Proverbs 26
1 As snow in summer, and as rain in harvest, So honour [is] not comely for a fool.
Yay fəslinə qar, biçinə yağış yaraşmadığı kimi Axmağa da şərəf yaraşmaz.
2 As a bird by wandering, as a swallow by flying, So reviling without cause doth not come.
Sərçənin ora-bura uçduğu kimi, Qaranquşun gəlib-getdiyi kimi Nahaq qarğış da boşdur.
3 A whip is for a horse, a bridle for an ass, And a rod for the back of fools.
Ata qamçı, eşşəyə noxta necə yaraşırsa, Axmağın kürəyinə də kötək elə yaraşır.
4 Answer not a fool according to his folly, Lest thou be like to him — even thou.
Axmağa səfehliyinə görə cavab vermə, Yoxsa ona bənzərsən.
5 Answer a fool according to his folly, Lest he be wise in his own eyes.
Axmağa səfehliyinə görə elə bir cavab ver ki, Öz gözündə hikmətli görünməsin.
6 He is cutting off feet, he is drinking injury, Who is sending things by the hand of a fool.
Kim ki axmaq vasitəsilə xəbər göndərir, Öz ayaqlarını kəsib ziyan çəkənə bənzəyir.
7 Weak have been the two legs of the lame, And a parable in the mouth of fools.
Axmağın ağzından çıxan məsəl Topalın ayağının axsamağına bənzəyir.
8 As one who is binding a stone in a sling, So [is] he who is giving honour to a fool.
Axmağı tərifləmək Sapanda qoyulan daşa bənzəyir.
9 A thorn hath gone up into the hand of a drunkard, And a parable in the mouth of fools.
Sərxoş tikanlı budağı əlində tutduğu kimi Axmaq da məsəl çəkər.
10 Great [is] the Former of all, And He is rewarding a fool, And is rewarding transgressors.
Axmağı, hər yoldan ötəni muzdla tutan Hamını yaralayan naşı oxatan kimidir.
11 As a dog hath returned to its vomit, A fool is repeating his folly.
Hansı axmaq öz səfehliyini təkrarlayırsa, Qusduğuna qayıdan itə oxşayır.
12 Thou hast seen a man wise in his own eyes, More hope of a fool than of him!
Öz gözündə hikmətli sayılanı görmüsənmi? Axmağa ondan artıq ümid var.
13 The slothful hath said, 'A lion [is] in the way, A lion [is] in the broad places.'
Tənbəl deyər: «Yolda aslan var, Şir küçələri dolanır».
14 The door turneth round on its hinge, And the slothful on his bed.
Qapı öz oxu üstündə necə fırlanırsa, Tənbəl də yatağında elə fırlanır.
15 The slothful hath hid his hand in a dish, He is weary of bringing it back to his mouth.
Tənbəl əlini qabda olana batırar, Ağzına aparmağa ərinər.
16 Wiser [is] the slothful in his own eyes, Than seven [men] returning a reason.
Tənbəl öz gözündə Ağıllı cavab verən yeddi nəfərdən də çox hikmətli görünər.
17 Laying hold on the ears of a dog, [Is] a passer-by making himself wrath for strife not his own.
Ona aid olmayan münaqişəyə qarışan Elə bil küçədəki iti qulaqlarından tutur.
18 As [one] pretending to be feeble, Who is casting sparks, arrows, and death,
Odlu, öldürücü oxlar atan dəli necədirsə,
19 So hath a man deceived his neighbour, And hath said, 'Am not I playing?'
Qonşusunu aldadıb «zarafat etdim» deyən də elədir.
20 Without wood is fire going out, And without a tale-bearer, contention ceaseth,
Odun qurtaranda ocaq sönər, Qeybətçi olmayan yerdə dava bitər.
21 Coal to burning coals, and wood to fire, And a man of contentions to kindle strife.
Necə ki kömür köz salar, odun alışar, Davakar adam da münaqişəni bu cür alovlandırar.
22 The words of a tale-bearer [are] as self-inflicted wounds, And they have gone down [to] the inner parts of the heart.
Qeybətçinin sözləri şirin tikələrə bənzər, Mədənin ən dərin yerlərinə düşər.
23 Silver of dross spread over potsherd, [Are] burning lips and an evil heart.
Hərarətli dili, şər dolu ürəyi olan insan Gümüşü suya çəkilmiş saxsı qaba oxşayır.
24 By his lips doth a hater dissemble, And in his heart he placeth deceit,
Düşmən kinini dili altında gizlədər, Qəlbində hiyləsini saxlar.
25 When his voice is gracious trust not in him, For seven abominations [are] in his heart.
Onun mehriban danışığına inanma, Qəlbinə yeddi cür iyrənclik doldurub.
26 Hatred is covered by deceit, Revealed is its wickedness in an assembly.
Nifrətini fırıldaqla gizlətsə də, Şəri camaat qarşısında üzə çıxar.
27 Whoso is digging a pit falleth into it, And the roller of a stone, to him it turneth.
Quyu qazan özü quyuya düşər, Daş isə onu yuvarlayanın üstünə gələr.
28 A lying tongue hateth its bruised ones, And a flattering mouth worketh an overthrow!
Yalan danışan dil sancdığı adamlara nifrətini göstərər, Yaltaqlanan ağız hər yanı xarabaya çevirər.
