Luke 19
1 And having entered, he was passing through Jericho,
ਯਦਾ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਿਰੀਹੋਪੁਰੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੇਨ ਗੱਛੰਸ੍ਤਦਾ
2 and lo, a man, by name called Zaccheus, and he was a chief tax-gatherer, and he was rich,
ਸੱਕੇਯਨਾਮਾ ਕਰਸਞ੍ਚਾਯਿਨਾਂ ਪ੍ਰਧਾਨੋ ਧਨਵਾਨੇਕੋ
3 and he was seeking to see Jesus, who he is, and was not able for the multitude, because in stature he was small,
ਯੀਸ਼ੁਃ ਕੀਦ੍ਰੁʼਗਿਤਿ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਿਤਵਾਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਖਰ੍ੱਵਤ੍ਵਾੱਲੋਕਸੰਘਮਧ੍ਯੇ ਤੱਦਰ੍ਸ਼ਨਮਪ੍ਰਾਪ੍ਯ
4 and having run forward before, he went up on a sycamore, that he may see him, because through that [way] he was about to pass by.
ਯੇਨ ਪਥਾ ਸ ਯਾਸ੍ਯਤਿ ਤਤ੍ਪਥੇ(ਅ)ਗ੍ਰੇ ਧਾਵਿਤ੍ਵਾ ਤੰ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਉਡੁਮ੍ਬਰਤਰੁਮਾਰੁਰੋਹ|
5 And as Jesus came up to the place, having looked up, he saw him, and said unto him, 'Zaccheus, having hastened, come down, for to-day in thy house it behoveth me to remain;'
ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨਮ੍ ਇਤ੍ਵਾ ਊਰ੍ੱਧ੍ਵੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾਵਾਦੀਤ੍, ਹੇ ਸੱਕੇਯ ਤ੍ਵੰ ਸ਼ੀਘ੍ਰਮਵਰੋਹ ਮਯਾਦ੍ਯ ਤ੍ਵਦ੍ਗੇਹੇ ਵਸ੍ਤਵ੍ਯੰ|
6 and he having hastened did come down, and did receive him rejoicing;
ਤਤਃ ਸ ਸ਼ੀਘ੍ਰਮਵਰੁਹ੍ਯ ਸਾਹ੍ਲਾਦੰ ਤੰ ਜਗ੍ਰਾਹ|
7 and having seen [it], they were all murmuring, saying — 'With a sinful man he went in to lodge!'
ਤਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵੇ ਵਿਵਦਮਾਨਾ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ, ਸੋਤਿਥਿਤ੍ਵੇਨ ਦੁਸ਼਼੍ਟਲੋਕਗ੍ਰੁʼਹੰ ਗੱਛਤਿ|
8 And Zaccheus having stood, said unto the Lord, 'Lo, the half of my goods, sir, I give to the poor, and if of any one anything I did take by false accusation, I give back fourfold.'
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੱਕੇਯੋ ਦਣ੍ਡਾਯਮਾਨੋ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭੇ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਪਸ਼੍ਯ ਮਮ ਯਾ ਸਮ੍ਪੱਤਿਰਸ੍ਤਿ ਤਦਰ੍ੱਧੰ ਦਰਿਦ੍ਰੇਭ੍ਯੋ ਦਦੇ, ਅਪਰਮ੍ ਅਨ੍ਯਾਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕਸ੍ਮਾਦਪਿ ਯਦਿ ਕਦਾਪਿ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਮਯਾ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤੰ ਤਰ੍ਹਿ ਤੱਚਤੁਰ੍ਗੁਣੰ ਦਦਾਮਿ|
9 And Jesus said unto him — 'To-day salvation did come to this house, inasmuch as he also is a son of Abraham;
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮੁਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਅਯਮਪਿ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮਃ ਸਨ੍ਤਾਨੋ(ਅ)ਤਃ ਕਾਰਣਾਦ੍ ਅਦ੍ਯਾਸ੍ਯ ਗ੍ਰੁʼਹੇ ਤ੍ਰਾਣਮੁਪਸ੍ਥਿਤੰ|
10 for the Son of Man came to seek and to save the lost.'
ਯਦ੍ ਹਾਰਿਤੰ ਤਤ੍ ਮ੍ਰੁʼਗਯਿਤੁੰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁਞ੍ਚ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰ ਆਗਤਵਾਨ੍|
11 And while they are hearing these things, having added he spake a simile, because of his being nigh to Jerusalem, and of their thinking that the reign of God is about presently to be made manifest.
ਅਥ ਸ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਃ ਸਮੀਪ ਉਪਾਤਿਸ਼਼੍ਠਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜਤ੍ਵਸ੍ਯਾਨੁਸ਼਼੍ਠਾਨੰ ਤਦੈਵ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤੀਤਿ ਲੋਕੈਰਨ੍ਵਭੂਯਤ, ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਸ਼੍ਰੋਤ੍ਰੁʼਭ੍ਯਃ ਪੁਨਰ੍ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਮ੍ ਉੱਥਾਪ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸ|
12 He said therefore, 'A certain man of birth went on to a far country, to take to himself a kingdom, and to return,
ਕੋਪਿ ਮਹਾੱਲੋਕੋ ਨਿਜਾਰ੍ਥੰ ਰਾਜਤ੍ਵਪਦੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਪੁਨਰਾਗਨ੍ਤੁੰ ਦੂਰਦੇਸ਼ੰ ਜਗਾਮ|
13 and having called ten servants of his own, he gave to them ten pounds, and said unto them, Do business — till I come;
ਯਾਤ੍ਰਾਕਾਲੇ ਨਿਜਾਨ੍ ਦਸ਼ਦਾਸਾਨ੍ ਆਹੂਯ ਦਸ਼ਸ੍ਵਰ੍ਣਮੁਦ੍ਰਾ ਦੱਤ੍ਵਾ ਮਮਾਗਮਨਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤੰ ਵਾਣਿਜ੍ਯੰ ਕੁਰੁਤੇਤ੍ਯਾਦਿਦੇਸ਼|
14 and his citizens were hating him, and did send an embassy after him, saying, We do not wish this one to reign over us.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਜਾਸ੍ਤਮਵਜ੍ਞਾਯ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਮੇਨਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕਮੁਪਰਿ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਨ ਕਾਰਯਿਵ੍ਯਾਮ ਇਮਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਤੰਨਿਕਟੇ ਪ੍ਰੇਰਯਾਮਾਸੁਃ|
15 'And it came to pass, on his coming back, having taken the kingdom, that he commanded these servants to be called to him, to whom he gave the money, that he might know what any one had done in business.
ਅਥ ਸ ਰਾਜਤ੍ਵਪਦੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯਾਗਤਵਾਨ੍ ਏਕੈਕੋ ਜਨੋ ਬਾਣਿਜ੍ਯੇਨ ਕਿੰ ਲਬ੍ਧਵਾਨ੍ ਇਤਿ ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਯੇਸ਼਼ੁ ਦਾਸੇਸ਼਼ੁ ਮੁਦ੍ਰਾ ਅਰ੍ਪਯਤ੍ ਤਾਨ੍ ਆਹੂਯਾਨੇਤੁਮ੍ ਆਦਿਦੇਸ਼|
16 'And the first came near, saying, Sir, thy pound did gain ten pounds;
ਤਦਾ ਪ੍ਰਥਮ ਆਗਤ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਤਵ ਤਯੈਕਯਾ ਮੁਦ੍ਰਯਾ ਦਸ਼ਮੁਦ੍ਰਾ ਲਬ੍ਧਾਃ|
17 and he said to him, Well done, good servant, because in a very little thou didst become faithful, be having authority over ten cities.
ਤਤਃ ਸ ਉਵਾਚ ਤ੍ਵਮੁੱਤਮੋ ਦਾਸਃ ਸ੍ਵਲ੍ਪੇਨ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯੋ ਜਾਤ ਇਤਃ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਦਸ਼ਨਗਰਾਣਾਮ੍ ਅਧਿਪੋ ਭਵ|
18 'And the second came, saying, Sir, thy pound made five pounds;
ਦ੍ਵਿਤੀਯ ਆਗਤ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਤਵੈਕਯਾ ਮੁਦ੍ਰਯਾ ਪਞ੍ਚਮੁਦ੍ਰਾ ਲਬ੍ਧਾਃ|
19 and he said also to this one, And thou, become thou over five cities.
ਤਤਃ ਸ ਉਵਾਚ, ਤ੍ਵੰ ਪਞ੍ਚਾਨਾਂ ਨਗਰਾਣਾਮਧਿਪਤਿ ਰ੍ਭਵ|
20 'And another came, saying, Sir, lo, thy pound, that I had lying away in a napkin;
ਤਤੋਨ੍ਯ ਆਗਤ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਪਸ਼੍ਯ ਤਵ ਯਾ ਮੁਦ੍ਰਾ ਅਹੰ ਵਸ੍ਤ੍ਰੇ ਬੱਧ੍ਵਾਸ੍ਥਾਪਯੰ ਸੇਯੰ|
21 for I was afraid of thee, because thou art an austere man; thou takest up what thou didst not lay down, and reapest what thou didst not sow.
ਤ੍ਵੰ ਕ੍ਰੁʼਪਣੋ ਯੰਨਾਸ੍ਥਾਪਯਸ੍ਤਦਪਿ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਸਿ, ਯੰਨਾਵਪਸ੍ਤਦੇਵ ਚ ਛਿਨਤ੍ਸਿ ਤਤੋਹੰ ਤ੍ਵੱਤੋ ਭੀਤਃ|
22 'And he saith to him, Out of thy mouth I will judge thee, evil servant: thou knewest that I am an austere man, taking up what I did not lay down, and reaping what I did not sow!
ਤਦਾ ਸ ਜਗਾਦ, ਰੇ ਦੁਸ਼਼੍ਟਦਾਸ ਤਵ ਵਾਕ੍ਯੇਨ ਤ੍ਵਾਂ ਦੋਸ਼਼ਿਣੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਯਦਹੰ ਨਾਸ੍ਥਾਪਯੰ ਤਦੇਵ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਮਿ, ਯਦਹੰ ਨਾਵਪਞ੍ਚ ਤਦੇਵ ਛਿਨਦ੍ਮਿ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਃ ਕ੍ਰੁʼਪਣੋਹਮਿਤਿ ਯਦਿ ਤ੍ਵੰ ਜਾਨਾਸਿ,
23 and wherefore didst thou not give my money to the bank, and I, having come, with interest might have received it?
ਤਰ੍ਹਿ ਮਮ ਮੁਦ੍ਰਾ ਬਣਿਜਾਂ ਨਿਕਟੇ ਕੁਤੋ ਨਾਸ੍ਥਾਪਯਃ? ਤਯਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ(ਅ)ਹਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਕੁਸੀਦੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਨਿਜਮੁਦ੍ਰਾ ਅਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਮ੍|
24 'And to those standing by he said, Take from him the pound, and give to him having the ten pounds —
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਸਮੀਪਸ੍ਥਾਨ੍ ਜਨਾਨ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਯਤ੍ ਅਸ੍ਮਾਤ੍ ਮੁਦ੍ਰਾ ਆਨੀਯ ਯਸ੍ਯ ਦਸ਼ਮੁਦ੍ਰਾਃ ਸਨ੍ਤਿ ਤਸ੍ਮੈ ਦੱਤ|
25 (and they said to him, Sir, he hath ten pounds) —
ਤੇ ਪ੍ਰੋਚੁਃ ਪ੍ਰਭੋ(ਅ)ਸ੍ਯ ਦਸ਼ਮੁਦ੍ਰਾਃ ਸਨ੍ਤਿ|
26 for I say to you, that to every one having shall be given, and from him not having, also what he hath shall be taken from him,
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ ਯਸ੍ਯਾਸ਼੍ਰਯੇ ਵੱਧਤੇ (ਅ)ਧਿਕੰ ਤਸ੍ਮੈ ਦਾਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਸ੍ਯਾਸ਼੍ਰਯੇ ਨ ਵਰ੍ੱਧਤੇ ਤਸ੍ਯ ਯਦ੍ਯਦਸ੍ਤਿ ਤਦਪਿ ਤਸ੍ਮਾਨ੍ ਨਾਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
27 but those my enemies, who did not wish me to reign over them, bring hither and slay before me.'
ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਮਾਧਿਪਤਿਤ੍ਵਸ੍ਯ ਵਸ਼ਤ੍ਵੇ ਸ੍ਥਾਤੁਮ੍ ਅਸੰਮਨ੍ਯਮਾਨਾ ਯੇ ਮਮ ਰਿਪਵਸ੍ਤਾਨਾਨੀਯ ਮਮ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ੰ ਸੰਹਰਤ|
28 And having said these things, he went on before, going up to Jerusalem.
ਇਤ੍ਯੁਪਦੇਸ਼ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਸੋਗ੍ਰਗਃ ਸਨ੍ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਪੁਰੰ ਯਯੌ|
29 And it came to pass, as he came nigh to Bethphage and Bethany, unto the mount called of the Olives, he sent two of his disciples,
ਤਤੋ ਬੈਤ੍ਫਗੀਬੈਥਨੀਯਾਗ੍ਰਾਮਯੋਃ ਸਮੀਪੇ ਜੈਤੁਨਾਦ੍ਰੇਰਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਇਤ੍ਵਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਯਮ੍ ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ,
30 having said, Go away to the village over-against, in which, entering into, ye shall find a colt bound, on which no one of men did ever sit, having loosed it, bring [it];
ਯੁਵਾਮਮੁੰ ਸੰਮੁਖਸ੍ਥਗ੍ਰਾਮੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯੈਵ ਯੰ ਕੋਪਿ ਮਾਨੁਸ਼਼ਃ ਕਦਾਪਿ ਨਾਰੋਹਤ੍ ਤੰ ਗਰ੍ੱਦਭਸ਼ਾਵਕੰ ਬੱਧੰ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥਸ੍ਤੰ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾਨਯਤੰ|
31 and if any one doth question you, Wherefore do ye loose [it]? thus ye shall say to him — The Lord hath need of it.'
ਤਤ੍ਰ ਕੁਤੋ ਮੋਚਯਥਃ? ਇਤਿ ਚੇਤ੍ ਕੋਪਿ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥਃ ਪ੍ਰਭੇਰਤ੍ਰ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ|
32 And those sent, having gone away, found according as he said to them,
ਤਦਾ ਤੌ ਪ੍ਰਰਿਤੌ ਗਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਕਥਾਨੁਸਾਰੇਣ ਸਰ੍ੱਵੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੌ|
33 and while they are loosing the colt, its owners said unto them, 'Why loose ye the colt?'
ਗਰ੍ਦਭਸ਼ਾਵਕਮੋਚਨਕਾਲੇ ਤਤ੍ਵਾਮਿਨ ਊਚੁਃ, ਗਰ੍ਦਭਸ਼ਾਵਕੰ ਕੁਤੋ ਮੋਚਯਥਃ?
34 and they said, 'The Lord hath need of it;'
ਤਾਵੂਚਤੁਃ ਪ੍ਰਭੋਰਤ੍ਰ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ|
35 and they brought it unto Jesus, and having cast their garments upon the colt, they did set Jesus upon it.
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੌ ਤੰ ਗਰ੍ਦਭਸ਼ਾਵਕੰ ਯੀਸ਼ੋਰਨ੍ਤਿਕਮਾਨੀਯ ਤਤ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠੇ ਨਿਜਵਸਨਾਨਿ ਪਾਤਯਿਤ੍ਵਾ ਤਦੁਪਰਿ ਯੀਸ਼ੁਮਾਰੋਹਯਾਮਾਸਤੁਃ|
36 And as he is going, they were spreading their garments in the way,
ਅਥ ਯਾਤ੍ਰਾਕਾਲੇ ਲੋਕਾਃ ਪਥਿ ਸ੍ਵਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣਿ ਪਾਤਯਿਤੁਮ੍ ਆਰੇਭਿਰੇ|
37 and as he is coming nigh now, at the descent of the mount of the Olives, the whole multitude of the disciples began rejoicing to praise God with a great voice for all the mighty works they had seen,
ਅਪਰੰ ਜੈਤੁਨਾਦ੍ਰੇਰੁਪਤ੍ਯਕਾਮ੍ ਇਤ੍ਵਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਸੰਘਃ ਪੂਰ੍ੱਵਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨਿ ਮਹਾਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ,
38 saying, 'blessed [is] he who is coming, a king in the name of the Lord; peace in heaven, and glory in the highest.'
ਯੋ ਰਾਜਾ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨਾਯਾਤਿ ਸ ਧਨ੍ਯਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਕੁਸ਼ਲੰ ਸਰ੍ੱਵੋੱਚੇ ਜਯਧ੍ਵਨਿ ਰ੍ਭਵਤੁ, ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਸਾਨਨ੍ਦਮ੍ ਉਚੈਰੀਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭੇ|
39 And certain of the Pharisees from the multitude said unto him, 'Teacher, rebuke thy disciples;'
ਤਦਾ ਲੋਕਾਰਣ੍ਯਮਧ੍ਯਸ੍ਥਾਃ ਕਿਯਨ੍ਤਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ੍ਤਤ੍ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੁੰ ਪ੍ਰੋਚੁਃ, ਹੇ ਉਪਦੇਸ਼ਕ ਸ੍ਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਤਰ੍ਜਯ|
40 and he answering said to them, 'I say to you, that, if these shall be silent, the stones will cry out!'
ਸ ਉਵਾਚ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ ਯਦ੍ਯਮੀ ਨੀਰਵਾਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਪਾਸ਼਼ਾਣਾ ਉਚੈਃ ਕਥਾਃ ਕਥਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
41 And when he came nigh, having seen the city, he wept over it,
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤਤ੍ਪੁਰਾਨ੍ਤਿਕਮੇਤ੍ਯ ਤਦਵਲੋਕ੍ਯ ਸਾਸ਼੍ਰੁਪਾਤੰ ਜਗਾਦ,
42 saying — 'If thou didst know, even thou, at least in this thy day, the things for thy peace; but now they were hid from thine eyes.
ਹਾ ਹਾ ਚੇਤ੍ ਤ੍ਵਮਗ੍ਰੇ(ਅ)ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਥਾਃ, ਤਵਾਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਦਿਨੇ ਵਾ ਯਦਿ ਸ੍ਵਮਙ੍ਗਲਮ੍ ਉਪਾਲਪ੍ਸ੍ਯਥਾਃ, ਤਰ੍ਹ੍ਯੁੱਤਮਮ੍ ਅਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤ੍, ਕਿਨ੍ਤੁ ਕ੍ਸ਼਼ਣੇਸ੍ਮਿਨ੍ ਤੱਤਵ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੇਰਗੋਚਰਮ੍ ਭਵਤਿ|
43 'Because days shall come upon thee, and thine enemies shall cast around thee a rampart, and compass thee round, and press thee on every side,
ਤ੍ਵੰ ਸ੍ਵਤ੍ਰਾਣਕਾਲੇ ਨ ਮਨੋ ਨ੍ਯਧੱਥਾ ਇਤਿ ਹੇਤੋ ਰ੍ਯਤ੍ਕਾਲੇ ਤਵ ਰਿਪਵਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰਾਚੀਰੇਣ ਵੇਸ਼਼੍ਟਯਿਤ੍ਵਾ ਰੋਤ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ
44 and lay thee low, and thy children within thee, and they shall not leave in thee a stone upon a stone, because thou didst not know the time of thy inspection.'
ਬਾਲਕੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਭੂਮਿਸਾਤ੍ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਚ ਤ੍ਵਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਪਾਸ਼਼ਾਣੈਕੋਪਿ ਪਾਸ਼਼ਾਣੋਪਰਿ ਨ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ ਚ, ਕਾਲ ਈਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਉਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ|
45 And having entered into the temple, he began to cast forth those selling in it, and those buying,
ਅਥ ਮਧ੍ਯੇਮਨ੍ਦਿਰੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਤਤ੍ਰਤ੍ਯਾਨ੍ ਕ੍ਰਯਿਵਿਕ੍ਰਯਿਣੋ ਬਹਿਸ਼਼੍ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍
46 saying to them, 'It hath been written, My house is a house of prayer — but ye made it a den of robbers.'
ਅਵਦਤ੍ ਮਦ੍ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਗ੍ਰੁʼਹਮਿਤਿ ਲਿਪਿਰਾਸ੍ਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਯੰ ਤਦੇਵ ਚੈਰਾਣਾਂ ਗਹ੍ਵਰੰ ਕੁਰੁਥ|
47 And he was teaching daily in the temple, but the chief priests and the scribes were seeking to destroy him — also the chiefs of the people —
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯਹੰ ਮਧ੍ਯੇਮਨ੍ਦਿਰਮ੍ ਉਪਦਿਦੇਸ਼; ਤਤਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਃ ਪ੍ਰਾਚੀਨਾਸ਼੍ਚ ਤੰ ਨਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਚਿਚੇਸ਼਼੍ਟਿਰੇ;
48 and they were not finding what they shall do, for all the people were hanging on him, hearing him.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦੁਪਦੇਸ਼ੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਨਿਵਿਸ਼਼੍ਟਚਿੱਤਾਃ ਸ੍ਥਿਤਾਸ੍ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇ ਤਤ੍ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨਾਵਕਾਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪੁਃ|
