< Proverbs 1 >

1 Proverbs of Solomon, son of David, king of Israel:
امثال سلیمان، پادشاه اسرائیل، که پسر داوود بود:
2 For knowing wisdom and instruction, For understanding sayings of intelligence,
این امثال به شما کمک خواهند کرد تا حکمت و ادب بیاموزید و بتوانید سخنان پرمغز را درک کنید.
3 For receiving the instruction of wisdom, Righteousness, judgment, and uprightness,
آنها به شما یاد خواهند داد چگونه رفتار عاقلانه داشته باشید و با صداقت و عدالت و انصاف عمل کنید.
4 For giving to simple ones — prudence, To a youth — knowledge and discretion.
این امثال به جاهلان حکمت می‌بخشند و به جوانان فهم و بصیرت.
5 (The wise doth hear and increaseth learning, And the intelligent doth obtain counsels.)
با شنیدن و درک این امثال، حتی دانایان داناتر می‌شوند و دانشمندان چاره اندیشی کسب می‌کنند تا بتوانند معانی گفتار پیچیدهٔ حکیمان را بفهمند.
6 For understanding a proverb and its sweetness, Words of the wise and their acute sayings.
7 Fear of Jehovah [is] a beginning of knowledge, Wisdom and instruction fools have despised!
ترس خداوند سرآغاز دانش است. کسی که حکمت و ادب را خوار می‌شمارد، جاهل است.
8 Hear, my son, the instruction of thy father, And leave not the law of thy mother,
ای جوان، نصیحت پدرت را بشنو و از تعلیم مادرت رویگردان نشو،
9 For a graceful wreath [are] they to thy head, And chains to thy neck.
زیرا سخنان ایشان مانند تاج و جواهر، سیرت تو را زیبا خواهند ساخت.
10 My son, if sinners entice thee be not willing.
وقتی گناهکاران تو را وسوسه می‌کنند، تسلیم نشو.
11 If they say, 'Come with us, we lay wait for blood, We watch secretly for the innocent without cause,
اگر آنها به تو بگویند: «بیا در کمین مردم بنشینیم و آنها را بکشیم
12 We swallow them as Sheol — alive, And whole — as those going down [to] the pit, (Sheol h7585)
و مانند قبر، آنها را ببلعیم و از هستی ساقط کنیم؛ (Sheol h7585)
13 Every precious substance we find, We fill our houses [with] spoil,
از این راه ما اشیاء قیمتی فراوان به چنگ خواهیم آورد و خانه‌های خود را از این غنایم پر خواهیم ساخت؛
14 Thy lot thou dost cast among us, One purse is — to all of us.'
هر چه به دست بیاوریم به تساوی بین خود تقسیم خواهیم کرد؛ پس بیا و با ما همدست شو!»
15 My son! go not in the way with them, Withhold thy foot from their path,
پسرم تو با آنها نرو و خود را از چنین افرادی دور نگه دار؛
16 For their feet to evil do run, And they haste to shed blood.
زیرا آنها همیشه در پی گناه و قتل هستند.
17 Surely in vain is the net spread out before the eyes of any bird.
یک پرنده وقتی می‌بیند برایش دام گذاشته‌اند، از آن دوری می‌کند.
18 And they for their own blood lay wait, They watch secretly for their own lives.
ولی این افراد چنین نیستند. آنها خودشان را به دام می‌اندازند و با دست خود گور خود را می‌کنند.
19 So [are] the paths of every gainer of dishonest gain, The life of its owners it taketh.
این است سرنوشت تمام کسانی که در پی سود نامشروع هستند. چنین اشخاص خود را نابود می‌کنند.
20 Wisdom in an out-place crieth aloud, In broad places she giveth forth her voice,
حکمت در کوچه‌ها ندا می‌دهد.
21 At the head of the multitudes she calleth, In the openings of the gates, In the city her sayings she saith:
مردم را که در سر چهارراه‌ها و نزد دروازهٔ شهر جمع شده‌اند صدا کرده، می‌گوید:
22 'Till when, ye simple, do ye love simplicity? And have scorners their scorning desired? And do fools hate knowledge?
«ای نادانان! تا کی می‌خواهید نادان بمانید؟ تا کی می‌خواهید دانایی را مسخره کنید و از آن متنفر باشید؟
23 Turn back at my reproof, lo, I pour forth to you my spirit, I make known my words with you.
بیایید و مشورت مرا بپذیرید، و من روح خود را بر شما نازل خواهم کرد و شما را دانا خواهم ساخت.
24 Because I have called, and ye refuse, I stretched out my hand, and none is attending,
«بارها شما را صدا کردم ولی توجه نکردید، التماس نمودم اما اعتنا ننمودید.
25 And ye slight all my counsel, And my reproof ye have not desired.
شما نصیحت و نکوهش مرا نپذیرفتید.
26 I also in your calamity do laugh, I deride when your fear cometh,
من نیز به مصیبت شما خواهم خندید، و هنگامی که بلا دامنگیرتان شود شما را مسخره خواهم کرد،
27 When your fear cometh as destruction, And your calamity as a hurricane doth come, When on you come adversity and distress.
آری، وقتی بلا مانند طوفان شما را فرا گیرد و مصیبت مثل گردباد شما را احاطه کند، و سختی و بدبختی شما را از پای درآورد.
28 Then they call me, and I do not answer, They seek me earnestly, and find me not.
«هنگامی که آنها فریاد برآورند، به دادشان نخواهم رسید، و اگرچه با اشتیاق به دنبالم بگردند، مرا نخواهند یافت؛
29 Because that they have hated knowledge, And the fear of Jehovah have not chosen.
زیرا از دانایی متنفر بوده‌اند و از خداوند اطاعت نکرده‌اند.
30 They have not consented to my counsel, They have despised all my reproof,
نصیحت مرا گوش نگرفته‌اند و نکوهش مرا نپذیرفته‌اند.
31 And they eat of the fruit of their way, And from their own counsels they are filled.
بنابراین ثمرهٔ راهی را که در پیش گرفته‌اند خواهند دید.
32 For the turning of the simple slayeth them, And the security of the foolish destroyeth them.
زیرا سرکشی احمقان، ایشان را خواهد کشت و بی‌خیالی نادانان آنها را از پای در خواهد آورد.
33 And whoso is hearkening to me dwelleth confidently, And [is] quiet from fear of evil!'
ولی همهٔ کسانی که به من گوش دهند، از هیچ بلایی نخواهند ترسید و در امنیت زندگی خواهند کرد.»

< Proverbs 1 >