Lamentations 5
1 Remember, O Jehovah, what hath befallen us, Look attentively, and see our reproach.
Ya Rəbb, başımıza gələni yada sal Gör bu xəcalətimizi, buna nəzər sal.
2 Our inheritance hath been turned to strangers, Our houses to foreigners.
İrs torpağımız yadellilərin əlinə keçib, Evlərimiz əcnəbilərə verilib.
3 Orphans we have been — without a father, our mothers [are] as widows.
Atalarımız öldü, yetim qaldıq, Analarımız dul qaldı.
4 Our water for money we have drunk, Our wood for a price doth come.
Suyumuzu pulla alıb içirik, Pulla odun almağa məcburuq.
5 For our neck we have been pursued, We have laboured — there hath been no rest for us.
Bizi qovub başımızdan basırlar, Yorulmuşuq, bizi rahat qoymurlar.
6 [To] Egypt we have given a hand, [To] Asshur, to be satisfied with bread.
Doyunca çörək yemək üçün Misirə, Aşşura əl açmışıq.
7 Our fathers have sinned — they are not, We their iniquities have borne.
Ata-babalarımız günah işlədərək keçib-getdi, Təqsirlərinin cəzası üstümüzə yükləndi.
8 Servants have ruled over us, A deliverer there is none from their hand.
Qullar bizə hökmran olub, Bizi onların əlindən qurtaran yoxdur.
9 With our lives we bring in our bread, Because of the sword of the wilderness.
Çöldəki qılınca görə, Canımız bahasına çörək qazanırıq.
10 Our skin as an oven hath been burning, Because of the raging of the famine.
Aclıq bizi yandırıb-yaxdığına görə Dərimiz qaralıb, kürəyə bənzəyir.
11 Wives in Zion they have humbled, Virgins — in cities of Judah.
Sionda qadınlar, Yəhuda şəhərlərindəki bakirə qızlar zorlanır.
12 Princes by their hand have been hanged, The faces of elders have not been honoured.
Başçılar əllərindən asılıb, Ağsaqqallar hörmətdən düşüb.
13 Young men to grind they have taken, And youths with wood have stumbled.
Məcburiyyət qarşısında cavanlar əl dəyirmanını çəkir, Oğlanlar odun yükləri altında səndələyir.
14 The aged from the gate have ceased, Young men from their song.
Şəhər darvazasında ağsaqqallar oturmur, Gənclər çalğı alətlərində çalmır.
15 Ceased hath the joy of our heart, Turned to mourning hath been our dancing.
Ürəyimizdən şadlıq çəkilib, Oyunlarımız yasa çevrilib.
16 Fallen hath the crown [from] our head, Woe [is] now to us, for we have sinned.
Başımızın tacı düşüb, Vay halımıza! Çünki günah işlətmişik.
17 For this hath our heart been sick, For these have our eyes been dim.
Buna görə ürəklərimiz çəkilib, Gözlərimiz qaralıb,
18 For the mount of Zion — that is desolate, Foxes have gone up on it.
Çünki Sion dağı viran qalıb, Üstündə tülkülər gəzib-dolaşır.
19 Thou, O Jehovah, to the age remainest, Thy throne to generation and generation.
Sən isə, ya Rəbb, əbədi hökmransan, Nəsildən-nəslə qədər taxtında oturacaqsan.
20 Why for ever dost Thou forget us? Thou forsakest us for length of days!
Uzun zamandan bəri niyə bizi bu qədər tərk etmisən? Niyə bizi bu qədər uzun müddətə tərk etmisən?
21 Turn us back, O Jehovah, unto Thee, And we turn back, renew our days as of old.
Ya Rəbb, bizi Özünə qaytar, Təzədən əvvəlki günlərimizə qayıdaq!
22 For hast Thou utterly rejected us? Thou hast been wroth against us — exceedingly?
Yoxsa hüzurundan bizi tamamilə atmısan, Bizə qarşı hədsiz qəzəblənmisən?
