Job 9
1 And Job answereth and saith: —
Аюп җававән мундақ деди: —
2 Truly I have known that [it is] so, And what — is man righteous with God?
Вай, сениңла тоғра, [дунияни] һәқиқәтән сән дегәндәк дәп билимән! Бирақ инсан балиси қандақ қилип Тәңри алдида һәққаний болалисун?
3 If he delight to strive with Him — He doth not answer him one of a thousand.
Һәтта әгәр бириси униң билән дәвалишишқа петиналиса, Шу [киши] мәсилиләрниң миңдин биригиму җавап берәлмәйду.
4 Wise in heart and strong in power — Who hath hardened toward Him and is at peace?
Униң қәлбидә чоңқур даналиқ бардур, У зор күч-қудрәткә егидур; Кимму Униңға қарши чиқип, жүригини том қилип, Кейин теч-аман қалған?
5 Who is removing mountains, And they have not known, Who hath overturned them in His anger.
У тағларни ғәзивидә ғулатқанда, Уларға һеч билдүрмәйла уларни жулуп ташлайду.
6 Who is shaking earth from its place, And its pillars move themselves.
У йәр-зиминни тәвритип өз орнидин қозғитиду, Шуниң билән униң түврүклири титрәп кетиду.
7 Who is speaking to the sun, and it riseth not, And the stars He sealeth up.
У қуяшқа көтирилмә дәп сөз қилсила, у қопмайду; У [халиса] юлтузларниңму нурини печәтләп қоялайду.
8 Stretching out the heavens by Himself, And treading on the heights of the sea,
Асманларни кәң яйғучи пәқәт удур, У деңиз долқунлири үстигә дәссәп жүриду.
9 Making Osh, Kesil, and Kimah, And the inner chambers of the south.
У йәттә қарақчи юлтуз, Орион юлтуз түркүми вә қәлб юлтуз топини, Җәнубий юлтуз түркүмлириниму яратқан.
10 Doing great things till there is no searching, And wonderful, till there is no numbering.
У һесаплиғусиз улуқ ишларни, Санап түгитәлмәйдиған карамәт ишларни қилиду.
11 Lo, He goeth over by me, and I see not, And He passeth on, and I attend not to it.
Қара, У йенимдин өтиду, бирақ мән Уни көрмәймән; У өтүп кетиду, бирақ Уни байқалмаймән.
12 Lo, He snatches away, who bringeth it back? Who saith unto Him, 'What dost Thou?'
Мана, У елип кетиду, ким Уни Өз йолидин яндуралисун? Ким Униңдин: «Немә қиливатисән» дәп сорашқа петиналисун?
13 God doth not turn back His anger, Under Him bowed have proud helpers.
Тәңри ғәзивини қайтурувалмайду; Раһабниң ярдәмчилири Униң айиғиға баш егиду.
14 How much less do I — I answer Him? Choose out my words with Him?
Шундақ туруқлуқ, мән қандақму униңға җавап берәләйттим. Мән муназирә қилғидәк қандақ сөзләрни таллалайттим?
15 Whom, though I were righteous, I answer not, For my judgment I make supplication.
Мабада мән һәққаний болсамму, Мән йәнила Униңға җавап берәлмәйттим; Мән пәқәт сотчимға илтиҗала қилалайттим.
16 Though I had called and He answereth me, I do not believe that He giveth ear [to] my voice.
Мән Униңға илтиҗа қилған вә У маңа җавап бәргән болсиму, Мән техи Униң садайимни аңлиғанлиғиға ишәш қилалмиған болаттим;
17 Because with a tempest He bruiseth me, And hath multiplied my wounds for nought.
У боран-чапқунлар билән мени езиду, У ярилиримни сәвәпсиз көпәйтмәкта.
18 He permitteth me not to refresh my spirit, But filleth me with bitter things.
У маңа һәтта нәпәс елишқиму рухсәт бәрмәйду, Әксичә У маңа дәрд-әләмни жүкливәтти.
19 If of power, lo, the Strong One; And if of judgment — who doth convene me?
Күч-қудрәт тоғрисида гәп қилсақ, мана, Униңдин күчлүк [йәнә башқа ким] бар? Адаләткә кәлсәк, ким Уни сотқа чақиралисун?!
20 If I be righteous, Mine mouth doth declare me wicked, Perfect I am! — it declareth me perverse.
Мән өзүмни ақлимақчи болсам, өз ағзим өзүмни гунаға патурар, Қосурсиз болған болсам, У йәнила мени әгир дәп бекитәр.
21 Perfect I am! — I know not my soul, I despise my life.
Бирақ мән әслидә ейибсиз едим. Мәйли, өзүмниң қандақ болидиғанлиғим билән пәрвайим пәләк! Өз җенимдин тойдум!
22 It is the same thing, therefore I said, 'The perfect and the wicked He is consuming.'
Һәммә иш охшаш екән; шуңа мән дәймәнки, У дурусларниму, яманларниму охшашла йоқитиду.
23 If a scourge doth put to death suddenly, At the trial of the innocent He laugheth.
Туюқсиз бешиға қаза келип өлсә, У бегуналарға қилинған бу синаққа қарап күлиду.
24 Earth hath been given Into the hand of the wicked one. The face of its judges he covereth, If not — where, who [is] he?
Йәр йүзи яманларниң қолиға тапшурулди; Бирақ У сотчиларниң көзлирини бу адаләтсизликни көрәлмәйдиған қилип қойиду; Мошундақ қилғучи У болмай, йәнә ким болсун?
25 My days have been swifter than a runner, They have fled, they have not seen good,
Мениң күнлирим йәлтапанниң жүгүрүшидинму тез өтиду; Улар мәндин қечип кетиду, Уларниң һеч қандақ яхшилиғи йоқтур.
26 They have passed on with ships of reed, As an eagle darteth on food.
Улар қомуш кемиләрдәк чапсан өтүп кетиду; Алғур бүркүт овни тутқили шуңғуғандәк тез маңиду.
27 Though I say, 'I forget my talking, I forsake my corner, and I brighten up!'
Әгәр: «Налә-пәрядтин тохтап, Чирайимни тутулдурмай хуш чирай болай» десәмму,
28 I have been afraid of all my griefs, I have known that Thou dost not acquit me.
Мән йәнила азаплиримниң һәммисидин қорқуп жүримән; Чүнки Сени мени бегуна һесаплимайду дәп билимән.
29 I — I am become wicked; why [is] this? [In] vain I labour.
Мән һаман әйиплик адәм болсам, Мән беһудә җапа тартип немә қилай?
30 If I have washed myself with snow-water, And purified with soap my hands,
Һәтта қар сүйи билән жуюнуп, Қолумни шунчә пакизлиған болсамму,
31 Then in corruption Thou dost dip me, And my garments have abominated me.
Сән йәнила мени әврәзгә чөмүлдүрисәнки, Өз кийимимму мәндин нәпрәтлинидиған болиду!
32 But if a man like myself — I answer him, We come together into judgment.
Чүнки У мән Униңға җавап берәлигидәк, маңа охшаш адәм әмәс. Мениң Униң билән сотта дәвалашқичилигим йоқтур.
33 If there were between us an umpire, He doth place his hand on us both.
Оттуримизда һәр иккимизни өз қоли билән тәң тутидиған келиштүргүчи болсиди!
34 He doth turn aside from off me his rod, And His terror doth not make me afraid,
У Өзиниң тайиғини мәндин жирақ қилсун, Униң вәһимиси мени қорқатмисун;
35 I speak, and do not fear Him, But I am not right with myself.
Шундила мән Униңдин қорқмай сөзләләйттим; Бирақ әһвалим ундақ әмәстур!
