Lamentations 3
1 I [am] the man [who] hath seen affliction By the rod of His wrath.
| من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. |
2 Me He hath led, and causeth to go [in] darkness, and without light.
| خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. |
3 Surely against me He turneth back, He turneth His hand all the day.
| او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. |
4 He hath worn out my flesh and my skin. He hath broken my bones.
| او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. |
5 He hath built up against me, And setteth round poverty and weariness.
| جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. |
6 In dark places He hath caused me to dwell, As the dead of old.
| مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. |
7 He hath hedged me about, and I go not out, He hath made heavy my fetter.
| با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. |
8 Also when I call and cry out, He hath shut out my prayer.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. |
9 He hath hedged my ways with hewn work, My paths He hath made crooked.
| با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. |
10 A bear lying in wait He [is] to me, A lion in secret hiding-places.
| او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ |
11 My ways He is turning aside, and He pulleth me in pieces, He hath made me a desolation.
| مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. |
12 He hath trodden His bow, And setteth me up as a mark for an arrow.
| او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، |
13 He hath caused to enter into my reins The sons of His quiver.
| و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. |
14 I have been a derision to all my people, Their song all the day.
| مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. |
15 He hath filled me with bitter things, He hath filled me [with] wormwood.
| او زندگی را به کامم تلخ کرده است. |
16 And He breaketh with gravel my teeth, He hath covered me with ashes.
| صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. |
17 And Thou castest off from peace my soul, I have forgotten prosperity.
| آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. |
18 And I say, Perished hath my strength and my hope from Jehovah.
| رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. |
19 Remember my affliction and my mourning, Wormwood and gall!
| وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. |
20 Remember well, and bow down doth my soul in me.
| بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. |
21 This I turn to my heart — therefore I hope.
| اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که |
22 The kindnesses of Jehovah! For we have not been consumed, For not ended have His mercies.
| محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. |
23 New every morning, abundant [is] thy faithfulness.
| وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. |
24 My portion [is] Jehovah, hath my soul said, Therefore I hope for Him.
| به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» |
25 Good [is] Jehovah to those waiting for Him, To the soul [that] seeketh Him.
| خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. |
26 Good! when one doth stay and stand still For the salvation of Jehovah.
| پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. |
27 Good for a man that he beareth a yoke in his youth.
| خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. |
28 He sitteth alone, and is silent, For He hath laid [it] upon him.
| هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند |
29 He putteth in the dust his mouth, if so be there is hope.
| و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. |
30 He giveth to his smiter the cheek, He is filled with reproach.
| وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، |
31 For the Lord doth not cast off to the age.
| زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. |
32 For though He afflicted, yet He hath pitied, According to the abundance of His kindness.
| هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. |
33 For He hath not afflicted with His heart, Nor doth He grieve the sons of men.
| او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. |
34 To bruise under one's feet any bound ones of earth,
| هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، |
35 To turn aside the judgment of a man, Over-against the face of the Most High,
| و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، |
36 To subvert a man in his cause, the Lord hath not approved.
| و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ |
37 Who [is] this — he hath said, and it is, [And] the Lord hath not commanded [it]?
| کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ |
38 From the mouth of the Most High Go not forth the evils and the good.
| آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ |
39 What — sigh habitually doth a living man, A man for his sin?
| پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ |
40 We search our ways, and investigate, And turn back unto Jehovah.
| به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. |
41 We lift up our heart on the hands unto God in the heavens.
| بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: |
42 We — we have transgressed and rebelled, Thou — Thou hast not forgiven.
| «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. |
43 Thou hast covered Thyself with anger, And dost pursue us; Thou hast slain — Thou hast not pitied.
| «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. |
44 Thou hast covered Thyself with a cloud, So that prayer doth not pass through.
| خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. |
45 Offscouring and refuse Thou dost make us In the midst of the peoples.
| ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. |
46 Opened against us their mouth have all our enemies.
| تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. |
47 Fear and a snare hath been for us, Desolation and destruction.
| خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» |
48 Rivulets of water go down my eye, For the destruction of the daughter of my people.
| به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست |
49 Mine eye is poured out, And doth not cease without intermission,
50 Till Jehovah looketh and seeth from the heavens,
| تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! |
51 My eye affecteth my soul, Because of all the daughters of my city.
| هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. |
52 Hunted me sore as a bird have my enemies without cause.
| کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. |
53 They have cut off in a pit my life, And they cast a stone against me.
| آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. |
54 Flowed have waters over my head, I have said, I have been cut off.
| آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. |
55 I called Thy name, O Jehovah, from the lower pit.
| اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم |
56 My voice Thou hast heard, Hide not Thine ear at my breathing — at my cry.
| صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. |
57 Thou hast drawn near in the day I call Thee, Thou hast said, Fear not.
| آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» |
58 Thou hast pleaded, O Lord, the pleadings of my soul, Thou hast redeemed my life.
| ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. |
59 Thou hast seen, O Jehovah, my overthrow, Judge Thou my cause.
| ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. |
60 Thou hast seen all their vengeance, All their thoughts of me.
| دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. |
61 Thou hast heard their reproach, O Jehovah, All their thoughts against me,
| ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. |
62 The lips of my withstanders, Even their meditation against me all the day.
| تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. |
63 Their sitting down, and their rising up, Behold attentively, I [am] their song.
| ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. |
64 Thou returnest to them the deed, O Jehovah, According to the work of their hands.
| ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. |
65 Thou givest to them a covered heart, Thy curse to them.
| ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. |
66 Thou pursuest in anger, and destroyest them, From under the heavens of Jehovah!
| با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. |
