Lamentations 5
1 Remember, O Jehovah, what hath befallen us, Look attentively, and see our reproach.
Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 Our inheritance hath been turned to strangers, Our houses to foreigners.
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 Orphans we have been — without a father, our mothers [are] as widows.
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 Our water for money we have drunk, Our wood for a price doth come.
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 For our neck we have been pursued, We have laboured — there hath been no rest for us.
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 [To] Egypt we have given a hand, [To] Asshur, to be satisfied with bread.
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 Our fathers have sinned — they are not, We their iniquities have borne.
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 Servants have ruled over us, A deliverer there is none from their hand.
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 With our lives we bring in our bread, Because of the sword of the wilderness.
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 Our skin as an oven hath been burning, Because of the raging of the famine.
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 Wives in Zion they have humbled, Virgins — in cities of Judah.
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 Princes by their hand have been hanged, The faces of elders have not been honoured.
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 Young men to grind they have taken, And youths with wood have stumbled.
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 The aged from the gate have ceased, Young men from their song.
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 Ceased hath the joy of our heart, Turned to mourning hath been our dancing.
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 Fallen hath the crown [from] our head, Woe [is] now to us, for we have sinned.
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 For this hath our heart been sick, For these have our eyes been dim.
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 For the mount of Zion — that is desolate, Foxes have gone up on it.
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 Thou, O Jehovah, to the age remainest, Thy throne to generation and generation.
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 Why for ever dost Thou forget us? Thou forsakest us for length of days!
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 Turn us back, O Jehovah, unto Thee, And we turn back, renew our days as of old.
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 For hast Thou utterly rejected us? Thou hast been wroth against us — exceedingly?
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
