Job 9
1 And Job answereth and saith: —
A Hiob odpowiedział:
2 Truly I have known that [it is] so, And what — is man righteous with God?
Doprawdy, wiem, że tak [jest]. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?
3 If he delight to strive with Him — He doth not answer him one of a thousand.
Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.
4 Wise in heart and strong in power — Who hath hardened toward Him and is at peace?
Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?
5 Who is removing mountains, And they have not known, Who hath overturned them in His anger.
On przenosi góry, a [ludzie] nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.
6 Who is shaking earth from its place, And its pillars move themselves.
On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.
7 Who is speaking to the sun, and it riseth not, And the stars He sealeth up.
On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.
8 Stretching out the heavens by Himself, And treading on the heights of the sea,
On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.
9 Making Osh, Kesil, and Kimah, And the inner chambers of the south.
On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.
10 Doing great things till there is no searching, And wonderful, till there is no numbering.
On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.
11 Lo, He goeth over by me, and I see not, And He passeth on, and I attend not to it.
Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.
12 Lo, He snatches away, who bringeth it back? Who saith unto Him, 'What dost Thou?'
Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?
13 God doth not turn back His anger, Under Him bowed have proud helpers.
Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.
14 How much less do I — I answer Him? Choose out my words with Him?
Jakże ja mu odpowiem? [Jakie] słowa wybiorę, aby się z nim spierać?
15 Whom, though I were righteous, I answer not, For my judgment I make supplication.
Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.
16 Though I had called and He answereth me, I do not believe that He giveth ear [to] my voice.
Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;
17 Because with a tempest He bruiseth me, And hath multiplied my wounds for nought.
Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.
18 He permitteth me not to refresh my spirit, But filleth me with bitter things.
Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.
19 If of power, lo, the Strong One; And if of judgment — who doth convene me?
Jeśli [chodzi] o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?
20 If I be righteous, Mine mouth doth declare me wicked, Perfect I am! — it declareth me perverse.
Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.
21 Perfect I am! — I know not my soul, I despise my life.
Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.
22 It is the same thing, therefore I said, 'The perfect and the wicked He is consuming.'
Jedno jest [pewne], dlatego powiedziałem: On niszczy [zarówno] doskonałego, [jak] i niegodziwego;
23 If a scourge doth put to death suddenly, At the trial of the innocent He laugheth.
Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.
24 Earth hath been given Into the hand of the wicked one. The face of its judges he covereth, If not — where, who [is] he?
Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż [to czyni]?
25 My days have been swifter than a runner, They have fled, they have not seen good,
Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.
26 They have passed on with ships of reed, As an eagle darteth on food.
Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.
27 Though I say, 'I forget my talking, I forsake my corner, and I brighten up!'
Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;
28 I have been afraid of all my griefs, I have known that Thou dost not acquit me.
Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.
29 I — I am become wicked; why [is] this? [In] vain I labour.
Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?
30 If I have washed myself with snow-water, And purified with soap my hands,
Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;
31 Then in corruption Thou dost dip me, And my garments have abominated me.
Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.
32 But if a man like myself — I answer him, We come together into judgment.
On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.
33 If there were between us an umpire, He doth place his hand on us both.
Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.
34 He doth turn aside from off me his rod, And His terror doth not make me afraid,
Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;
35 I speak, and do not fear Him, But I am not right with myself.
Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.
