Job 9
1 And Job answereth and saith: —
Eyüp şöyle yanıtladı:
2 Truly I have known that [it is] so, And what — is man righteous with God?
“Biliyorum, gerçekten öyledir, Ama Tanrı'nın önünde insan nasıl haklı çıkabilir?
3 If he delight to strive with Him — He doth not answer him one of a thousand.
Biri O'nunla tartışmak istese, Binde bir bile O'na yanıt veremez.
4 Wise in heart and strong in power — Who hath hardened toward Him and is at peace?
O'nun bilgisi derin, gücü eşsizdir, Kim O'na direndi de ayakta kaldı?
5 Who is removing mountains, And they have not known, Who hath overturned them in His anger.
O dağları yerinden oynatır da, Dağlar farkına varmaz, Öfkeyle altüst eder onları.
6 Who is shaking earth from its place, And its pillars move themselves.
Dünyayı yerinden oynatır, Direklerini titretir.
7 Who is speaking to the sun, and it riseth not, And the stars He sealeth up.
Güneşe buyruk verir, doğmaz güneş, Yıldızları mühürler.
8 Stretching out the heavens by Himself, And treading on the heights of the sea,
O'dur tek başına gökleri geren, Denizin dalgaları üzerinde yürüyen.
9 Making Osh, Kesil, and Kimah, And the inner chambers of the south.
Büyük Ayı'yı, Oryon'u, Ülker'i, Güney takımyıldızlarını yaratan O'dur.
10 Doing great things till there is no searching, And wonderful, till there is no numbering.
Anlayamadığımız büyük işler, Sayısız şaşılası işler yapan O'dur.
11 Lo, He goeth over by me, and I see not, And He passeth on, and I attend not to it.
İşte, yanımdan geçer, O'nu göremem, Geçip gider, farkına bile varmam.
12 Lo, He snatches away, who bringeth it back? Who saith unto Him, 'What dost Thou?'
Evet, O avını kaparsa, kim O'nu durdurabilir? Kim O'na, ‘Ne yapıyorsun’ diyebilir?
13 God doth not turn back His anger, Under Him bowed have proud helpers.
Tanrı öfkesini dizginlemez, Rahav'ın yardımcıları bile O'nun ayağına kapanır.
14 How much less do I — I answer Him? Choose out my words with Him?
“Nerde kaldı ki, ben O'na yanıt vereyim, O'nunla tartışmak için söz bulayım?
15 Whom, though I were righteous, I answer not, For my judgment I make supplication.
Haklı olsam da O'na yanıt veremez, Merhamet etmesi için yargıcıma yalvarırdım ancak.
16 Though I had called and He answereth me, I do not believe that He giveth ear [to] my voice.
O'nu çağırsam, O da bana yanıt verseydi, Yine de inanmazdım sesime kulak verdiğine.
17 Because with a tempest He bruiseth me, And hath multiplied my wounds for nought.
O beni kasırgayla eziyor, Nedensiz yaralarımı çoğaltıyor.
18 He permitteth me not to refresh my spirit, But filleth me with bitter things.
Soluk almama izin vermiyor, Ancak beni acıya doyuruyor.
19 If of power, lo, the Strong One; And if of judgment — who doth convene me?
Sorun güç sorunuysa, O güçlüdür! Adalet sorunuysa, kim O'nu mahkemeye çağırabilir?
20 If I be righteous, Mine mouth doth declare me wicked, Perfect I am! — it declareth me perverse.
Suçsuz olsam ağzım beni suçlar, Kusursuz olsam beni suçlu çıkarır.
21 Perfect I am! — I know not my soul, I despise my life.
“Kusursuz olsam da kendime aldırdığım yok, Yaşamımı hor görüyorum.
22 It is the same thing, therefore I said, 'The perfect and the wicked He is consuming.'
Hepsi bir, bu yüzden diyorum ki, ‘O suçluyu da suçsuzu da yok ediyor.’
23 If a scourge doth put to death suddenly, At the trial of the innocent He laugheth.
Kırbaç ansızın ölüm saçınca, O suçsuzların sıkıntısıyla eğlenir.
24 Earth hath been given Into the hand of the wicked one. The face of its judges he covereth, If not — where, who [is] he?
Dünya kötülerin eline verilmiş, Yargıçların gözünü kapayan O'dur. O değilse, kimdir?
25 My days have been swifter than a runner, They have fled, they have not seen good,
“Günlerim koşucudan çabuk, İyilik görmeden geçmekte.
26 They have passed on with ships of reed, As an eagle darteth on food.
Kamış sandal gibi kayıp gidiyor, Avının üstüne süzülen kartal gibi.
27 Though I say, 'I forget my talking, I forsake my corner, and I brighten up!'
‘Acılarımı unutayım, Üzgün çehremi değiştirip gülümseyeyim’ desem,
28 I have been afraid of all my griefs, I have known that Thou dost not acquit me.
Bütün dertlerimden yılarım, Çünkü beni suçsuz saymayacağını biliyorum.
29 I — I am become wicked; why [is] this? [In] vain I labour.
Madem suçlanacağım, Neden boş yere uğraşayım?
30 If I have washed myself with snow-water, And purified with soap my hands,
Sabun otuyla yıkansam, Ellerimi kül suyuyla temizlesem,
31 Then in corruption Thou dost dip me, And my garments have abominated me.
Beni yine pisliğe batırırsın, Giysilerim bile benden tiksinir.
32 But if a man like myself — I answer him, We come together into judgment.
O benim gibi bir insan değil ki, O'na yanıt vereyim, Birlikte mahkemeye gideyim.
33 If there were between us an umpire, He doth place his hand on us both.
Keşke aramızda bir hakem olsa da, Elini ikimizin üstüne koysa!
34 He doth turn aside from off me his rod, And His terror doth not make me afraid,
Tanrı sopasını üzerimden kaldırsın, Dehşeti beni yıldırmasın.
35 I speak, and do not fear Him, But I am not right with myself.
O zaman konuşur, O'ndan korkmazdım, Ama bu durumda bir şey yapamam.
