Proverbs 9
1 Wisdom hath builded her house, She hath hewn out her pillars — seven.
Ang kaalam nagtukod sa kaugalingon niyang panimalay; naglilok siya ug pito ka mga haligi gikan sa mga bato.
2 She hath slaughtered her slaughter, She hath mingled her wine, Yea, she hath arranged her table.
Giandam niya ang iyang mga mananap aron idalit sa panihapon; gisagolan niya ang iyang bino; ug giandam niya ang iyang lamisa.
3 She hath sent forth her damsels, She crieth on the tops of the high places of the city:
Gisugo niya ang iyang mga sulugoong babaye aron pagdapit ug pagpanawag gikan sa hataas nga bahin sa siyudad:
4 'Who [is] simple? let him turn aside hither.' Whoso lacketh heart: she hath said to him,
“Paanhia dinhi ang mga wala natudloan!” Miingon siya ngadto sa mga walay alamag.
5 'Come, eat of my bread, And drink of the wine I have mingled.
“Dali, kaon sa akong pagkaon, ug pag-inom sa bino nga akong gisagolan.
6 Forsake ye, the simple, and live, And be happy in the way of understanding.
Biyai ang yano nimong mga binuhatan, ug pagkinabuhi; paglakaw sa dalan nga adunay salabotan.
7 The instructor of a scorner Is receiving for it — shame, And a reprover of the wicked — his blemish.
Si bisan kinsa nga mobadlong sa mabugalbugalon nag-awhag ug pagdaogdaog ug si bisan kinsa nga mobadlong sa tawong daotan masakitan.
8 Reprove not a scorner, lest he hate thee, Give reproof to the wise, and he loveth thee.
Ayaw badlonga ang mabugalbugalon, kay dumtan ka niya; badlonga ang tawong maalamon, ug higugmaon ka niya.
9 Give to the wise, and he is wiser still, Make known to the righteous, And he increaseth learning.
Hatagi ug pagpanudlo ang tawong maalamon, ug mahimo pa gayod siyang maalamon; tudloi ang tawong matarong, ug madugangan pa ang iyang nakat-onan.
10 The commencement of wisdom [is] the fear of Jehovah, And a knowledge of the Holy Ones [is] understanding.
Ang pagkahadlok kang Yahweh mao ang sinugdanan sa kaalam ug ang kahibalo sa Balaan mao ang pagsabot.
11 For by me do thy days multiply, And added to thee are years of life.
Kay pinaagi kanako modaghan pa ang imong mga adlaw ug madugangan ang mga tuig sa imong kinabuhi.
12 If thou hast been wise, thou hast been wise for thyself, And thou hast scorned — thyself bearest [it].
Kung maalamon ka, maalam ka sa imong kaugalingon, apan kung magbugalbugal ka, mag-inusara kang magpas-an niini.”
13 A foolish woman [is] noisy, Simple, and hath not known what.
Ang babayeng buangbuang sabaan— wala siya natudloan ug walay nahibaloan.
14 And she hath sat at the opening of her house, On a throne — the high places of the city,
Naglingkod siya sa pultahan sa iyang puluy-anan, sa lingkoranan sa hataas nga mga dapit sa lungsod.
15 To call to those passing by the way, Who are going straight [on] their paths.
Nagatawag siya niadtong nangagi, ngadto sa mga tawong tul-id nga nagalakaw sa ilang dalan.
16 'Who [is] simple? let him turn aside hither.' And whoso lacketh heart — she said to him,
“Paanhia dinhi ang mga wala natudloan!” Giingnan niya kadtong mga walay alamag.
17 'Stolen waters are sweet, And hidden bread is pleasant.'
“Tam-is ang kinawat nga tubig ug maayo ang tinapay nga gikaon sa tago.”
