Proverbs 18

1 For [an object of] desire he who is separated doth seek, With all wisdom he intermeddleth.

آدم خودخواه خود را از دیگران کنار می‌کشد و با عقاید درستشان مخالفت می‌ورزد.

2 A fool delighteth not in understanding, But — in uncovering his heart.

نادان برای حکمت ارزش قائل نیست و فقط دوست دارد خود را دانا نشان دهد.

3 With the coming of the wicked come also hath contempt, And with shame — reproach.

گناه ننگ و رسوایی به بار می‌آورد.

4 Deep waters [are] the words of a man's mouth, The fountain of wisdom [is] a flowing brook.

سخنان شخص دانا مانند اقیانوس عمیق است و مثل چشمه گوارا.

5 Acceptance of the face of the wicked [is] not good, To turn aside the righteous in judgment.

طرفداری از مجرمی که باعث می‌شود حق بی‌گناه پایمال شود کار نادرستی است.

6 The lips of a fool enter into strife, And his mouth for stripes calleth.

سخنان شخص نادان، منجر به نزاع و کتک خوردنش می‌شود.

7 The mouth of a fool [is] ruin to him, And his lips [are] the snare of his soul.

زبان شخص نادان چون دامی است که او را به هلاکت می‌کشاند.

8 The words of a tale-bearer [are] as self-inflicted wounds, And they have gone down [to] the inner parts of the heart.

سخنان آدم سخن‌چین مانند لقمه‌های لذیذی است که با لذت بلعیده می‌شود.

9 He also that is remiss in his work, A brother he [is] to a destroyer.

کسی که در کار سستی می‌کند به اندازهٔ یک خرابکار مخرب است.

10 A tower of strength [is] the name of Jehovah, Into it the righteous runneth, and is set on high.

اسم خداوند قلعه‌ای است محکم که شخص درستکار به آن پناه می‌برد و در امان می‌ماند.

11 The wealth of the rich [is] the city of his strength, And as a wall set on high in his own imagination.

اما قلعۀ شخص ثروتمند، ثروت اوست که گمان می‌کند او را محافظت خواهد کرد.

12 Before destruction the heart of man is high, And before honour [is] humility.

تکبر به سقوط می‌انجامد و فروتنی به سربلندی.

13 Whoso is answering a matter before he heareth, Folly it is to him and shame.

چقدر زشت و ابلهانه است که انسان قبل از گوش دادن به سخنی، به آن جواب دهد.

14 The spirit of a man sustaineth his sickness, And a smitten spirit who doth bear?

وقتی انسان روحیه‌اش قوی است بیماری را تحمل می‌کند، اما روحیهٔ شکسته را چه کسی می‌تواند تحمل کند؟

15 The heart of the intelligent getteth knowledge, And the ear of the wise seeketh knowledge.

اشخاص دانا همیشه مشتاق و آماده کسب حکمتند.

16 The gift of a man maketh room for him, And before the great it leadeth him.

هدیه دادن راه را برای انسان باز می‌کند و او را به حضور اشخاص مهم می‌رساند.

17 Righteous [is] the first in his own cause, His neighbour cometh and hath searched him.

دلایل کسی که در دادگاه اول صحبت می‌کند به نظر درست می‌آید ولی این تا زمانی است که طرف مقابل هنوز دلایلش را ارائه نداده باشد.

18 The lot causeth contentions to cease, And between the mighty it separateth.

قرعه، دعوا را می‌خواباند و به منازعهٔ بین حریفان زورمند خاتمه می‌دهد.

19 A brother transgressed against is as a strong city, And contentions as the bar of a palace.

به دست آوردن دل برادر رنجیده، سختتر از تصرف یک شهر حصاردار است. منازعه بین دو برادر، دیوار جدایی ایجاد می‌کند.

20 From the fruit of a man's mouth is his belly satisfied, [From the] increase of his lips he is satisfied.

انسان نتیجهٔ سخنانی را که از دهانش بیرون می‌آید خواهد دید.

21 Death and life [are] in the power of the tongue, And those loving it eat its fruit.

مرگ و زندگی در قدرت زبان است؛ کسانی که دوست می‌دارند حرف بزنند، عواقب سخنانشان را خواهند دید.

22 [Whoso] hath found a wife hath found good, And bringeth out good-will from Jehovah.

وقتی مردی همسری پیدا می‌کند نعمتی می‌یابد. آن زن برای او برکتی است از جانب خداوند.

23 [With] supplications doth the poor speak, And the rich answereth fierce things.

درخواست فقرا با التماس توأم است و پاسخ ثروتمندان با خشونت.

24 A man with friends [is] to show himself friendly, And there is a lover adhering more than a brother!

هستند دوستانی که انسان را به نابودی می‌کشند، اما دوستی هم هست که از برادر نزدیکتر است.