by me do thy days multiply, And added to thee are years of life.
Kay pinaagi kanako ang imong mga adlaw pagapilo-piloon, Ug ang mga tuig sa imong kinabuhi pagapadaghanon.
12 If thou hast been wise, thou hast been wise for thyself, And thou hast scorned — thyself bearest [it].
Kong ikaw manggialamon, ikaw manggialamon sa imong kaugalingon; Ug kong ikaw magayubit, ikaw ra ang magadala niini.
13 A foolish woman [is] noisy, Simple, and hath not known what.
Ang buang-buang nga babaye sabaan man; Siya walay-pagtagad ug walay hibangkaagan.
14 And she hath sat at the opening of her house, On a throne — the high places of the city,
Ug siya magalingkod sa pultahan sa iyang balay, Ibabaw sa usa ka lingkoranan diha sa usa ka hataas nga dapit sa ciudad,
15 To call to those passing by the way, Who are going straight [on] their paths.
Sa pagsangpit niadtong managpangagi, Nga manglakat sa matul-id sa ilang mga dalan:
16 'Who [is] simple? let him turn aside hither.' And whoso lacketh heart — she said to him,
Bisan kinsa nga walay-pagtagad, pahapita siya nganhi; Ug alang kaniya nga walay salabutan, siya moingon kaniya:
17 'Stolen waters are sweet, And hidden bread is pleasant.'
Matam-is ang kinawat nga mga tubig, Ug lamian ang tinapay nga pagakan-on sa tago.
