Proverbs 8

1 Doth not wisdom call? And understanding give forth her voice?

۱ آیا حکمت ندا نمی کند، و فطانت آوازخود را بلند نمی نماید؟

2 At the head of high places by the way, Between the paths she hath stood,

۲ به‌سر مکان های بلند، به کناره راه، در میان طریقها می‌ایستد.

3 At the side of the gates, at the mouth of the city, The entrance of the openings, she crieth aloud,

۳ به‌جانب دروازه‌ها به دهنه شهر، نزد مدخل دروازه‌ها صدا می‌زند.

4 'Unto you, O men, I call, And my voice [is] unto the sons of men.

۴ که شما را‌ای مردان می‌خوانم و آواز من به بنی آدم است.

5 Understand, ye simple ones, prudence, And ye fools, understand the heart,

۵ ‌ای جاهلان زیرکی را بفهمید و‌ای احمقان عقل رادرک نمایید.

6 Hearken, for noble things I speak, And the opening of my lips [is] uprightness.

۶ بشنوید زیرا که به امور عالیه تکلم می‌نمایم و گشادن لبهایم استقامت است.

7 For truth doth my mouth utter, And an abomination to my lips [is] wickedness.

۷ دهانم به راستی تنطق می‌کند و لبهایم شرارت را مکروه می‌دارد.

8 In righteousness [are] all the sayings of my mouth, Nothing in them is froward and perverse.

۸ همه سخنان دهانم بر‌حق است و درآنها هیچ‌چیز کج یا معوج نیست.

9 All of them [are] plain to the intelligent, And upright to those finding knowledge.

۹ تمامی آنهانزد مرد فهیم واضح است و نزد یابندگان معرفت مستقیم است.

10 Receive my instruction, and not silver, And knowledge rather than choice gold.

۱۰ تادیب مرا قبول کنید و نه نقره را، و معرفت را بیشتر از طلای خالص.

11 For better [is] wisdom than rubies, Yea, all delights are not comparable with it.

۱۱ زیرا که حکمت از لعلها بهتر است، و جمیع نفایس را به او برابر نتوان کرد.

12 I, wisdom, have dwelt with prudence, And a knowledge of devices I find out.

۱۲ من حکمتم و در زیرکی سکونت دارم، و معرفت تدبیر را یافته‌ام.

13 The fear of Jehovah [is] to hate evil; Pride, and arrogance, and an evil way, And a froward mouth, I have hated.

۱۳ ترس خداوند، مکروه داشتن بدی است. غرور و تکبر وراه بد و دهان دروغگو را مکروه می‌دارم.

14 Mine [is] counsel and substance, I [am] understanding, I have might.

۱۴ مشورت و حکمت کامل از آن من است. من فهم هستم و قوت از آن من است.

15 By me kings reign, and princes decree righteousness,

۱۵ به من پادشاهان سلطنت می‌کنند، و داوران به عدالت فتوا می‌دهند.

16 By me do chiefs rule, and nobles, All judges of the earth.

۱۶ به من سروران حکمرانی می‌نمایند و شریفان و جمیع داوران جهان.

17 I love those loving me, And those seeking me earnestly do find me.

۱۷ من دوست می‌دارم آنانی را که مرا دوست می‌دارند. وهر‌که مرا به جد و جهد بطلبد مرا خواهد یافت.

18 Wealth and honour [are] with me, Lasting substance and righteousness.

۱۸ دولت و جلال با من است. توانگری جاودانی وعدالت.

19 Better [is] my fruit than gold, even fine gold, And mine increase than choice silver.

۱۹ ثمره من از طلا و زر ناب بهتر است، وحاصل من از نقره خالص.

20 In a path of righteousness I cause to walk, In midst of paths of judgment,

۲۰ در طریق عدالت می‌خرامم، در میان راههای انصاف،

21 To cause my lovers to inherit substance, Yea, their treasures I fill.

۲۱ تا مال حقیقی را نصیب محبان خود گردانم، وخزینه های ایشان را مملو سازم.

22 Jehovah possessed me — the beginning of His way, Before His works since then.

۲۲ خداوند مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل.

23 From the age I was anointed, from the first, From former states of the earth.

۲۳ من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان.

24 In there being no depths, I was brought forth, In there being no fountains heavy [with] waters,

۲۴ هنگامی که لجه هانبود من مولود شدم، وقتی که چشمه های پر ازآب وجود نداشت.

25 Before mountains were sunk, Before heights, I was brought forth.

۲۵ قبل از آنگاه کوهها برپاشود، پیش از تلها مولود گردیدم.

26 While He had not made the earth, and out-places, And the top of the dusts of the world.

۲۶ چون زمین وصحراها را هنوز نساخته بود، و نه اول غبار ربع مسکون را.

27 In His preparing the heavens I [am] there, In His decreeing a circle on the face of the deep,

۲۷ وقتی که او آسمان را مستحکم ساخت من آنجا بودم، و هنگامی که دایره را برسطح لجه قرار داد.

28 In His strengthening clouds above, In His making strong fountains of the deep,

۲۸ وقتی که افلاک را بالااستوار کرد، و چشمه های لجه را استوار گردانید.

29 In His setting for the sea its limit, And the waters transgress not His command, In His decreeing the foundations of earth,

۲۹ چون به دریا حد قرار داد، تا آبها از فرمان اوتجاوز نکنند، و زمانی که بنیاد زمین را نهاد.

30 Then I am near Him, a workman, And I am a delight — day by day. Rejoicing before Him at all times,

۳۰ آنگاه نزد او معمار بودم، و روزبروز شادی می‌نمودم، و همیشه به حضور او اهتزاز می‌کردم.

31 Rejoicing in the habitable part of His earth, And my delights [are] with the sons of men.

۳۱ و اهتزاز من در آبادی زمین وی، و شادی من بابنی آدم می‌بود.

32 And now, ye sons, hearken to me, Yea, happy are they who keep my ways.

۳۲ پس الان‌ای پسران مرا بشنوید، وخوشابحال آنانی که طریقهای مرا نگاه دارند.

33 Hear instruction, and be wise, and slight not.

۳۳ تادیب را بشنوید و حکیم باشید، و آن را ردمنمایید.

34 O the happiness of the man hearkening to me, To watch at my doors day by day, To watch at the door-posts of my entrance.

۳۴ خوشابحال کسی‌که مرا بشنود، و هرروز نزد درهای من دیده بانی کند، و باهوهای دروازه های مرا محافظت نماید.

35 For whoso is finding me, hath found life, And bringeth out good-will from Jehovah.

۳۵ زیرا هر‌که مرایابد حیات را تحصیل کند، و رضامندی خداوندرا حاصل نماید.

36 And whoso is missing me, is wronging his soul, All hating me have loved death!

۳۶ و اما کسی‌که مرا خطا کند، به‌جان خود ضرر رساند، و هر‌که مرا دشمن دارد، موت را دوست دارد.